Tax metering

Το tax metering είναι μια πρόταση συμψηφισμού φόρων – εργασίας κατά το πρότυπο του net metering στο ηλεκτρικό ρεύμα. Πριν όμως δούμε πως μπορεί να λειτουργήσει οφείλουμε να απαντήσουμε όλοι στο τι είναι κράτος. Ας υποθέσουμε λοιπόν, για να το κάνουμε όσο πιο απλοϊκό γίνεται, ότι η Ελλάδα είναι ένα προϊστορικό χωριό κάποιες χιλιάδες χρόνια πριν, στο οποίο υπάρχουν 100 άνδρες οι οποίοι ασχολούνται με τη γεωργία, τη κτηνοτροφία και το κυνήγι. Επειδή λοιπόν διαπιστώνουν ότι υπάρχουν και άλλες ανάγκες πέρα από τις βιοποριστικές εργασίες αποφασίζουν να μη πηγαίνουν και οι 100 στις δουλειές τους αλλά να αφήνουν 10 στο χωριό ως ασφάλεια σε περίπτωση που εμφανιστούν κλέφτες, άλλους 5 να διδάσκουν στα παιδιά χειρωνακτικές εργασίες και άλλους 5 ως μάγους για να ασχολούνται με τους αρρώστους. Οι υπόλοιποι υπόσχονται να δίνουν στους 20 ένα μέρος από τη σοδειά, το γάλα και τα θηράματα για να ζήσουν τις οικογένειές τους. Αυτή είναι η μια εκδοχή. Η άλλη λέει ότι στο χωριό υπάρχουν 20 οι οποίοι έχουν αποφασίσει να φυλάνε, να διδάσκουν και να γιατρεύουν και προκειμένου να ασκούν τα καθήκοντά τους οφείλουν οι άλλοι 80 να φέρουν τροφή. Ακόμα και αν μια αρρώστια ανάγκασε τους 80 να μείνουν μισοί πάλι οφείλουν να φέρουν τροφή στους 20. Αν αντιλαμβάνεστε το κράτος ως τη δεύτερη εκδοχή το tax metering δεν σας ενδιαφέρει. Καλώς ή κακώς η δεύτερη εκδοχή είναι ο τρόπος που λειτουργεί η χώρα.

Η Ελλάδα όμως έχει ένα βασικό πρόβλημα, έχει ανάγκη για πολλά χρόνια στο μέλλον να διατηρήσει υψηλά δημοσιονομικά πλεονάσματα. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει υποχρεωτικά να ξοδεύει πολύ λιγότερα από όσα εισπράττει. Οι λίστες Λαγκάρντ, Μπόγιαρνς δεν έφεραν τίποτα, οι πλατείες, οι κρεμάλες, τα δικαστήρια ακόμα και η φυλάκιση του Τσοχατζόπουλου ελάχιστα απέδωσαν. Με τη κρατική περιουσία απαξιωμένη ούτε οι ιδιωτικοποιήσεις θα αποδώσουν ενώ το νέο κύμα των κατασχέσεων είναι προσωρινό φάρμακο. Είτε οι πολίτες θα αλλάξουν τρόπο συναλλαγών είτε θα αλλάξουν χώρα είτε απλά δε θα έχουν πλέον άλλα λεφτά για να κατασχεθούν.

Το μόνο που μένει είναι η βαθιά περικοπή δαπανών τόση που δεν έχει γίνει ποτέ ως σήμερα. Όσοι εναντιώνονται σε αυτή τη πρόταση προβάλουν το επιχείρημα ότι θα καταρρεύσει το κράτος αν μειωθούν οι δαπάνες ενώ αν περικοπούν ακόμα περισσότερο οι συντάξεις θα κινδυνεύσει η κοινωνική συνοχή. Φυσικά αυτό έχει ήδη συμβεί γιατί οι παρεμβάσεις του κράτους στον ιδιωτικό τομέα διέλυσαν πλήρως την οικονομία και κυρίως λειτουργούν αποτρεπτικά στη παραγωγή πλούτου. Προκειμένου λοιπόν να μειωθούν οι δαπάνες αλλά ταυτόχρονα να μη καταρρεύσει το κράτος και επιπλέον να ανασάνουν οι ιδιώτες από τη φοροκαταιγίδα η πρόταση είναι να μπορούν να πληρώνουν φόρους μέσω της εργασίας τους στο δημόσιο.

