«Lockdown», «Καραντίνα», «Αντισηπτικό», «Μάσκα», «Κρούσματα», «Πανδημία», «ΜΕΘ», «Ιός», «Εμβόλιο», «click away».  Αυτές οι αχρησιμοποίητες  λέξεις, εισέβαλλαν αποφασιστικά στη καθημερινότητα μας. Έγιναν απαραίτητο στοιχείο της. Πόσες φορές άραγε σε ένα 24ωρο το στόμα τις αρθρώνει;

«Τι ώρα θα γυρίσεις;», «Θ’ αργήσεις;», «Που θα βγείτε;», «Με ποιους ήσουν;».

Φράσεις – είδος προς εξαφάνιση. Διατυπώνονταν κυρίως από μανάδες ή και φίλους. Οι πρώτες τώρα ήσυχες κοιμούνται στο κρεβάτι τους.

«Να μου τον φιλήσεις», «Θέλω αγκαλίτσα», «Φτου να μη σε ματιάσω».

Οι Απαγορευμένες. Ακόμα κι όταν κλείνοντας μια τηλεφωνική συνομιλία λες: «Φιλάκια Πολλά», ξέρεις πολύ καλά ποια εννοείς.

«Θέλω να σε δω», «Μου έλειψες», «Δε θα περάσει αυτό που ζούμε;», «Γαμώτο είμαστε μακριά».

Οι φράσεις που κρύβουν επιθυμία, νοσταλγία.

«Ελιές», « SMS », «Κωδικός», «Περπάτημα», «Super Market», …

Λέξεις που υπήρχαν και πριν στη ζωή μας, αλλά τώρα έχουν μια ιδιαίτερη παρουσία. Πχ Τότε: «Φτιάξε μια χωριάτικη και βάλε και ελιές», Τώρα: « Δεν έχω και κτήμα με ελιές».

«1, 2, 3, 4, 5, 6 », « 2.123, 1.897,… ».

Αριθμολαγνία. Ναι βεβαίως στη ζωή μας μπήκε και η αριθμητική. Οι κωδικοί μετακίνησης και τα ημερήσια κρούσματα. Εσχάτως και οι θάνατοι. Ποτέ άλλοτε δεν ασχοληθήκαμε τόσο πολύ με τους θανόντες.

«Πήγα στη λαϊκή», «Πήγα Σούπερ Μάρκετ», «Είδα τυχαία στον δρόμο τον Χ Γείτονα» , «Πήγα στο Βουνό».

Φράσεις που δεν περιείχαν κανένα συναισθηματικό φορτίο στην προηγούμενη ζωή μας, σχεδόν αδιάφορες θα τις λέγαμε, τώρα απέκτησαν δράση, κινητικότητα, ακόμα και χαρά.

«Φοβάμαι», «Θάνατος», «Προσέχω» «Τηρώ τα μέτρα προστασίας» «Πέθανε», «Κι αν… », «Πως; », « Γιατί; »,…

Φράσεις Κρυφές. Χρησιμοποιούνται ενίοτε. Αλλά υπάρχουν κυρίως εσωτερικά, στη σκέψη. Κι ένα πλήθος από ερωτηματικά τις συντροφεύουν.

«Τα επίθετα των γιατρών και πολιτικών». Απέκτησαν μια οικειότητα ανεπανάληπτη. Πως λέμε: «Μου είπε η Μαρία…» εδώ «Είπε ο…». Ο Πληθυντικός έφυγε γρήγορα κι έγιναν πρόσωπα καθημερινά. Πέρασαν απ’ την προσωποποίηση του Σωτήρα στην πλήρη καταρράκωση.

Και κάπως έτσι αποχαιρετούμε το 20. Στα τελευταία δευτερόλεπτα που θα περνάει το κατώφλι, θα παίζει η μουσική χαλί «Freedom, freedom, freedom…», εμείς δεν θα αναπολούμε τίποτα, θα ψιθυρίζουμε «Καλή Χρονιά» και θα ελπίζουμε στο 21.

Facebook Comments