Βγαίνεις από το σπίτι βλέπεις τις τιμές των καυσίμων στα πρατήρια και αγχώνεσαι για το πότε θα χρειαστεί να μπεις σε ένα από αυτά. Κάνεις ένα διάλειμμα στη δουλειά για καφέ και το σκέφτεσαι: μήπως το φρέντο να γίνει ελληνικός; Πηγαίνεις σούπερ μάρκετ και φεύγοντας αισθάνεσαι ότι είχες μπει σε μπουτίκ. Επιστρέφεις, επιτέλους, στο σπίτι και έχει… ζέστη ή κρύο, ανάλογα με την εποχή, καθώς ηλεκτρικό, πετρέλαιο και φυσικό αέριο έχουν πάρει την ανηφόρα. Οι τιμές που αντιμετωπίζουν οι Έλληνες στην καθημερινότητά τους δεν έχουν καμία σχέση με τους μισθούς τους. Αλλά, ας τα πάρουμε με τη σειρά. 

Για τις τιμές των καυσίμων. Μπορεί πράγματι να έχουν ανέβει τα ναύλα, να έχει σηκώσει κεφάλι η τιμή του βαρελιού, αλλά δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι ένα μεγάλο μέρος της τιμής είναι φόροι. Που σημαίνει, αδειάζει η τσέπη μας, αλλά γεμίζει του κράτους. Οπότε το κράτος έχει ευθύνη να φροντίσει να μείνουν μερικά ευρώ και σε εμάς. Γιατί, πολύ φοβάμαι πως το κράτος μαζεύει χρήμα για να το παίζει “μπάρμπας από την Κορώνη” στην εκλογική του πελατεία, αλλά η κοινωνία υποφέρει. Ειδικά η κοινωνική ομάδα, που χωρίς να ανήκει στην κατηγορία των πλουσίων, συνεισφέρει με τους φόρους της και την καθημερινή της κατανάλωση στη συντήρησή του.  

Για τον καφέ τι να πει κανείς; Δυστυχώς τιμές όπως 4 και 5 ευρώ είναι πραγματικότητα στα “καλά” καφέ εδώ και καιρό. Και όχι μόνο στις λεγόμενες ακριβές περιοχές. Για τις τιμές στις τουριστικές περιοχές και στα καράβια δεν θα μιλήσω. Πραγματικά θα ήταν τραγικό να ανέβει η τιμή του περίφημου “καφέ στο χέρι”. Γιατί αποτελεί τη συντροφιά του επαγγελματία, την ανάσα του σκληρά εργαζόμενου. Δεν είναι δυνατόν για καφέ και κάτι για φαγητό να μην σου φτάνουν δέκα ευρώ. Δουλεύεις για να κερδίσεις λεφτά και όχι για να τα καταθέτεις στη διάρκεια του ωραρίου σου. Δεν γίνεται να δουλεύεις δέκα ώρες και να μην επιστρέφεις με λεφτά στο σπίτι.

Ειδικά για τα σούπερ μάρκετ, που ήταν η μοναδική μας έξοδος τους μήνες της καραντίνας έχω να πω ότι εκτός από τους πελάτες τους αδικούν και τους εαυτούς τους. Οι επιχειρηματίες του χώρου κέρδισαν πολλά χρήματα. Κάποιοι, ορθώς, μοιράστηκαν κάποια από αυτά με τους εργαζόμενούς τους. Αλλά, θα πρέπει να σκεφτούν και τους πελάτες τους. Οι οποίοι πήγαν σε αυτά τα προηγούμενα χρόνια αναζητώντας μια αξιοπρεπής σχέση τιμής-αξίας του προϊόντος, μετακινούμενοι από τα συνοικιακά καταστήματα. Έμειναν, έτσι, στις γειτονιές τα λίγο πιο ακριβά χασάπικα, ψαράδικα, φρουτάδικα κοκ. Για τα πιο γεμάτα πορτοφόλια ή για το φαγητό της Κυριακής ή την διατροφή των παιδιών. Ελπίζω να μην φτάσουμε σε μαγαζιά για… φτωχούς σε κάθε γειτονιά ή σε προϊόντα “χωρίς όνομα” στα ράφια των σούπερ μάρκετ. 

Ο χειμώνας πλησιάζει και προβλέπω ότι δεν θα μπορούμε να ανασάνουμε από τα τζάκια. Η κατάσταση στις επιλογές θέρμανσης είναι μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα. Δεν έχει μείνει καμία επιλογή φθηνή. Ούτε το ρεύμα, ούτε το αέριο, ούτε το πετρέλαιο! Δεν μας αξίζει να περάσουμε τον χειμώνα χωρίς καφέ στη δουλειά και ντυμένοι στο σπίτι. Η κυβέρνηση οφείλει να το δει αυτό. Οφείλουν να το δουν και όλοι όσοι συμμετέχουν στην εφοδιαστική αλυσίδα. “Ναι” στο κέρδος, “όχι” στην κερδοσκοπία.

 

Facebook Comments