Η περίοδος της σταδιακής αποκλιμάκωσης των μέτρων, που αποφασίστηκε με δεδομένο την πολύ καλή εξέλιξη για τη χώρα μας  της πανδημίας, είναι η δοκιμαστική περίοδος που θα δούμε αν η νέα κουλτούρα και εμπειρία που αποκτήσαμε για τη διαχείριση τέτοιων απειλών για τη δημόσια υγεία είναι αρκετή  καθώς βαδίζουμε προς το καλοκαίρι και αναμένουμε ή τουλάχιστον ελπίζουμε ότι θα είναι σύμμαχος στη φθίνουσα πορεία της επιδημίας αυτής.

Οι καθημερινές μεταβαλλόμενες γνώσεις για ένα τόσο καινούριο και ακόμη τόσο άγνωστο ιό, απέναντι στον οποίο συνεχίζουμε να  στεκόμαστε αρκετά αδύναμοι, έχουν  δημιουργήσει στον κόσμο και αντικρουόμενες αντιλήψεις. Αυτό είναι πολύ λογικό μέσα από τον βομβαρδισμό,  όπως τον νιώσαμε μερικές φορές,  της πληροφορίας, με σκοπό την ενημέρωση απέναντι  στην αγωνία του κόσμου από όποια πλευρά και αν προερχόταν,  επιστήμονες,  μέσα επικοινωνίας, πολιτεία.

Οι γονείς  λοιπόν, στέκονται λίγο αμήχανοι και ενίοτε προβληματισμένοι για το αν  τελικά τα παιδιά και οι οικογένειες τους είναι ασφαλείς με την επάνοδο τους στα σχολεία. 

Μερικοί από αυτούς  τους προβληματισμούς είναι: 

Είναι ευάλωτα τα παιδιά τελικά στη νόσησα; 

Τα μέχρι τώρα δεδομένα τόσο σε επίπεδο κλινικής εμπειρίας, όσο και έρευνας  φαίνεται όλο και περισσότερο να εδραιώνουν την άποψη ότι ο ιός δεν « αγαπάει» καθόλου τα παιδιά  και ότι νοσούν σπάνια!  Στην χώρα μας ,- και  παρόμοια ποσοστά αναφέρονται και σε άλλες χώρες-  δεν φαίνεται να ξεπερνούν το 2% του συνολικού αριθμού των νοσούντων από κορωνοϊό.   Και όταν νοσούν, ακόμη πιο σπάνια καταλήγουν σε επιπλοκές ή και σε θάνατο. Προσοχή όμως! Αυτό δεν σημαίνει ότι τα παιδιά είναι στο απυρόβλητο και ότι  δεν νοσούν ποτέ! Η προσβολή και η ενδεχόμενη ακόμη και σπάνια σοβαρή νόσηση για ένα παιδί, είναι πάντα οδυνηρή για την οικογένεια και τους οικείους του. Πολύ περισσότερο αν πρόκειται για παιδιά με  ευάλωτη  υγεία,   όπως   διαβήτη,   συγγενείς καρδιόπαθειες, νευρομυικά νοσήματα κτλ.

Ακόμη και αν τα παιδιά νοσούν σπάνια, μεταδίδουν τον ιό;

Στο ερώτημα αυτό,  κάποια ερευνητικά δεδομένα απαντούν πως τα παιδιά έχουν χαμηλή μεταδοτικότητα. Στον διαρκώς παραγόμενο  ερευνητικό υλικό, άλλες μελέτες, στο έδαφος της Ευρώπης, μιλούν για σημαντικό ιικό φορτίο  στα παιδιά, -σε κάποιες  από αυτές  αναφέρεται ότι είναι  όσο σχεδόν και των ενηλίκων- και δημιουργούν αρκετά ερωτηματικά για την ασφάλεια του περιβάλλοντος των παιδιών ιδιαίτερα των ηλικιωμένων ατόμων.  Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι στη δομή της ελληνικής οικογενείας οι επιβεβαιωμένα ευπαθείς ομάδες όπως οι παππούδες των παιδιών, εμπλέκονται με ουσιαστικά ενεργό ρολό στην φροντίδα των παιδιών (φύλαξη, μεταφορά από τα σχολεία, φροντίδα των παιδιών τις ώρες που λείπουν οι γονείς στην εργασία) και εκ των πραγμάτωείας.  Εξ άλλου  υπάρχουν αρκετά μέτρα διευκόλυνσης  των εργαζομένων των οικογενειών των μαθητών όχι δυστυχώς δίκαια κατανεμην κινδυνεύουν να εκτεθούν σοβαρά στον ιό. Στην περίπτωση αυτή και μέχρι να εδραιωος θεί σε βάθχρόνου,  η καλή πορεία της επιδημίας στη χώρας μας οι ομάδες αυτές καλό είναι να μην εμπλέκονται στη φροντίδα και υποστήριξη των μαθητών  της οικογενμένα στην πράξη για τους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα.

