Υπάρχει ένας ιστορικός κανόνας ο οποίος ανά τους αιώνες δεν τείνει παρά να επαληθεύεται. Και ο κανόνας αυτός αφορά την ανάμειξη μίας χώρας ή ενός συνασπισμού χωρών σε συγκρούσεις που δεν τις αφορούν ή στα εσωτερικά μίας άλλης χώρας.

Οποτεδήποτε αυτό συνέβη από την αρχαία ιστορία ως την σύγχρονη ιστορία το αποτέλεσμα ήταν το ίδιο. Δημιουργήθηκε μία κατάσταση χειρότερη από την προηγούμενη. Προτού προχωρήσουμε σε ιστορικά παραδείγματα, καλό είναι να λάβουμε υπ’όψιν μας το γεγονός ότι ουδέποτε η ανάμειξη ενός ισχυρού συνασπισμού χωρών στα εσωτερικά μίας περιθωριοποιημένης και ανίσχυρης στρατιωτικά χώρας αποσκοπούσε στο όφελος της τελευταίας.

Και πιό συγκεκριμένα όταν οι συνασπισμένοι Ευρωπαίοι μαζί με τους Αμερικανούς επέβαλαν (με την σύμφωνη γνώμη της Ρωσίας και της Κίνας) την ζώνη απαγόρευσης πτήσεων πάνω από την Λιβύη, σίγουρα δεν το έκαναν γιά να προστατέψουν τον λιβυκό λαό απέναντι στο καθεστώς Καντάφι.  Αυτοί όμως δεν έμειναν εκεί αλλά προχώρησαν παραπέρα και με την μη σύμφωνη γνώμη της Ρωσίας και της Κίνας βομβάρδισαν κτήρια, στρατιωτικές εγκαταστάσεις και υποδομές με αποτέλεσμα η Λιβύη αφ’ενός να γυρίσει 50 χρόνια πίσω, αφ’ετέρου να ανατραπεί το καθεστώς Καντάφι και να επικρατήσει το χάος. Οι εικόνες του ίδιου του Καντάφι καταματωμένου που συνελήφθη από τους επαναστάτες, βασανίστηκε και εκτελέστηκε εν ψυχρώ έκαναν τον γύρο του κόσμου και «έδωσαν ένα μάθημα» στους απανταχού δικτάτορες της γής – ή μάλλον γιά να είμαστε πιό ακριβείς  σε όσους τολμήσουν να εναντιωθούν στη δύση…

Εδώ και τρία χρόνια η Λιβύη έχει βυθιστεί σε έναν εμφύλιο πόλεμο. Χιλιάδες παιδιά πεθαίνουν από την έλλειψη φαρμάκων, την χώρα λιμαίνονται διάφορες στρατιωτικές ομάδες που πολεμούν μεταξύ τους, οι υποδομές της χώρας έχουν καταστραφεί και το μαρτύριο του Λυβικού λαού δεν έχει τελειωμό. Το αποτέλεσμα της κατάστασης αυτής που επικρατεί στη Λιβύη δεν ήταν παρά το αναμενόμενο. Η ραγδαία φυγή μεταναστών προς τις χώρες της Ευρώπης και περισσότερο στην πολύ κοντινή Ιταλία. Οι μετανάστες που κρατούνται στο Ιταλικό λιμάνι της Λαμπεντούσα περιγράφουν στον ξένο τυπο με τα πιό μελανά χρώματα το χάος που επικρατεί στη χώρα τους, τα βασανιστήρια που υφίστανται από ένοπλες ομάδες αλλά και την επέκταση του Ισλαμικού κράτους το οποίο σκοτώνει χριστιανούς πολίτες εν ψυχρώ.

Λαμβάνοντας υπ’όψιν τον ρόλο που έπαιξαν οι Ευρωπαίοι στο χάος που δημιουργήθηκε στη Λιβύη από τον οκτώβριο του 2011 και μετά, είναι κάτι περισσότερο από εξοργιστικό να παρακολουθούμε Ευρωπαίους αξιωματούχους υποκριτικά να δηλώνουν σοκαρισμένοι από το δράμα των σχεδόν χιλίων πνιγμένων μεταναστών στα ανοικτά της νότιας Ιταλίας. Οι φρικιαστικές εικόνες με τα πτώματα που ξεβράστηκαν στις ακτές ας γίνουν τύψεις στην συνείδηση αυτών που αποφάσισαν την επέμβαση στην Λιβύη γιατί αφ’ενός βύθισαν τη χώρα στο χάος, αφ’ετέρου δεν μπορούν να τους δεχτούν γιατί στην Ευρώπη που μαστίζεται από την κρίση δεν υπάρχει χώρος και γιά άλλους εξαθλιωμένους.

Δυστυχώς στό όνομα του «δημοκρατικού ιδεώδους» το οποίο χρησιμοποιεί η δύση κατά κόρον όταν παρεμβαίνει σε μία χώρα όταν δεν την βολεύει το υπάρχον καθεστώς, έχουν πεθάνει και θα πεθάνουν ακόμα πολλές εκατοντάδες χιλιάδες κόσμου. Το παράδειγμα του ΙΡΑΚ μας δείχνει ότι το μαρτύριο του Λιβυκού λαού θα συνεχιστεί γιά δέκα ακόμη χρόνια τουλάχιστον. 

Facebook Comments