Σήμερα έχουμε δημιουργήσει ένα κράτος όπου όλοι οι εργαζόμενοι σε αυτό καλύπτουν «πάγιες και διαρκείς ανάγκες». Είναι προφανές ότι πρόκειται για μια από τις πολλές μπούρδες που τις λαμβάνουμε ως αλήθειες μόνο και μόνο επειδή δεχτήκαμε πλύση εγκεφάλου για δεκαετίες. Προφανώς και υπάρχουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες και προφανώς και υπάρχει ένας στενός πυρήνας υπαλλήλων που κρατά το κράτος όρθιο σε όλους τους τομείς είτε είναι η άμυνα, η ασφάλεια, η παιδεία, η υγεία. Όμως είναι απολύτως σίγουρο ότι πέρα από το στενό πυρήνα, το δημόσιο χρειάζεται ευελιξία που σήμερα δεν την έχει. Αν λοιπόν ένας ιδιώτης χρωστά από φόρο εισοδήματος ή από ΕΝΦΙΑ ένα ποσό, το ζητούμενο είναι να μπορεί να το μειώσει ή και να το μηδενίσει προσφέροντας αμισθί τις υπηρεσίες του στο κράτος. Το σύστημα οφείλει να λειτουργεί όπως το net metering, δηλαδή αν κάποιος έχει εργαστεί παραπάνω από τους φόρους του δεν θα παίρνει χρήματα αλλά θα πιστώνεται ο λογαριασμός του ένα ποσό για μελλοντική απαλλαγή φόρου. Δηλαδή δεν θα υπάρχει καμία συναλλαγή με πραγματικό χρήμα.

Στο net metering η ΔΕΗ πουλάει ρεύμα στο καταναλωτή και ο καταναλωτής μέσω των φωτοβολταϊκών πουλά ρεύμα στη ΔΕΗ. Η μεταξύ τους συμφωνία είναι ότι η ΔΕΗ δεν θα δώσει ποτέ χρήματα στον καταναλωτή. Ο καταναλωτής οφείλει να παράγει λιγότερο από όσο καταναλώνει. Αν παράγει περισσότερο, το επιπλέον ποσό καταγράφεται για να του αφαιρεθεί από μελλοντική κατανάλωση.

Σκεφτείτε για παράδειγμα πόσοι συμπολίτες μας σήμερα είναι εγκλωβισμένοι ως οφειλέτες στην εφορία ενώ ταυτόχρονα είναι άνεργοι. Ο χρόνος κυλά εναντίον τους ενώ θα μπορούσαν τουλάχιστον να μειώσουν την οφειλή τους. Σκεφτείτε επίσης πόσοι πρόωρα συνταξιούχοι θα το ξανασκέφτονταν να εργαστούν για κάποιο διάστημα προκειμένου να αποφύγουν τη φορολογία τη στιγμή που το αφορολόγητο μειώνεται όλο και περισότερο. Επίσης σκεφτείτε ότι με την εμπλοκή του καθενός από μας θα απελευθερώνονταν το ωράριο στο δημόσιο αφού θα μπορούσαν κάποιες εργασίες να γίνουν απογευματινές ώρες ή τα Σαββατοκύριακα.

Είναι φανερό ότι οι εχθροί αυτής της πρότασης θα βρουν να πουν πολλά. Θα ξεκινούσαν από την εργατική νομοθεσία και θα έφταναν ως το Σύνταγμα. Θα έλεγαν και το απλό ότι με το tax metering το κράτος θα εισπράττει λιγότερα οπότε το όφελος θα ήταν μηδαμινό. Η αλήθεια είναι ότι είτε με το tax metering είτε χωρίς αυτό το κράτος δεν εισπράττει όσα χρήματα υπολογίζει για τον απλούστατο λόγο ότι η εισπραξιμότητα των φόρων πέφτει όλο και πιο πολύ. Και ενώ η εισπραξιμότητα πέφτει οι ανάγκες για έξοδα παραμένουν ως έχουν. Αυτό πρέπει να αλλάξει δραστικά.

