“Το Τέλος της Ιστορίας και η …αρχή των συλλαλητηρίων”

Η Ιστορία εξελίσσεται διαχρονικά όχι μόνον μέσα από την αλληλεπίδραση της επιθυμίας με τη λογική, αλλά πρωτίστως -και ιδιαίτερα σε περιόδους ασυνέχειας- από το θυμοειδές. Ο thymos της Εγελιανής (Hegel) θεώρησης, από το θυμοειδές της Πλατωνικής φιλοσοφίας, ερμηνεύει τον αγώνα του ανθρώπου για αναγνώριση όπως αναλύει ο Φράνσις Φουκουγιάμα στο περίφημο ‘Τέλος της Ιστορίας’.

Στη σημερινή μακρά περίοδο της οικονομικής κρίσης, η συνεχής στέρηση βαθμών ελευθερίας από τις ζωές των ανθρώπων, των πολιτών, χωρίς να εξηγείται πειστικά για ποιο λόγο υφίσταται τις θυσίες η κοινωνία και με το συναίσθημα της αδικίας να σκεπάζει οιαδήποτε μακροπρόθεσμα θετική παρέμβαση υψηλού βραχυπρόθεσμου κόστους, καταπνίγει τη φυσική ροπή για αναγνώριση· αυτήν την αδιάκοπη, δηλαδή, μάχη που συνδέεται με το θυμοειδές. 

Και αν οι πλατείες των αγανακτισμένων και το φαιδρό δημοψήφισμα κεφαλαιοποίησαν το θυμοειδές του κόσμου μέχρι το 2015, ένα κατ εξοχήν ζήτημα αναγνώρισης όπως είναι η εθνική ταυτότητα της Μακεδονίας μας εύλογο είναι να αντλεί κύτταρα αναζωογόνησης από το ίδιο θυμοειδές. Ο υπέρ πάντων αγώνας του έθνους για αναγνώριση, την ώρα που οι πολίτες αισθάνονται ότι τους αφαιρούνται βαθμοί ελευθερίας· από το έδαφος και τα ίδια τα χώματα της πατρίδας τους.  

Το συλλαλητήριο της Κυριακής ήταν, όπως φαίνεται, μόνον η αρχή. Η καμπύλη των επόμενων συλλαλητηρίων θα δείξει αν η ελαστικότητα της φούσκας ανοχής της κοινωνίας είναι σε οριακό σημείο· με το θυμοειδές των ανθρώπων, στο κόκκινο…