Το ΔΝΤ ανατρέπει το success story του Τσίπρα

Αιφνιδιασμένοι δηλώνουν πολλοί από τη νέα θέση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, που κρίνει ότι η Ελλάδα με το ζόρι θα κατορθώσει, αν κατορθώσει, να πιάσει τον στόχο του πρωτογενούς πλεονάσματος, που είναι 1,75% επί του ΑΕΠ, το 2017. Κι ότι θα τον χάσει σίγουρα το 2018, αφού το 3,5% είναι αδύνατον να επιτευχθεί κι ότι στην καλύτερο των περιπτώσεων θα φτάσει στο 2,2%. Απορώ για τον αιφνιδιασμό τους.

Το ΔΝΤ δεν λέει κάτι καινούργιο. Αυτή είναι η πάγια θέση του. Απλώς στην συγκεκριμένη χρονική συγκυρία καταστρέφει το success story του Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος είχε κατασκευάσει ένα αφήγημα ότι δήθεν τελειώνουμε με την επιτροπεία τον Αύγουστο του 2018, ότι δήθεν η χώρα εξέρχεται οριστικά από την ύφεση κι εισέρχεται στην ανάπτυξη, κι ότι θα έχουμε «καθαρή έξοδο» από τα Μνημόνια. Εδώ και καιρό λέω και γράφω ότι κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Ακόμα κι αν τελειώσουμε με τα Μνημόνια, δηλαδή αν πάψουν να υπάρχουν νέα δάνεια, η κηδεμονία από τους δανειστές όχι μόνον δεν θα σταματήσει. Αλλά θα συνεχιστεί κανονικά κι αυστηρά. Απλώς θα μας λένε τι να κάνουμε, χωρίς να μας δίνουν και χρήματα, όπως συνέβαινε μέχρι τώρα. Αντίθετα θα αναγκαζόμαστε να δανειζόμαστε ακριβά από τις αγορές με επιτόκια πολλαπλάσια, άνω του 4-4,5%,  των Ευρωπαίων δανειστών, που είναι μόλις 1%.

Εδώ και καιρό γράφω και λέω ότι εξαιτίας της υπερφορολόγησης και του παγώματος όλων των ουσιαστικών μεταρρυθμίσεων, ιδίως στο Δημόσιο αλλά και στην αγορά, η ελληνική οικονομία κινδυνεύει να μείνει στο περιθώριο των διεθνών εξελίξεων. Κι όχι μόνον να μην κατορθώνει να προσελκύσει ξένες επενδύσεις, που δεν έρχονται στην Ελλάδα με κυβερνητικά ευχολόγια. Αλλά μόνον με συγκεκριμένο τρόπο, που είναι μεγάλες, γενναίες και δύσκολες μεταρρυθμίσεις.

Εκ των πραγμάτων, η εξέλιξη με το ΔΝΤ, φέρνει πιο κοντά την εφαρμογή των επαχθών μέτρων, που είχαν ψηφιστεί από την συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ τον περασμένο Μάϊο. Δηλαδή την μείωση του αφορολογήτου στις 5600 ευρώ και την μείωση όλων των συντάξεων, κυρίων κι επικουρικών, κατά 18%. Αλλά αυτό δεν αντέχεται από καμιά κυβέρνηση. Το πολιτικό κόστος θα είναι ανυπολόγιστο, αν τα μέτρα εφαρμοσθούν από τώρα και στην σημερινή κρίσιμη συγκυρία, διαψεύδοντας το όποιο αφήγημα του κ. Τσίπρα οριστικά. Γι’ αυτό, εκτιμώ, ότι αν το ΔΝΤ επιμείνει να ληφθούν μέτρα μέσα στο 2018 για να επιτευχθεί το πρωτογενές πλεόνασμα, με δεδομένη την άρνηση των Ευρωπαίων να το μειώσουν, τότε αυτό θα επιταχύνει τις πολιτικές εξελίξεις και θα ανοίξει το δρόμο ακόμα και για πρόωρες εκλογές μέσα στην άνοιξη του 2018. Όσο κι αν αυτό φαντάζει εξαιρετικά πρόωρο σήμερα, έχουμε εισέλθει σε μια οιονεί προεκλογική περίοδο, η οποία θα καταλήξει το αργότερο τον Οκτώβριο 2018 και το νωρίτερο τον Μάρτιο του 2018.