Και σ’ αυτές τις εκλογές φαίνεται να επιβεβαιώνονται οι προαιώνιοι νόμοι του πολιτικού μάρκετιγκ. Τις εκλογικές μάχες τις κερδίζουν δυο παράγοντες. Ο ηγέτης και το καθαρό πολιτικό μήνυμα. Με ηγέτη μέτριο ή...
Αρχικά νόμιζα ότι μου έκανε πλάκα ή ίσως αυτοτρολαριζόταν. Αλλά στη συνέχεια, βλέποντας τη σοβαρότητα στο βλέμμα του και το συνοφρυωμένο του προσώπου του, κατάλαβα ότι μιλούσε σοβαρότατα.
Ρώτησα δημοσκόπο, δίχως βέβαια να είμαι σίγουρος ότι η απάντηση που θα λάβω θα είναι έγκυρη. «Τι θα ψηφίσουν τα παιδιά που θα ασκήσουν το εκλογικό τους δικαίωμα για πρώτη φορά;» Μιλάμε...
Συγχωρήστε με αν κάνω λάθος, αλλά ο Αλέξης εμφανίζεται όλο και πιο συχνά (ή ίσως διαρκώς) μ’ ένα κόκκινο γαρίφαλο στο χέρι, δίκιο έχω;
Ένα κόμμα που ξέρει ότι θα βρεθεί στην κυβέρνηση την επόμενη μέρα, προσέχει τι λέει και τι τάζει. Διότι μόλις βρεθεί στο τιμόνι του τόπου, ξέρει ότι θα πλακώσουν οι πελάτες έξω...
Είναι προφανές ότι πάμε σε μια αδυσώπητη εκλογική μάχη. Δεν ήταν ανάγκη, θα μπορούσαμε να επιλύσουμε τις διαφορές μας χωρίς να κιτρινίσει τόσο πολύ το τοπίο γύρω μας, όμως η μάχη αγρίεψε...
Κοιτάξτε, από μια άποψη ο Ανδρουλάκης τα κατάφερε. Ασχολούνται όλοι μαζί του, ο πολιτικός διάλογος κινείται γύρω από την πρόταση του.
Η τραγωδία των Τεμπών εξακολουθεί να βρίσκεται στην πρώτη γραμμή του δημόσιου ενδιαφέροντος ή συντηρείται τεχνητά στην κορυφή της επικαιρότητας από τα μέσα ενημέρωσης; Tο πολιτικό σκηνικό έπαθε κραχ ή απλώς αυτό...
Τι είπε ο πρωθυπουργός; Να αλλάξουμε τη χώρα; Και μάλιστα «ή τώρα ή ποτέ»;». Μάλιστα. Πολύ αισιόδοξο τον βρίσκω τον πρωθυπουργό.
Συμφωνώ ότι το λάθος του σταθμάρχη ήταν «η κορυφή του παγόβουνου». Πρώτος εγώ τα είπα από τηλεοράσεως.
