Η λοταρία της καθημερινότητας – η νέα «πνευματική» εξάρτηση ενός λαού φτωχοποιημένου

Ημέρα Πνεύματος η εορτή του Αγίου Ανδρέα για την Πάτρα. Του Αποστόλου που διέδωσε Πνεύμα, Ηθική και Χριστιανοσύνη. Δυστυχώς όμως, εν μέσω κρίσης το πνεύμα προσπαθεί να παραμείνει δυνατό όταν το σώμα λυγίζει και αδυνατεί πλέον να το ξεχωρίσει από τα… ξωτικά.

Η φτωχοποίηση της κοινωνίας μας φτώχυνε σε κάθε επίπεδο. Υπάρχουν μόνον οι γιορτές τελικά για να μας θυμίζουν τι χάνουμε αλλά και τι πρέπει να αναζητούμε. «Κάποιοι» βέβαια θα πουν «τι είχαμε τι χάσαμε». Εκείνοι που βολεύονται με την ιδέα αυτή, απλά και μόνον επειδή χωρίς σκέψη, χωρίς συνεκτικούς κρίκους, η εξάρτηση σε κάθε μορφής ελεημοσύνη γίνεται μεγαλύτερη.

Βλέπετε ελεημοσύνη … πνεύματος δεν υφίσταται. Για τον λόγο αυτό άλλωστε, τα μόνα πεδία μεταλαμπάδευσης, εκτός από την Εκκλησία και τα Πανεπιστήμια που έχουν απομείνει να θυμίζουν «κοινωνικό και πνευματικό πολιτισμό», είναι τα χειραγωγούμενα μέσα επικοινωνίας κάθε μορφής. Αυτός είναι και ο λόγος που η διπλή εορτή του Αγίου Ανδρέα και της ιδρύσεως του Πανεπιστημίου Πάτρας έχει την ιδιαίτερη σημασία της.

Οι δύο μοναδικοί πυλώνες πνευματικής επικοινωνίας. Ίσως γιαυτόν τον λόγο πολλοί πασχίζουν να τους γκρεμίσουν. Ίσως αυτός να είναι και ένας από τους λόγους που στο όχι μακρινό παρελθόν «κάποιοι» αγωνιζόντουσαν να αλλάξουν ακόμα και το σύμβολο του Πανεπιστημίου Πάτρας.

Εν τω μεταξύ, ως τραγική μόνον ειρωνεία μπορεί να αναδειχθεί το γεγονός πως με τον εορτασμό συνέπεσε ακόμα μία επέτειος που σηματοδότησε για ακόμα μία φορά το γεγονός πως οι ίδιοι… «κάποιοι» χωρίς ευαισθησίες, χωρίς ντροπή προώθησαν σε όλη την χώρα, ή ακόμα αποδέχθηκαν την έναρξη των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών, και της «λοταρίας» για 1000 φορολογούμενους που προώθησε η ΓΓΔΕ.

Χάνει το σπίτι του ο νοικοκυραίος – χαρακτηρισμός με περίσσιο νόημα- κερδίζει κάποιος άλλος ένα χιλιάρικο. Ένας κανιβαλισμός της κοινωνίας, της οικογένειας και της αξιοπρέπειας που δυστυχώς κανείς δεν έχει την δυνατότητα να αντιληφθεί γιατί απλά ο αγώνας της επιβίωσης αναδεικνύει άλλα προτεραιότητες.

Το ζητούμενο είναι η λοταρία της καθημερινότητας. Ένας αριθμός. Ένα ιδανικό ΑΦΜ. Η νέα «πνευματική» εξάρτηση ενός λαού φτωχοποιημένου. Έως πότε άραγε;