Η ατζέντα που δεν αλλάζει
Στην σύγχρονη πολιτική μας ιστορία, δεν υπήρξε κυβέρνηση που ανέτρεψε πλήρως τα εις βάρος της πολιτικά δεδομένα μέσα σε προεκλογική περίοδο
Ανασχηματισμός διάλυσης των μικρών
Οι ΑΝΕΛ ήταν όχι απλώς οι καλύτεροι φίλοι του, ήταν οι συνεταίροι του. Κανονικά θα ‘πρεπε να τους σεβαστεί
Δεσμεύοντας την επόμενη Βουλή
Αυτό πάλι που έγινε με τον Βούτση στην Βουλή, είναι από τ’ άγραφα
Κλάματα, οργή και ποιήματα
Επιμένω ότι όλο αυτό τον καιρό ζούμε πρωτοφανή πράγματα στον δημόσιο βίο μας, των οποίων την αξία δεν συνειδητοποιούμε
Το ανήθικο πλεονέκτημα
Οπότε εν έτει 2019 μάθαμε ότι ένας βουλευτής μπορεί να ανήκει παράλληλα σε δυο κόμματα
Βαφτίζουν βελτίωση την αθλιότητα
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι κυβερνητικοί μας ταγοί έχουν μια διαστροφική αντίληψη της πραγματικότητας
Σε τρεις μήνες, κανείς δεν θα θυμάται το Σκοπιανό;
Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης είχε πει το 1993 ότι σε δέκα χρόνια κανένας δεν θα θυμάται την συζήτηση για το όνομα των Σκοπίων
Αναδιάρθρωση μέσω Μακεδονικού δεν υπάρχει
Ο Τσίπρας πάει να «ανασυγκροτήσει» το πολιτικό σκηνικό, πάνω στις ράγες του Μακεδονικού.
Το διαζύγιο του πανικόβλητου και του σίγουρου
Και σαν τι μπορούμε να πούμε δηλαδή; Υπάρχει κάτι απ’ όσα έγιναν αυτό το Κυριακάτικο πρωινό, που δεν το είχαμε συζητήσει και αναλύσει εκατό φορές;
Ας κάνει επιτέλους κάτι ο Πάνος, να μάθουμε κι εμείς τι μας περιμένει
Θα καταψηφίσει απλώς και θα παραμείνει στην κυβέρνηση, θα καταψηφίσει και θα φύγει με όσους υπουργούς των ΑΝΕΛ θα τον ακολουθήσουν