Όμως από την άλλη υπάρχουν τα εξής δεδομένα που ΔΕΝ θα αλλάξουν όσο και αν το θέλουν οι κόκκινοι, ροζ, μπλε πράσινοι κρατιστές: η ανάγκη για υψηλά δημοσιονομικά πλεονάσματα σε βάθος χρόνου, η έλλειψη ρευστότητας και η ανάγκη για επανεκκίνηση της οικονομίας. To tax metering εμπλέκει τον πολίτη στη διαχείριση του κράτους, ουσιαστικά του ζητάει να συνεισφέρει να κρατηθούμε όρθιοι. Θεωρητικά μεγαλύτερη αξία στην εργασία δίνει η αριστερά η οποία ψηφίστηκε μαζικά για να μοιράσει δουλειές. Πρακτικά όμως την μεγαλύτερη αξία στην εργασία τη δίνει η κοινή λογική και η κοινή λογική λέει ότι αντι η κυβέρνηση να διορίζει άχριστους μετακλητούς υπαλλήλους θα έπρεπε να καταγράψει τις πραγματικές ανάγκες του κράτους, να το συρρικνώσει όπου μπορεί και να δώσει προτεραιότητα εργασίας σε αυτούς που έχουν ήδη εκκρεμότητες μαζί του.

Τα πλεονεκτήματα της λύσης είναι ότι σταδιακά θα υπάρχει μεγάλη μείωση του δημόσιου τομέα, ο πολίτης θα έρθει σε επαφή με το κράτος και το πως δουλεύει και θα αναλάβει μέρος της ευθύνης λειτουργίας του. Το κυριότερο όμως είναι ότι θα άρει αρκετά από τα σημερινά αδιέξοδα. Είναι προφανές ότι όσοι χρωστούν στο κράτος δεν το έκαναν από επιλογή όυτε ξαφνικά οι μισοί Έλληνες έγιναν παράνομοι. Η πολιτεία λειτουργεί σαδιστικά νομίζοντας ότι οι πολίτες είναι υποχρεωμένοι εσαεί να πληρώνουν το κράτος μόνο και μόνο για να αναδιανέμει κατά βούληση το πλούτο. Κράτος είμαστε όλοι εμείς και είναι καιρός να πάρουμε τη τύχη του στα χέρια μας. Όσοι έχουμε οφειλή από φόρο εισοδήματος ή από ΕΝΦΙΑ στην εφορία πρέπει να μπορούμε να τη ξεπληρώσουμε με την εργασία μας.

Ο Σώρρας σου υποσχέθηκε ότι θα πληρώσει τα χρέη σου χωρίς ανταπόδοση από μέρους σου γιατί απλά κατέχει αμύθητους θησαυρούς σε ομόλογα. Ο ΣΥΡΙΖΑ από την άλλη σου πρόσφερε έναν άλλο κόσμο τελείως αποκομμένο από τη πραγματικότητα, όπου δεν υπάρχουν υποχρεώσεις αλλά μόνο δικαιώματα. Σου πρόσφερε μια εικόνα τόσο όμορφη γιατί στηρίζονταν σε όμορφες λέξεις, Αξιοπρέπεια, Αλληλεγγύη, Ισότητα. Στην αρχή σε άφησε άνεργο αφού καμία μείωση της ανεργίας δεν έγινε παρά μόνο ο διορισμός των κολλητών που έκαναν καριέρα τα προηγούμενα χρόνια καταστρέφοντας και τεμπελιάζοντας. Μετά σου κατάσχεσε τους λογαριασμούς. Τώρα πλέον σου παίρνει την ακίνητη περιουσία. Ακολουθεί η ζωή σου γιατί σας συνταξιούχος ή ασθενής του είσαι βάρος.

