Ούτε το χρειαζόμασταν, ούτε μας αξίζει
Ζούμε σε πραγματικά ενδιαφέροντες καιρούς, όπως λέει κι εκείνη η παλιά κινέζικη κατάρα
Αλλού τα κακαρίσματα…
Την κανονικότητα δεν είχαμε πεθυμήσει πολλούς μήνες τώρα; Ε, δεν πιστεύω να έχετε καμιά αμφιβολία ότι ήρθε
Μια ηγεμονία που δείχνει να αντέχει
Οι δημοσκοπήσεις του τελευταίου χρόνου λοιπόν, δείχνουν κάτι αξιοσημείωτο και ιστορικά πρωτοφανές
Το κρίσιμο εξάμηνο που ακολουθεί
Λογικά, τον Δεκέμβρη του συφοριασμένου 2020 μ.Χ., ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα σηκωθεί στην Βουλή και δείχνοντας ένα χαρτί που θα γράφει ύφεση γύρω στο 7%
Οι καιροί της δυσθυμίας
Οι καφετέριες άνοιξαν, αλλά λιγοστοί είναι θαμώνες που κάθονται στα τραπέζια τους. Το ίδιο και τα εστιατόρια ή οι ταβέρνες
Ψάχνοντας τις δυνατότητές μας
Ας υψωθούμε νοητά πάνω από την χώρα και ας ρίξουμε μια κατά το δυνατόν αντικειμενική μακροσκοπική ματιά στα σημερινά της δεδομένα. Τι θα δούμε;
Η λέξη της εποχής
Με την αρχή της βδομάδας που διανύουμε και ενώ η κανονικότητα της ζωής μας κατοχυρώνεται όλο και περισσότερο (με τις αναμενόμενες παρενέργειες)
Πόσο ώριμοι είμαστε;
Θα μου πείτε ότι δεν αρκεί να το παλέψουμε εμείς, πρέπει να βοηθήσει και το κράτος
Κι όμως, τελικά γίνεται
Έχω μια φίλη που εργάζεται στον χώρο του θεάματος. Ο άντρας της ανοσοκατεσταλμένος, η κόρη της μαθήτρια γυμνασίου
Αισιόδοξοι μπροστά σε μια πελώρια κρίση
Η επιστροφή στην κανονικότητα που όλοι περιμένουμε ως λύτρωση, δεν θα είναι τίποτα άλλο από την είσοδο μας στο μακρύ και στενάχωρο τούνελ της οικονομικής κρίσης
