Οι τελευταίες εξελίξεις στην φορολογία εισοδήματος μας βρίσκουν προ της κατάρρευσης της συγκυβέρνησης Σαμαρά Βενιζέλου καθώς με μια πλέον ισχνή κοινοβουλευτική πλειοψηφία είναι πολύ αμφίβολο το αν θα καταφέρει η κυβέρνηση να τη βγάλει μέχρι το τέλος της Ελληνικής προεδρίας…

Και είναι εξελίξεις δυσάρεστες όσον αφορά τις μικρές και μεγάλες επιχειρήσεις καθώς το νέο φορολογικό νομοσχέδιο που θα ισχύσει από την αρχή του χρόνου ισοδυναμεί με κήρυξη πολέμου στις παραγωγικές τάξεις και στους εναπομείναντες 700.000 εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα που στηρίζουν την Ελληνική οικονομία.

Προβλέπει βαριά πρόστιμα για ασήμαντες παραβάσεις στον ΦΠΑ και το ΙΚΑ ακόμα και όταν δεν ζημιώνουν οικονομικά το Ελληνικό δημόσιο, τοκογλυφικά επιτόκια σε περίπτωση καθυστέρησης καταβολής των χρωστούμενων, καταργείται το αφορολόγητο ενώ είχε προηγηθεί και αύξηση των εισφορών του ΟΑΕΕ.

Στο μεταξύ οι Βιομήχανοι πληρώνουν το ρεύμα πανάκριβα και οι μεταφορές κοστίζουν λόγω των προσφάτως αυξημένων διοδίων. Όλα αυτά εν μέσω βαθειάς κρίσης της οικονομίας με την ανεργία να καταρρίπτει το ένα ρεκόρ μετά το άλλο και τους μικρομεσαίους Επιχειρηματίες να βρίσκονται στα όρια νευρικής κρίσης.

Στις μεγάλες επιχειρήσεις, επεισοδιακή ήταν η αποχώρηση της Βιοχάλκο από την Ελλάδα – η τρίτη μεταφορά έδρας Ελληνικού κολοσσού το τελευταίο δωδεκάμηνο – λίγο πριν την ψήφιση του νέου νομοσχεδίου. Η κυβέρνηση σκόπευε στην αρχή να το εμποδίσει ψηφίζοντας μεσονύκτια τροπολογία η οποία προέβλεπε ότι μόνο με την σύμφωνη γνώμη του 95% των μετόχων θα μπορούσε να γίνει μεταφορά έδρας εισηγμένης στο χρηματιστήριο εταιρείας. Ύστερα η επιτροπή κεφαλαιαγοράς δημιούργησε τα δικά της πρόσθετα εμπόδια τα οποία όμως τελικώς δεν στάθηκαν ικανά να εμποδίσουν το εγχείρημα. Στο μεταξύ βόμβα στα θεμέλια της οικονομίας αποτελεί και η εφαρμογή του φόρου υπεραξίας από φέτος. Πρόκειται για έναν άδικο και αντιαναπτυξιακό φόρο ο οποίος θα ισχύσει μόνο για τους Έλληνες επενδυτές συμβάλλοντας έτσι μεταξύ άλλων στον αφελληνισμό των επιχειρήσεων η αποθαρρύνοντας τις να εμφανίσουν υπεραξίες.

Οι πρακτικές οι οποίες χρησιμοποιούνται από τα κόμματα της συγκυβέρνησης δείχνουν με τον πιο φανερό τρόπο τις προθέσεις τους όσον αφορά τις επιχειρήσεις προσπαθώντας να τις αλυσοδέσουν σε ένα εχθρικό περιβάλλον προκειμένου να υφίστανται βάναυση φορολόγηση. Σε ένα περιβάλλον όπου το κράτος αντί να δημιουργήσει τις κατάλληλες συνθήκες για επενδύσεις, αυτό φορολογεί άγρια, δημιουργεί γραφειοκρατικά εμπόδια και ταυτόχρονα προσπαθεί να εγκλωβίσει τις εναπομείνασες μεγάλες επιχειρήσεις με νομικά τερτίπια, πολύ δύσκολα θα έρθει η ανάκαμψη της οικονομίας. Ειδικά όταν ο επιχειρηματικός κόσμος γνωρίζει ότι η υπερφορολόγηση του αποτελεί ισοδύναμο για μην κλείσουν οι τρύπες της διαφθοράς και να μην αλλάξει τίποτα στο σάπιο πολιτικό μας σύστημα.

Ιδιαίτερα επεισοδιακή ήταν όμως και η σύγκρουση της κυβέρνησης με την ένωση Ελλήνων Εφοπλιστών. Το περασμένο καλοκαίρι υπεγράφη Συνυποσχετικό Σύμφωνο Οικειοθελούς Προσφοράς προς το Ελληνικό Δημόσιο  με ορίζοντα τριετίας σύμφωνα με το οποίο θα αναλάμβαναν να εισφέρουν οι εφοπλιστικές εταιρείες στα κρατικά ταμεία εθελοντικά το ποσό των 140 εκατομμυρίων το χρόνο επιπλέον των φόρων που ήδη πληρώνουν ανάλογα με το τονάζ των πλοίων τους. Στην συνέχεια μερίδα των εφοπλιστών δεν ανταποκρίθηκε και η κυβέρνηση με το τελευταίο νομοσχέδιο διπλασίασε το ποσόν της εισφοράς και την έκανε υποχρεωτική! Οι εφοπλιστές υπενθύμισαν στην κυβέρνηση ότι συμβάλλουν κατά 6% στο ΑΕΠ της χώρας, δημιουργούν θέσεις εργασίας και απείλησαν ότι θα κατεβάσουν την Ελληνική σημαία από τα πλοία τους.

