Η κρατική ελεημοσύνη και τα κοινωνικά της αποτελέσματα
Την Μεγαλοβδομάδα νιώθουμε όλοι μας το εσωτερικό καθήκον να ρίξουμε μια παραπάνω ματιά στους ανθρώπους που βρίσκονται γύρω μας και δυσκολεύονται
Εγώ συγνώμη; Να ζητήσει ο Βενιζέλος
Το είπε ο Τσίπρας στον Χατζηνικολάου δίχως να κοκκινίσει
Λαϊκό δικαστήριο ή ανεπηρέαστη δικαιοσύνη;
Βάζει κανείς το χέρι του στη φωτιά ότι κάποιος δημόσιος λειτουργός δεν δωροδοκήθηκε; Νομίζω ότι κανένας σώφρων άνθρωπος δεν θα το έκανε
Μα όλα λάθος;
Τα Εξάρχεια είναι η μια πλευρά ενός νομίσματος που τελικά (παραδόξως) μοιάζει να έχει δέκα πλευρές
Η εξωφρενική «μεταμνημονιακή» μας πορεία
Να όμως που έρχονται τα στοιχεία επίσημων οργανισμών να ταχθούν με το μέρος του φίλου μου κι όχι με την δική μου εμπειρική ματιά
Θερίζουν όσα έσπειραν
Η κυβέρνηση κάνει μέγα λάθος όταν φωνάζει πως στοχοποιείται από την αντιπολίτευση. Καμία σχέση
Ο Κολοκοτρώνης να μας φωτίσει
Έλα όμως που εμείς οι νεοέλληνες, από την αρχή του ελεύθερου ελληνικού κράτους, αρνιόμασταν να μοιάσουμε με τους ήρωες μας
Σκαρφαλώνοντας ανάποδα την τσουλήθρα
Δεν μπορείς να μην αναγνωρίσεις το πείσμα τους, δεν μπορείς να μην θαυμάσεις την εσωτερική τους μανία γι αυτό που επιδιώκουν, όμως δεν τα λες και πανέξυπνα
Μην ρωτάτε πότε θα γίνουν εκλογές. Ούτε ο Τσίπρας δεν ξέρει
Τον περασμένο μήνα, ο Μάιος ήταν σίγουρος μήνας και εθνικών εκλογών. Αυτό τον μήνα που διανύουμε κερδίζει ο εκλογικός Οκτώβριος
Να που γίναμε άνθρωποι τελικά
Θα μπουν και στις θυρίδες. Φυσικά και θα μπουν, αυτό δα έλειπε ν’ αφήσουν τις θυρίδες δίχως να ξέρουν τι έχουν μέσα
