Για έναν ουσιαστικό διάλογο για την κεντροαριστερά
Ζώντας χρόνια πλέον μέσα στη κρίση, τείνουμε να ξεχάσουμε το πως ξεκίνησε
Ζώντας χρόνια πλέον μέσα στη κρίση, τείνουμε να ξεχάσουμε το πως ξεκίνησε
Στο σύγχρονο κόσμο τα πράγματα έχουν αλλιώς. Η μετάβαση από το βικτωριανό στο SATC μοντέλο σχέσεων είχε τεράστιες επιπτώσεις στα δυο φύλα
Το μέλλον προοιωνίζεται εξαιρετικά δυσχερές κι αβέβαιο γιατί σαν τον τζίτζικα του γνωστού μύθου, δεν φροντίσαμε στο παρελθόν να μαζέψουμε
Πριν από 20 χρόνια περίπου μια κινηματογραφική ταινία του Ματιέ Κασσοβίτς, που τιτλοφορείτο «Το Μίσος», ήλθε να ταράξει τα νερά
Όταν εμφανίζεται ένα πρόβλημα, δυο βασικές συναρτήσεις της επίλυσης του είναι ο τρόπος και ο χρόνος
Αυτό που με θίγει εμένα ως άνθρωπο και ασχολούμαι με αυτές τις κωμικοτραγικές εκπομπές είναι η υποτίμηση των ανθρωπίνων σχέσεων
Σήμερα η εικόνα της Ελλάδας είναι ό,τι πιο άθλιο έχει να παρουσιάσει η χώρα στη μεταπολεμική εποχή σε συνθήκες δημοκρατίας
Με έχει συνεπάρει η «καινοτόμος» ορολογία της Κυβέρνησης αναφορικά με την προοπτική ανάπτυξης της Χώρας. «Ολιστικό» ονομάζει το αναπτυξιακό πρόγραμμα
Η τυπική κατάληξη μιας συζήτησης σχετικά με τη κακοδαιμονία της κοινωνίας μας είναι ότι το βάρος της ευθύνης πέφτει στην παιδεία. Αλλά ο συλλογισμός σταματά εδώ
Αυτές τις μέρες κάποιοι, λίγοι δυστυχώς, υπερασπιζόμαστε τα αυτονόητα. Σ αυτό το άρθρο θα μιλήσω, και επί προσωπικού -επιτρέψτε μου- για τα αυτονόητα