Με την καθιέρωση της ελάχιστης βάσης εισαγωγής (ΕΒΕ)  στα πανεπιστήμια φέτος αναμένεται να μείνουν έξω από αυτά περίπου ο ένας στους τρεις υποψήφιους. Το  μέτρο είναι προς την σωστή  κατεύθυνση υπό κάποιες προϋποθέσεις.

Πάμε να τις δούμε αναλυτικά:

✔️30.000 περίπου θα είναι οι μαθητές που δεν θα εισαχθούν στα ΑΕΙ.
Όσοι αποκλειστούν από το δημόσιο σύστημα εκπαίδευσης  δεν θα έμπαιναν σε περιζήτητες σχολές αλλά  σε κάποιες  που δεν είχαν ζήτηση επειδή ακριβώς δεν εξασφάλιζαν σοβαρές προοπτικές επαγγελματικής αποκατάστασης.

Αν  αναζητήσουν σπουδές στο εξωτερικό ή σε ιδιωτικά κολλέγια παραπλήσιου επιπέδου ή αντικειμένου με τα Ελληνικά πανεπιστήμια που δεν εισήχθησαν τότε το κέρδος για την κοινωνία θα είναι ελάχιστο έως μηδενικό γιατί θα συνεχίζουν να προστίθενται στους υποψήφιους ανέργους πτυχιούχους όπως ακριβώς συνέβαινε και τα προηγούμενα χρόνια. Σοβαρό όφελος θα προέκυπτε αν μεγάλο ποσοστό από αυτούς κατευθυνόταν προς μια σοβαρή τεχνική και τεχνολογική εκπαίδευση.

Καλοί υδραυλικοί, ηλεκτρολόγοι και τεχνικοί δικτύου είναι περιζήτητοι καθώς και σε ειδικότητες  που η αγορά διψάει και δεν βρίσκει.
Υπάρχουν λοιπόν οι υποδομές για τέτοιου είδους εκπαίδευση για τόσο μεγάλο αριθμό μαθητών  και κυρίως η ενημέρωση και η παρακίνηση από τη πολιτεία για μια τέτοιου είδους  έξυπνη επιλογή;
Η απάντηση είναι σαφέστατα όχι.
✔️Το σύνολο των μη εισακτέων θα λείψει από πανεπιστήμια της περιφέρειας που έχουν χαμηλή βάση και ήδη λίγους φοιτητές. Κάποια από αυτά ίσως βρεθούν και χωρίς καθόλου  πρωτοετείς φοιτητές επειδή όμως θα συνεχίσουν να υπάρχουν φοιτητές  ανώτερων ετών τίποτα δεν θα αλλάξει στο κόστος συντήρησης τους.

Αν το μέτρο συνεχίσει να ισχύει για τα επόμενα 4-5 χρόνια κάποια από αυτά αναγκαστικά θα πρέπει να κλείσουν.
Και τι θα κάνει η πολιτεία; Θα δεχτεί να αναλάβει το πολιτικό κόστος των συνεπειών;
Μην ξεχνάτε ότι 30.000 φοιτητές λιγότεροι από μικρές πόλεις της επαρχίας είναι ήδη ένα δύσκολο πολιτικό εγχείρημα  ειδικά τώρα που ο τουρισμός και οι βραχυπρόθεσμες  ενοικιάσεις ακινήτων βρίσκονται στα τάρταρα.
Ήδη κάτι ψιθυρίζεται για μετατροπή αυτών σε ιδρύματα τριετούς κύκλου σπουδών που θα παρέχουν βεβαιώσεις εκπαίδευσης αλλά όχι πτυχία.
Δηλαδή θα παράγουν ανειδίκευτους χωρίς  προοπτικές για μεταπτυχιακά ή επιπλέον εξειδίκευση. 
Μετάφραση:
Το ίδιο πανάκριβο κόστος  και καμία απολύτως λειτουργική χρησιμότητα για τη κοινωνία.
✔️Διανύουμε το δεύτερο χρόνο της πανδημίας που επηρέασε δυσμενέστατα τους μαθητές που θα δώσουν φέτος πανελλήνιες εξετάσεις. Οι συγκεκριμένοι είναι ζήτημα αν έχουν πάει σχολείο ένα εξάμηνο συνολικά εντός δυο ετών εκπαίδευσης.
Έχουν ήδη στερηθεί τον αθλητισμό, την κοινωνικοποίηση, την δια ζώσης εκπαίδευση.
Είμαστε σίγουροι ότι θέλουμε να εξαντλήσουμε  την αυστηρότητα μας πάνω τους εφαρμόζοντας  ένα  δίκαιο  μεν αλλά αμφιβόλου αποτελεσματικότητας κόφτη;
Και κυρίως χωρίς να έχουμε προετοιμάσει τις κατάλληλες εναλλακτικές λύσεις;

Υποψιάζομαι ότι για άλλη μια φορά πάμε να κάνουμε το ίδιο λάθος. Να πάρουμε δηλαδή ένα σωστό μέτρο (που είναι και αποδεκτό από μεγάλο μέρος της κοινωνίας) το οποίο όμως κινδυνεύει να “καεί ” πολιτικά γιατί δεν θα είμαστε έτοιμοι να  να διαχειριστούμε τα προβλήματα που θα δημιουργήσει προσωρινά  (όπως κάθε μεταρρύθμιση) μέχρι να αρχίσουν να φαίνονται οι ευεργετικές του συνέπειες.
 

Facebook Comments