Εδώ είμαστε λοιπόν. Πέντε μήνες μετά τη συγκρότηση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ η χώρα βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού. Πέντε μήνες μετά τη συγκρότηση της κυβέρνησης που θα καταργούσε Μνημόνια, ΕΝΦΙΑ και σκληρά μέτρα λιτότητας, το ελληνικό Δημόσιο έφτασε στο σημείο να μαζεύει και τα τελευταία του “ψιλά”, για πληρώσει μισθούς και συντάξεις (για τον επόμενο μήνα δεν εγγυόμαστε τίποτα).

Τι κι αν τις τελευταίες 3 εβδομάδες, υπουργοί και βουλευτές διαβεβαίωναν για την θετική έκβαση της διαπραγμάτευσης (μέχρι και χθες δηλαδή); Η κυβέρνηση αποχώρησε απρόοπτα  από τις συνομιλίες στις Βρυξέλλες, με τους συνεργάτες του Ζαν Κλωντ Γιούνκερ να διαμηνύουν ότι οι διαπραγματεύσεις ολοκληρώθηκαν -τουλάχιστον σε αυτή τη φάση. «Υπάρχει ακόμη χρόνος έως τα τέλη Ιουνίου…», σημειώνουν χαρακτηριστικά. Εώς ότου δηλαδή, λήξει το τρέχον πακέτο διάσωσης…

Η ελληνική πλευρά χαρακτηρίζει «παράλογες» τις απαιτήσεις των δανειστών -οι οποίοι, παρεμπιπτόντως δεν κάνουν ούτε βήμα πίσω. Αυτό που διαφεύγει όμως στην ελληνική πλευρά, είναι ότι οι δανειστές (όπως και κάθε δανειστής άλλωστε) όλους αυτούς τους μήνες “κρατούσαν το μπλοκάκι τους” και σημείωναν μία-μία τις μέρες που περνούσαν. Τις μέρες που χάνονταν άσκοπα από την ελληνική κυβέρνηση, και που περιοριζόταν στο να προτείνει τραγελαφικά μέτρα όπως την “επιστράτευση” τουριστών ως μυστικοί φορο-ελεγκτές αλλά και (φυσικά τι άλλο) αύξηση του ΦΠΑ.

H ελληνική κυβέρνηση έχασε αδικαιολόγητα πολύτιμο χρόνο σε ανούσιες συναντήσεις και συζητήσεις, με μοναδικό στόχο επικοινωνιακά παιχνίδια, χάνοντας παράλληλα τους όποιους συμμάχους διέθεται στην Ευρώπη. Οι χώρες του Νότου αδυνατούν να στηρίξουν (δηλαδή να πληρώσουν)  τις επιλογές της Ελλάδας, όταν οι ίδιοι κλήθηκαν να εφαρμόσουν σκληρά μέτρα λιτότητας -και μάλιστα πετούν αιχμές σε κάθε ευκαιρία, η Κύπρος (Η ΚΥΠΡΟΣ) δεν κάνει καν πια δηλώσεις για τη χώρα μας, ενώ άνθρωποι όπως ο Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ, δείχνουν με κάθε τρόπο την απογοτευμένη στάση τους (και σιγά-σιγά και την πλάτη τους).

Πως καταλήξαμε σε αυτό το σημείο; Πως καταλήξαμε στο να πετάξουμε 5 χρόνια σκληρών θυσιών στον κουβά; Πως γίνεται να συζητάμε μισό χρόνο μετά για τα τετραπλάσια μέτρα από το e-mail Χαρδούβελη; 5,8 δισ.μέτρα ζητούν σήμερα οι δανειστές από την Αθήνα. Αυτό πρακτικά σημαίνει κι άλλη αύξηση της φορολογίας, κι άλλες περικοπές σε μισθούς και συντάξεις, κι άλλη φτωχοποίηση της Ελληνικής κοινωνίας. Ακόμη δηλαδή, και αν φτάσουμε στο καλύτερο σενάριο -υπό αυτές τις συνθήκες- το οποίο θα είναι μία πραγματικά κακή συμφωνία, είναι εξαιρετικά δύσκολο να ψηφιστεί αυτή, από την πλειοψηφία της κυβέρνησης στη Βουλή. Πόσο μάλλον, να εφαρμοστεί αυτή στην πράξη…

Εδώ είμαστε λοιπόν. Πέντε μήνες μετά, δεν υπάρχουν πια ούτε “κινδυνολόγοι” ούτε “Κασσάνδρες”, καθώς η εικόνα είναι πλέον ξεκάθαρη: Η χώρα οδεύει ολοταχώς προς τοίχο, και δυστυχώς δε φαίνεται πως κάτι ή κάποιος, θα σταματήσει την πρόσκρουσή της. 

Facebook Comments