Είναι σε θέση τα παιδιά να τηρήσουν τα ατομικά  μέτρα προστασίας;

Σίγουρα τα μεγαλύτερα παιδιά μπορούν να αντιληφθούν καλύτερα τους κανόνες της ατομικής  προστασίας, το ζητούμενο είναι αν υπάρχει η πρόθεση να τους εφαρμόζουν πάντα. Η συνεχής υπενθύμιση τους από τους γονείς, εκπαιδευτικό περιβάλλον και κάθε άλλη πηγή πληροφόρησης θα πρέπει  να είναι διαρκής και επιτακτική. Στο  διάστημα που έμειναν σπίτι άλλωστε δέχθηκαν αρκετή πληροφόρηση και σίγουρα διαμορφώθηκε  μια διαφορετική κουλτούρα που θα κληθούν τα παιδιά να εφαρμόσουν στην πράξη. Η ενθάρρυνση και το αίσθημα εμπιστοσύνης προς αυτά είναι τα ισχυρότερα κίνητρα για να τα εφαρμόσουν! Είναι, εξ άλλου μονόδρομος!

Ενδεχομένως τα παιδιά των βρεφονηπιακών σταθμών θα ήταν ακόμη πιο ασφαλές να ήταν η τελευταία,  χρονικά,  ομάδα  των σχολείων που θα άνοιγαν με δεδομένο τη δυσκολότερη τήρηση  των ατομικών κανόνων υγιεινής , αλλά και της δυσκολότερης επιτήρησης  από το υπάρχον προσωπικό των βρεφονηπιακών σταθμών. Εξ άλλου για όλους είναι πρωτόγνωρη εμπειρία κ ακόμη και το προσωπικό των εργαζομένων  θέλει το χρόνο το για να είναι πιο άρτια εκπαιδευμένο σε αυτή τη νέα πραγματικότητα.

Πέρα από τα μέτρα και τις οδηγίες που δόθηκαν από τις αρμόδιες  αρχές στα σχολεία, θα μπορούσαν να προστεθούν πρωτοβουλίες  για πρόσθετα μέτρα σε κοινή συνεννόηση πχ σχολείων και συλλόγων γονέων  για έκτακτο προσωπικό καθαριότητας,  αλλά και καλύτερη οργάνωση της οριοθέτησης  χωρών , επίβλεψη  για την εφαρμογή των κανόνων ατομικής υγιεινής,  ιδιαίτερα των μικρότερων σε ηλικία μαθητών, πρωτοβουλίες που ήδη με το άνοιγμα των γυμνασίων και Λυκείων εφαρμόζονται σε αρκετά σχολεία στη χώρα μας.

Ο φόβος και η αγωνιά των γονέων, είναι απόλυτα δικαιολογημένα.  Φαίνεται όμως ότι δυστυχώς δεν έχουμε άλλη επιλογή από το να να προχωρήσουμε στην επόμενη μέρα έχοντας όμως παρακαταθήκη την εξαιρετική πορεία της χώρας μας έως τώρα και την πεποίθηση ότι ακόμη κ αν οι εξελίξεις δεν ευοδώσουν την προσπάθεια μας   προς στην ομαλοποίηση, η  κατάσταση  του παρόντος από την οποία το επιχειρήσαμε  είναι τέτοια σε σχέση με άλλες χώρες,  που θα μπορέσουμε γρήγορα να αναστρέψουμε μη επιθυμητή έκβαση.

Τα δεδομένα  της εξέλιξης της πορείας του ιού αυτού εκτιμώνται καθημερινά και μπορεί οι οδηγίες και οι αποφάσεις να αναπροσαρμοστούν άλλωστε.

Facebook Comments