Οι εικόνες  του απίστευτου κι απαράδεκτου συνωστισμού, που παρατηρήθηκαν σε όλη την Ελλάδα κατά τις τελευταίες μέρες, όπως στη Μύκονο και στον Άλιμο και οδήγησαν στην αυστηρή τιμωρία των καταστημάτων διασκέδασης, καταδεικνύουν ότι η ελληνική κοινωνία, παρότι υποστήκαμε το πρωτοφανές lockdown των 50 περίπου ημερών, δεν έχει ακόμα αντιληφθεί το μέγεθος του κινδύνου που εγκυμονεί η πανδημία του κορονοϊού.

Στο μυαλό των περισσότερων, φοβάμαι, ελλήνων έχει επιβληθεί η εντύπωση ότι έχουμε τελειώσει με τον ιό. Ότι ο κίνδυνος έχει περάσει. Κάποιοι μάλιστα ισχυρίζονται ότι δήθεν δεν υπήρξε ποτέ αυτός ο κίνδυνος και ότι όλα αυτά έγιναν κάτω από υπερβολικές αν όχι υστερόβουλες ενέργειες κάποιον σκοτεινών  κύκλων. Φυσικά κι αυτό δεν ισχύει. Η πανδημία του κορονοϊού είναι μια τεράστια απειλή για την ανθρωπότητα. Και αυτός θα συνεχίσει να μας απασχολεί διαρκώς απο εδώ και πέρα. Ενδεχομένως και για χρόνια ακόμα, εφόσον δεν βρεθούν αποτελεσματική θεραπεία και το εμβόλιο που θα προστατεύσει την ανθρώπινη φυλή από μια πολύ ύπουλη και επικίνδυνη ασθένεια. Ο ιός δεν έχει χαθεί. Η μείωση των κρουσμάτων δε σημαίνει σε καμία περίπτωση ότι έχει εξαφανιστεί από την κοινωνία μας. Αντίθετα ο κίνδυνος παραμονεύει. Και γι’ αυτό είναι υποχρέωση όλων μας να προστατεύσουμε όχι μόνον τους εαυτούς μας αλλά και την υγεία των συνανθρώπων μας και ιδίως των ανθρώπων που μας ενδιαφέρουν περισσότερό. Της οικογένειας μας.

Υπάρχουν φυσικά και εκείνοι που αναρωτιούνται εάν το κράτος έπραξε σωστά που επέβαλλε τόσο αυστηρές ποινές στα δύο συγκεκριμένα καταστήματα στη Μύκονο και στον Άλιμο, και όχι μόνον. Ακούσαμε ακόμα και το επιχείρημα πως το κράτος συμπεριφέρθηκε ως «κομμουνιστικό» γιατί δεν επιτρέπει την λειτουργία της ελεύθερης επιχειρηματικότητας. Αυτή είναι τουλάχιστον αφελής άποψη. Η κυβέρνηση και οι κρατικοί μηχανισμοί έκαναν το καθήκον τους. Θα έλεγα ότι θα έπρεπε ενδεχομένως να είναι ακόμα πιο αυστηροί, εφόσον κάποιοι αρνούνται να αντιληφθούν το μέγεθος της απειλής. Η ανεύθυνη συμπεριφορά ορισμένων δεν πλήττει μόνο τους ίδιους. Πλήττει πρωτίστως τη δημόσια υγεία. Και σε αυτές τις περιπτώσεις υπάρχει παντού και πάντα, και πρέπει να υπάρχει, κρατική παρέμβαση.

Κατανοώ ότι οικονομία έχει πληγεί σημαντικά εξαιτίας της πανδημίας του κορονοϊού και των μέτρων που ελήφθησαν για την αντιμετώπιση της. Κατανοώ ότι πολλές επιχειρήσεις, οι δύο στον χώρο της εστίασης και του τουρισμού, αντιμετωπίζουν ακόμα και πρόβλημα επιβίωσης. Αυτό είναι πράγματι μια μεγάλη απειλή για την οικονομία μας. Αλλά σε κάθε περίπτωση η απειλή της δημόσιας υγείας είναι και απειλή για την οικονομία. Σκεφθείτε τι συνέβη στη Σουηδία. Εκεί πράγματι δεν υπήρξε η καραντίνα που εφαρμόστηκε στην χώρα μας και σε πολλές,  τις περισσότερες χώρες του κόσμου ολόκληρου. Αλλά η Σουηδία απέτυχε και στους δύο τομείς. Και οι νεκροί  ήταν πολύ περισσότεροι από ότι σε χώρες όπως η Ελλάδα που αντιμετώπισαν το πρόβλημα εγκαίρως. Αλλά και η οικονομία της επλήγη, αν όχι περισσότερο,  τουλάχιστον εξίσου με τη δική μας χώρα.  Γι’ αυτό πρέπει να είμαστε πολύ σοβαροί και υπεύθυνοι σε ό,τι αφορά την αντιμετώπιση αυτού του κινδύνου! 

Facebook Comments