Το Νομοσχέδιο έχει ήδη κατατεθεί στη Βουλή των Ελλήνων με τη μορφή του επείγοντος και θα ψηφιστεί άμεσα. Ένα από τα θέματα στα οποία έχει δοθεί ιδιαίτερη σημασία τις τελευταίες ημέρες αφορά το πλαστικό χρήμα.

Αναφέρει η αιτιολογική έκθεση ότι η κυβέρνηση αναλαμβάνει πρωτοβουλίες που θα ανατάξουν την Ελληνική οικονομία, θα επαναφέρουν την ανάπτυξη με κοινωνικό πρόσημο και θα συμβάλλουν στην αντιμετώπιση χρόνιων παθογενειών που αποστέρησαν δημόσια έσοδα τα οποία θα μπορούσαν να είχαν διοχετευθεί προς την ανακούφιση των Ελλήνων πολιτών και ιδιαίτερα των περισσότερο αδυνάμων.

Πριν προχωρήσουμε στην ανάλυση των διατάξεων ας κάνουμε κάποιες διαπιστώσεις.

Κατά κύριο λόγο η χρήση POS αφορά τις μικρές και πολύ μικρές επιχειρήσεις. Οι μεγάλες αλυσίδες, τα εμπορικά κέντρα, έχουν ήδη εδώ και χρόνια εφαρμόσει τη χρήση πλαστικού χρήματος. Άρα τα συγκεκριμένα άρθρα αναφέρονται κατά κύριο λόγο στους μικρομεσαίους και στους καταναλωτές (μισθωτούς, συνταξιούχους).

Για μεν τους καταναλωτές, η χρήση πλαστικού χρήματος θα είναι “υποχρεωτική” για να χτίσουν το αφορολόγητο.

Αναφέρει ο νόμος μια προοδευτική κλίμακα για τα ελάχιστα ποσά δαπάνης με ηλεκτρονική συναλλαγή ως εξής :

1-10.000 10%

10.001-30.000 15%

30.001 & άνω 20% και μέχρι 30.000 €.

Για όσους καταναλωτές δεν καλύπτουν το απαιτούμενο ποσό της παραπάνω κλίμακας θα έχουν πρόσθετη επιβάρυνση 22% η οποία θα υπολογίζεται ως εξής:

Η θετική διαφορά μεταξύ του απαιτούμενου και του δηλωθέντος ποσού.

Στο σχέδιο νόμου αναφέρεται ότι, είτε με αποφάσεις του Γενικού Γραμματέα είτε του Υπουργού Οικονομικών θα καθορίζονται οι λεπτομέρειες για την εφαρμογή του μέτρου.

Ποιες είναι αυτές οι λεπτομέρειες ;

Θα υπάρχουν φορολογούμενοι που θα εξαιρούνται (υπερήλικες ή όσοι διαμένουν σε απομακρυσμένες περιοχές κ.λπ.)

Με απόφαση, θα καθοριστεί στο μέλλον και ποιες δαπάνες θα λαμβάνονται υπ’όψιν για το χτίσιμο του αφορολόγητου. Θα είναι οι ΔΕΚΟ, τα ενοίκια, τα κοινόχρηστα κ.λπ.

Πουθενά στο νομοσχέδιο δεν είδαμε απάντηση για τα κάτωθι ερωτήματα.

1. Τι θα γίνει με όλους όσοι οφείλουν στις τράπεζες και δεν τους εκδίδουν κάρτα;

2. Στις περιπτώσεις που ενώ δεν οφείλουν, είναι ανήλικοι (ορφανά);

Βέβαια σε καμμιά περίπτωση σε περίοδο κρίσης δεν θα είναι κίνητρο οι λοταρίες με έπαθλα ή χρηματικά ποσά που αναφέρεται στο άρθρο 70.

« Άρθρο 70
Πρόγραμμα Δημοσίων Κληρώσεων (Λοταρία)
Καθορίζεται πρόγραμμα δημοσίων κληρώσεων (λοταρία) που θα βασίζεται στις συναλλαγές που έχουν πραγματοποιηθεί με τη χρήση μέσων πληρωμής, κάρτας ή άλλου ηλεκτρονικού μέσου πληρωμής για την αγορά αγαθών ή την λήψη υπηρεσιών.
Το συνολικό διανεμόμενο χρηματικό ποσό κατά τις διενεργούμενες κληρώσεις επιβαρύνει τον Κρατικό Προϋπολογισμό και δεν υπερβαίνει το ποσό των 12 εκατομμυρίων ευρώ κατ έτος.
Ο Υπουργός Οικονομικών ρυθμίζει οποιοδήποτε σχετικό θέμα για τη διενέργεια του προγράμματος δημοσίων κληρώσεων, ώστε να τεθεί σε εφαρμογή το εν λόγω επιπρόσθετο κίνητρο.»

