Η ζημιά του Γελεβουρδέζου

Εκεί που καθόμουν χθες το βράδυ στο γραφείο μου και αναλογιζόμουν την υπόθεση Αποστολάκη, μου ήρθε στο μυαλό σχεδόν ενστικτωδώς ο Ναύαρχος Γελεβουρδέζος. Δεν τον θυμάστε; Μα, από την ταινία Δεσποινίς Διευθυντής, όπως τον ενσάρκωνε πολύ γλυκά ο μακαρίτης Δημήτρης Νικολαϊδης και απαντούσε «Υπερβολές του κίτρινου Τύπου», όταν τον ρωτούσε ο Παπαγιαννόπουλος, αν έχει καμία σχέση με έναν Γελεβουρδέζο που σφήνωσε ένα καράβι στον Ισθμό;

Δεν ξέρω, λοιπόν, αν ο ναύαρχος Αποστολάκης έχει δει την ταινία, αλλά οφείλω να τον παραδεχθώ ως Γελεβουρδέζο που σφήνωσε το καράβι της κυβέρνησης σε μια ξέρα με το έτσι θέλω. Και αυτό γιατί στις 11:00 έγινε υπουργός και δεχόταν συχαρίκια και υποσχόταν κεράσματα στα τηλέφωνα, και μιάμιση ώρα μετά, όταν τον πήρε τηλέφωνο ο Αλέξης Τσίπρας για τα…δικά του συχαρίκια, έκανε την πάπια και θυμήθηκε ότι τον παγίδευσαν και ότι δεν υπήρχε διακομματική συναίνεση για την τοποθέτηση του. 

Να δώσω, όμως, και ένα δίκιο στον Τσίπρα. Όπως μαθαίνω, ποτέ δεν είπε στον Αποστολάκη ότι συμφωνεί με την τοποθέτησή του. Ότι δεν έχει πρόβλημα με τον ίδιο του είπε, αν υπήρχε συναίνεση επί του αντικειμένου. Με άλλα λόγια, ο αρχηγός της αντιπολίτευσης ήθελε να μπει συνεταίρος στην Πολιτική Προστασία, προκειμένου να δείξει ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης τα έκανε μούσκεμα. Ποιος πρωθυπουργός θα το δεχόταν; Προφανώς κανένας, έλα όμως που η καρδιά του ναυάρχου σκίρτησε όταν κατάλαβε ότι Μητσοτάκης και Τσίπρας δεν είχαν συνεννοηθεί για την περίπτωσή του; Και γιατί να είχαν συνεννοηθεί άραγε;

Με απλά λόγια, ο Αποστολάκης κάηκε και έκαψε και την κυβέρνηση. Κάηκε, βεβαίως, και μια συναίνεση που ήταν, εν πολλοίς, καμένη. Και τώρα η κυβέρνηση ψάχνει επιτελικό στέλεχος για να ρεφάρει το ναυάγιο και να συστήσει, εν τέλει, το υπουργείο Πολιτικής Προστασίας. 

Η ζημιά έχει, όμως, γίνει. Και αυτό να μην το υποτιμήσουν στο Μαξίμου.