Εδώ όμως υπάρχει κάτι που δε χρειάζεται να σου το δείξει κάποιος άλλος, το βλέπεις μόνος σου, είναι τα χέρια σου, τα πόδια σου το μυαλό σου, η δύναμή σου να εργαστείς. Είναι αδιανόητο να μη μπορείς να συμψηφίσεις τις οφειλές σου με την εργασία σου. Το κράτος είσαι εσύ. Αυτοί θεωρούν ότι εσύ είσαι μόνο τα λεφτά σου. Όταν και αν δεν έχεις σε βάζουν στη κατηγορία του άχρηστου, σε κολλάνε και τη ταμπέλα του φοροφυγά άσχετα αν δεν είναι στο χέρι σου να βρεις τα χρήματα για να πληρώσεις. Σε αυτούς που σου κουνάνε το χέρι θα πρέπει να τους υποδείξεις ότι μπορείς να κάνεις τη δουλειά τους χωρίς αμοιβή και οι ίδιοι να πάνε στο σπίτι τους.

Ο συμψηφισμός φόρων με εργασία μπορεί να μειώσει τα έξοδα του δημοσίου σε σημείο που δεν έχει γίνει επτά χρόνια μνημονίων. Η αποποίηση κληρονομίας γίνεται μια φορά. Η περιουσία της οικογένειας περνάει στο κράτος μια για πάντα. Γιατί; Γιατί να μην μπορείς να συμψηφίσεις ή να μειώσεις την οφειλή με εργασία ακόμα και όταν κάθεσαι λόγω ανεργίας και μάλιστα χωρίς να επιβαρύνεις τον κρατικό προϋπολογισμό; Ολοι γνωρίζουν δε ότι η περιουσία που περνά στο κράτος απαξιώνεται στη καλύτερη περίπτωση όπως έγινε με τόσες κρατικές εταιρίες ή μπορεί να περνά ακόμα και στα χέρια επιτήδειων κρατικών λειτουργών όπως έγινε με εκείνα τα ακίνητα στη Πλάκα που αποκαλύφθηκε ότι τα καταχράζονταν υπάλληλοι του Υπουργείου Πολιτισμού.

Χόρεψες στο Σύνταγμα, ορκίστηκες στον Δία, πότε θα πιστέψεις ότι η δύναμη για να ξεπεράσεις τη κρίση είναι τα χέρια σου; Πότε θα κάνεις κίνημα απαιτώντας το tax metering δηλαδή ο συμψηφισμός εργασίας – φόρων να γίνει προτεραιότητα του κράτους; Μόνο αν πάρεις το κράτος στα χέρια σου θα αρχίζει να αλλάζει, επτά χρόνια κανένα μνημόνιο δεν τα κατάφερε και ούτε πρόκειται. Είναι δε αστείο να πιστεύεις ότι η αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ ή ακόμα χειρότερα η ακόμα πιο ψεκασμένη αριστερά θα σε σώσει. Άλλωστε οι περισσότεροι που την ψήφισαν, ακόμα και εσύ δεν τη ψήφισες με θετικό πρόσημο, δεν τη ψήφισες ελπίζοντας να δώσεις εσύ και οι διπλανοί σου την περιουσία σας στο κράτος για να την ξαναμοιράσει ισότιμα αλλά για να εκδικηθείς τους προηγούμενους, τους πλούσιους, τους Γερμανούς ή άλλους εχθρούς πραγματικούς ή φανταστικούς. Στη πραγματικότητα φέρθηκες ατομικιστικά αλλά με λάθος τρόπο. Σκέψου λοιπόν την ειρωνεία μια αριστερή κυβέρνηση που διατρανώνει το ενδιαφέρον της για τους πολίτες να σου αρνηθεί την προσφορά εργασίας προς το κράτος με την αντίστοιχη μείωση καταβολής φόρων. Αυτός είναι ένας πραγματικός λόγος για να βγεις στους δρόμους.