Το υπουργείο Παιδείας ανακοίνωσε για τα δημοτικά σχολεία ότι «η επιλογή σημαιοφόρων … πραγματοποιείται με κλήρωση ανάμεσα στο σύνολο των μαθητών της τάξης, στοχεύοντας στη δημιουργία θετικού παιδαγωγικού κλίματος στη σχολική μονάδα και αποφεύγοντας τους ανταγωνισμούς και τις διενέξεις μεταξύ των μαθητών». Ο υπουργός Παιδείας κ. Γαβρόγλου εξήγησε περαιτέρω το σκεπτικό της απόφασης: «Για εμάς η σημαία δεν πρέπει να είναι βαθμολογικό έπαθλο. Όλοι έχουν δικαίωμα να την κρατούν, όπως και υποχρέωση να την υπερασπίζονται.»

Η σημαία συμβολίζει την ύψιστη εθνική υπερηφάνεια. Στα δημοτικά σχολεία η άριστη μαθήτρια και ο άριστος μαθητής δεν είναι οι καλύτεροι επειδή έχουν σκοπό της μαθητικής ζωής τους να κρατήσουν τη σημαία. Δεν επιτυγχάνουν την υψηλότερη βαθμολογική επίδοση επειδή έχουν στο μυαλό τους κάποιο έπαθλο. Η διαδικασία συμβαίνει αντιστρόφως. Η σημαία έρχεται ως βραβείο να συναντήσει την αρετή της αριστείας προσδίδοντας ηθικό κύρος στη μακρόχρονη προσπάθεια των μαθητών· και συνιστά την υπέρτατη συμβολική επιβράβευση για την αριστεία τους μέσα στη σχολική κοινότητα.

Η κομμουνιστική ισοπεδωτική θεώρηση, που απέτυχε ιστορικά λόγω αναντιστοιχίας με την ανθρώπινη φύση, επαναλαμβάνεται σαν φάρσα νομίζοντας ότι θα επιτύχει εκμεταλλευόμενη την κοινωνική αμηχανία λόγω της κρίσης. Φευ! Θα αποτύχει ξανά επειδή απλά η ανθρώπινη φύση δεν αλλάζει. Η οικονομική κρίση αργά ή γρήγορα θα περάσει. Οι συμβιβασμοί στα χρόνια των μνημονίων με την ανοχή ενός οιονεί ‘οικονομικού πολέμου’ μεταξύ Βορρά και Νότου, πυρήνα και περιφέρειας, και αντάλλαγμα τη ‘νομισματική ειρήνη’ για να μην μεταπέσει η χώρα σε καθεστώς αποτυχημένου κράτους (failed state), ήταν επώδυνοι. Όμως δεν πρόκειται να συμβιβασθούμε με τέτοιες αντιλήψεις στην Παιδεία που αποτελεί το πιο πολύτιμο κεφάλαιο της πατρίδας μακροπρόθεσμα.

Στην άσκηση εξουσίας θα πρέπει να προσκληθούν οι ‘άριστοι’ από τους ‘μέσους’ ανθρώπους. Η ‘μεσότητα’ ως Αριστοτελική έννοια είναι απαραίτητη για τη διασφάλιση της συνεκτικής ύλης στην κοινωνία. Είναι η ουσία της αρετής και αναζητείται πάντοτε ανάμεσα στην έλλειψη και την υπερβολή. Όπως γράφει ο Αριστοτέλης στα Ηθικά Νικομάχεια: «Ὅτι μὲν οὖν ἐστὶν ἡ ἀρετὴ ἡ ἠθικὴ μεσότης͵ καὶ πῶς͵ καὶ ὅτι μεσότης δύο κακιῶν͵ τῆς μὲν καθ΄ ὑπερβολὴν τῆς δὲ κατ΄ ἔλλειψιν͵ καὶ ὅτι τοιαύτη ἐστὶ διὰ τὸ στοχαστικὴ τοῦ μέσου εἶναι τοῦ ἐν τοῖς πάθεσι καὶ ἐν ταῖς πράξεσιν͵ ἱκανῶς εἴρηται».

Το πρώτο κριτήριο για τον στόχο της μεσότητας είναι ο ορθός λόγος. Και δεν θα συμβιβασθούμε με τίποτε λιγότερο από αυτόν…

Facebook Comments