Πέρα από το γεγονός ότι μερίδα των εφοπλιστών δεν ανταποκρίθηκε στο «πατριωτικό» κάλεσμα της κυβέρνησης για βοήθεια στους δύσκολους καιρούς που διανύουμε, καλό θα ήταν να εξετάσουμε τα πράγματα λίγο πιο ψύχραιμα. Ως γνωστόν η ειδοποιός διαφορά μεταξύ των Εφοπλιστών και των συνήθων υποζυγίων της Ελληνικής Οικονομίας τα οποία η κυβέρνηση φορολογεί μέχρι εξοντώσεως, είναι ότι οι Εφοπλιστές μπορούν να επιλέξουν που θα φορολογηθούν.

Έχοντας σαν Δεδομένο ότι τα κόμματα που κυβερνούν έχουν ορκιστεί πίστη στην εκλογική τους πελατεία και στην διαφθορά λογικό είναι να μην στηρίξουν την προσπάθεια της κυβέρνησης. Οι εφοπλιστές γνωρίζουν ότι ο πατριωτισμός των κομμάτων σταματά εκεί που αρχίζουν τα συμφέροντα των ημετέρων.

Οι μικρομεσαίοι άλλωστε που στηρίζουν το κράτος με τους φόρους τους δεν το κάνουν εθελοντικά αλλά υποχρεωτικά εδώ και δεκαετίες. Και το κάνουν ορισμένες φορές με απειλή φυλάκισης για χρέη προς τον ΟΑΕΕ από το υστέρημα των παιδιών τους. Εις γνώση τους αναγκάζονται να στηρίζουν τους διορισμένους ψηφοφόρους που θα εξασφαλίσουν και την παραμονή των δυναστών τους στην εξουσία όμως δεν μπορούν να κάνουν και διαφορετικά. Οι εφοπλιστές απλά μπορούν.

Η κυβέρνηση Σαμαρά έχει κηρύξει τον πόλεμο στις παραγωγικές δυνάμεις της χώρας. Έναν πόλεμο που τον διεξάγει πιεζόμενη αφόρητα από το βαθύ κράτος το οποίο δεν έχει ούτε την πολιτική βούληση ούτε το θάρρος να περιορίσει. Στον πόλεμο αυτόν τα μεγαλύτερα θύματα είναι οι νέοι εργαζόμενοι και οι άνεργοι από τους οποίους έχει στερήσει το μέλλον. Το αναπτυξιακό σοκ που χρειάζεται η χώρα προκειμένου να ανασάνει ο νεανικός πληθυσμός δεν θα έρθει από τους δέσμιους του σάπιου πελατειακού κράτους. Η πρόσφατη απαλλαγή από ποινικές διώξεις των γαλάζιων και πράσινων αγροτοσυνδικαλιστών με την ταυτόχρονη ληστρική επιδρομή στις επιχειρήσεις είναι ενδεικτικό γεγονός το οποίο δεν χωράει καμία παρερμηνεία για τις προθέσεις της συγκυβέρνησης.

Οι υποσχέσεις του κ Σαμαρά στο Ζάππειο αποτέλεσαν ελπίδα για τον τίμιο Έλληνα εργαζόμενο ο οποίος ενώ δεν συμμετείχε στην κρατική κραιπάλη των περασμένων ετών, κλήθηκε από τους κρατικούς δυνάστες του να σηκώσει το βάρος της κρίσης με το υστέρημα του. Ελπίδα η οποία γρήγορα διαψεύστηκε καθώς τα συμφέροντα ορισμένων συντεχνιών είναι για την συγκυβέρνηση πιο σημαντικά από το συμφέρον της χώρας. Η επερχόμενη κατάρρευση των κομμάτων της συγκυβέρνησης θα κάνει πάταγο και θα προκαλέσει μεγάλους τριγμούς όμως θα αφήσει και ένα μεγάλο κενό.

Η Ελλάδα χρειάζεται τώρα περισσότερο από κάθε άλλη φορά μια παράταξη που θα προασπίσει τα συμφέροντα των παραγωγικών τάξεων απέναντι στον ανερχόμενο Σύριζα. Μια παράταξη ή οποία θα ενώσει όλους τους τίμιους Έλληνες οπουδήποτε και αν βρίσκονται είτε στο δημόσιο είτε στον ιδιωτικό τομέα και θα τους συστρατεύσει στην απαλλαγή της χώρας από τους διεφθαρμένους κράτιστες με τους οποίους τα κόμματα της συγκυβέρνησης ταυτίζονται απόλυτα.

Facebook Comments