Και πάντα παραμένει το ερώτημα, θα γνωρίζει ο κάθε καταναλωτής το συνολικό ποσό που υπολείπεται για να συμπληρώσει το αφορολόγητο;

Αλλά νομίζω ότι το κυριότερο από όλα είναι η ανταπόκριση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων.

Κατ’ αρχάς είναι υποχρεωμένες να αναρτούν πινακίδα για να ενημερώνουν τον καταναλωτή σχετικά με το εάν αποδέχονται ή όχι την κάρτα ως μέσο πληρωμής.

Το πρόστιμο για τη μη ενημέρωση ανέρχεται σε 1.000 €.

Το πρόστιμο μειώνεται στο 50% αν εντός 30 ημερών από την κοινοποίηση προβεί στην καταβολή του, ενώ στην περίπτωση ενδικοφανούς προσφυγής το δημόσιο θα εισπράξει το 20% του προστίμου. Δεν νομίζω ότι κάποιος θα προσφύγει στο Διοικητικό Πρωτοδικείο για να αποφύγει την πληρωμή των 500€ μιας και το κόστος θα είναι πολλαπλάσιο.

Με το άρθρο 69 που τροποποιεί την παρ.3 του άρθρου 20 του Ν.3842/2010 το όριο των συναλλαγών για την πώληση αγαθών ή παροχή υπηρεσιών αποκλειστικά με την χρήση κάρτας από τα 1.500 € πηγαίνει στα 500.

Αλλά νομίζω ότι το σημαντικότερο όλων αφορά τον τραπεζικό ακατάσχετο λογαριασμό.

Το Υπουργείο Οικονομικών θεωρεί ότι ο ακατάσχετος επαγγελματικός τραπεζικός λογαριασμός είναι ήσσονος σημασίας για να τον αναφέρει στο πολυνομοσχέδιο.

Με εκατοντάδες χιλιάδες επιχειρήσεις που σήμερα οφείλουν και έχουν δεσμευμένους τους τραπεζικούς τους λογαριασμούς πιστεύει ότι θα υπάρξει θετική ανταπόκριση στην χρήση του POS. Είναι δυνατόν επιχείρηση που σήμερα οφείλει να κάνει συναλλαγές με κάρτα ξέροντας ότι η ημερήσια είσπραξη θα παρακρατηθεί για να αποδοθεί στο δημόσιο;

Γιατί να το κάνει;

Πώς θα πληρώσει τους προμηθευτές της, το ενοίκιο, την ΔΕΗ, το προσωπικό της κ.λπ.;

Και βέβαια δεν μιλάμε για τις υπέρογκες προμήθειες των τραπεζών από τη χρήση POS.

Τι θα κάνει; Το απλό, Θα αυξήσει τις “χρόνιες παθογένειες” που αποστέρησαν δημόσια έσοδα όπως αναφέρει στην εισαγωγή της η αιτιολογική έκθεση.

Θα πουλάει χωρίς αποδείξεις με μικρότερες ή μεγαλύτερες εκπτώσεις. Το Δημόσιο θα χάνει πολλαπλά από τον ΦΠΑ, τον φόρο εισοδήματος αλλά και από τις ασφαλιστικές εισφορές.

Δυο ακόμα θέματα θα ήθελα να αναφέρω.

Το πρώτο είναι στο άρθρο 72 που αναφέρεται στον Ν.4172 και στο άρθρο 23 όπου αναφέρει ότι η εξόφληση του προσωπικού θα γίνεται μέσω τραπεζικού λογαριασμού.

Ποιου τραπεζικού λογαριασμού ;

Αυτού που έχει δεσμευτεί ή αυτού που οφείλει σε επιχειρηματικά δάνεια;

Και το δεύτερο είναι στην αναγνώριση των φοροαπαλλαγών από ιατρικές δαπάνες μόνο με την χρήση της κάρτας.

Μα το άρθρο 18 του Ν.4172/2013 στην πρώτη παράγραφο αναφέρει ότι “υπάρχει η φοροαπαλλαγή του 10 % εφόσον οι ιατρικές δαπάνες υπερβαίνουν το 5% του φορολογικού εισοδήματος του φορολογουμένου”.

Ποιο λοιπόν το νόημα να υπάρχει συγκεκριμένος περιορισμός;

 

Πολύ φοβάμαι ότι με τις συγκεκριμένες διατάξεις “μην πάμε για μαλλί και βγούμε κουρεμένοι” και μάλιστα χωρίς απόδειξη.

Facebook Comments