Για σκεφτείτε τι μπορεί να κάνει κανείς  για μια καρέκλα εξουσίας…

Ίντριγκες, συνωμοσίες, υπερπροσπάθειες, οσφυοκάμψεις, γλειψίματα, κολακείες, ψέματα… αλήθειες; ποτέ, η για να μην είμαι και απόλυτη, σπανίως…

Φυσικά υπάρχουν και οι καταληψίες της καρέκλας, που δικαίως και επαξίως την καταλαμβάνουν, όμως επαναλαμβάνω είναι οι λίγοι, συνήθως αυτοί που έχουν το «χάρισμα» στο να ξεγελάσουν, να υποσχεθούν, να γίνουν αρεστοί προσποιούμενοι κάτι που δεν είναι, αυτή η «πολιτική ελίτ» που βρίσκεται μονίμως και με κάποιο αόρατο τρόπο γύρω από τον πυρήνα της εξουσίας περιμένοντας το «μάνα», αυτή η «πολιτική ελίτ» που νομίζει ότι όλοι της χρωστάνε, αυτοί καταλαμβάνουν και τις καρέκλες και φυσικά, αφού έχουν επιτελέσει τον σκοπό τους,  ξαναγίνονται ίδιοι με πριν, δηλαδή τίποτα.

Πάντως οι καρέκλες εξουσίας, είναι πονεμένες ιστορίες,  αν σκεφτείτε από ποιους καταλαμβάνονται είναι για να κλαίμε, τώρα θα μου πείτε μόνες τους καταλαμβάνονται; όχι φυσικά, ο «σοφός» λαός «κόβει» το εισιτήριο κι εδώ δυο τινά υπάρχουν, η ο λαός δεν είναι σοφός, η είναι εξαπατημένος λαός, η είναι ίδιος κι απαράλλαχτος μ αυτόν που στέλνει στην καρέκλα, γι αυτό εξάλλου και τον στέλνει.

Τι απ όλα είναι άραγε να συμβαίνει; τι τελικά είναι καλύτερο να συμβαίνει; άντε τώρα να το προσδιορίσεις, γεγονός πάντως είναι ότι ο «σοφός» λαός, μας έχει βάλει διαχρονικά σε τρελές περιπέτειες, τι να πρωτοθυμηθεί κανείς, έτσι και το πιάσουμε θα πλατιάσουμε…

Η καρέκλα εξουσίας πάντως γίνεται και  «καρέκλα επένδυση», δημιουργεί δηλαδή ταυτόχρονα και θέσεις εργασίας, τι θέλω να πω, πχ γίνεται μια εκδήλωση κάπου, πας , προχωράς και βλέπεις πάντα στις πρώτες θέσεις ανθρώπους που μπαίνουν στο παρά πέντε κι όμως βρήκαν κι έκατσαν και μάλιστα «πρώτη καρέκλα πίστα» καθότι είμαστε σε εκδήλωση και όχι σε μπουζούκια κι εκεί αναρωτιέσαι, πως μπορεί να έγινε αυτό; και παίρνεις την απάντηση, στέλνουν πάντα κάποιους να τους κρατάνε την θέση, είναι θέση εργασίας αυτό, γιατί πρέπει και για λόγους πρεστίζ, αυτά τα «πρωσόπατα» πάντα να είναι «πρώτη καρέκλα πίστα, να φαίνονται, να φωτογραφίζονται, ν αφήνουν στιγμα δια της παρουσίας, έτσι πρέπει να γίνεται στις καρέκλες εξουσίας…

Η κατάσταση αυτή εν όψει του επικείμενου ανασχηματισμού που θα κάνει ο Πρωθυπουργός φούντωσε, βγήκαν πολλοί απ τα καβούκια τους, μιλάνε, κάνουν στροφές για να δούμε τα κάλλη τους, στήνουν καυγάδες στις τηλεοράσεις, γίνονται επαναστάτες για το καλό του «πόπολου» πάντα, ακόμα και κάποιοι που βρίσκονταν σε νάρκη ξύπνησαν… που ξέρεις πότε μπορεί να έρθει το τυχερό του καθένα, σήμερα είσαι στα αζήτητα, αύριο μπορεί να σε ανακοινώνουν Υπουργό, υφυπουργό, γενικό Γραμματέα, και βάλε … για όλους έχει καρέκλες, αρκεί να βρεθούν μπροστά την κατάλληλη στιγμή.

Γι αυτό σας λέω, κινηθείτε και κουνηθείτε, βάλτε τώρα που γυρίζει, η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία…

 

Facebook Comments