Με την επιστροφή του Κωσταντίνου Καραμανλή στην Ελλάδα μετά την πτώση της χούντας και συγκεκριμένα τον Ιούλιο του 1974, αποφασίστηκε να δεξιώνεται o εκάστοτε πρόεδρος της Δημοκρατίας στο Προεδρικό Μέγαρο την πολιτική και πολιτειακή ηγεσία της χώρας και όχι μόνο, για την «γιορτή αποκατάστασης της Δημοκρατίας» στην Ελλάδα …

Η αποκατάσταση της Δημοκρατίας όμως, δεν ήταν ένα αυτοτελές ιστορικό γεγονός, αποτέλεσμα μιας εξέλιξης που είχε τα δικά της αυτοτελή  χαρακτηριστικά, ήταν το επακόλουθο της Κυπριακής Τραγωδίας, ήταν αποτέλεσμα του Αττίλα που συνεχίζει να κατέχει το 38% του νησιού και να απειλεί την Κύπρο αλλά και την Ελλάδα.

Το τίμημα της αποκατάστασής της Δημοκρατίας στην Ελλάδα με την πτώση της Δικτατορίας, ήταν η Κυπριακή τραγωδία.

Κι εδώ μιλάμε για εθνική σχιζοφρένεια, την ίδια μέρα που στο Προεδρικό Μέγαρο της Ηρώδου του Αττικού γιορτάζεται η αποκατάσταση της Δημοκρατίας, στην Κύπρο γίνονται μνημόσυνα για τους νεκρούς, εκδηλώσεις για τα κατεχόμενα χωριά και πόλεις από τον Τουρκικό Αττίλα, που κανένας βέβαια δεν θα ήθελε, οι κατακτημένες πατρίδες να καταγραφούν τελικά ως χαμένες πατρίδες…

Αιωρείται  λοιπόν ένα διπλό ερώτημα που δεν έχει ακόμη απαντηθεί, τι προηγείται από άποψη εθνικής διαπαιδαγώγησης, εθνικής αυτοσυνειδησίας, η αποκατάσταση της Δημοκρατίας που ως επετειακή εκδήλωση καθιερώθηκε από Κωσταντίνο Καραμανλή πιθανά και λόγω της δικής του επιστροφής, η συνεχής υπόμνηση της Τραγωδίας της Κύπρου ως ανάγκη εθνικής αυτοκριτικής;

Ο Κάρολος Παπούλιας πάντως ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας στην θητεία του, είχε διακόψει αυτή την γιορτή, απαντώντας έτσι εμμέσως αλλά και αμέσως στο ερώτημα, τι τελικά προηγείται.

Μήπως ήρθε η ώρα να το απαντήσουμε κι εμείς;

Facebook Comments