Ποτέ δεν είχα καταλάβει για ποιο λόγο θα έπρεπε να συγχωνευθούν η Εθνική Τράπεζα και η Eurobank. Από τη μια αντιλαμβάνομαι ότι μια συγχώνευση ίσως μείωνε λίγο τον τελικό λογαριασμό της ανακεφαλαιοποίησης, αλλά από την άλλη θα δημιουργούσε στρεβλώσεις στην αγορά, υπό την έννοια ότι η καινούργια αυτή τράπεζα θα ήταν σχεδόν μονοπώλιο.

Επίσης για ποιο λόγο θα πρέπει να ανησυχούμε πως να «μπαλώσουμε» το μαγαζί (το καινούργιο αυτό σχήμα), αν μελλοντικά υπάρξει κάποιο πρόβλημα; Μια τράπεζα με ενεργητικό όσο το Ελληνικό ΑΕΠ δεν είναι τόσο εύκολο να σωθεί (οι καταθέσεις δηλαδή) αν χρειαστεί να γίνει κάτι τέτοιο στο μέλλον.

Άρα στο σύνολο με βρίσκει σύμφωνο το ότι θα γίνουν ξεχωριστές αυξήσεις κεφαλαίου στις δυο τράπεζες. Προσωπικά θα ήθελα να δω και ξεχωριστές αυξήσεις κεφαλαίου και στις υπόλοιπες μικρές τράπεζες και να μην συγχωνευτούν με την Τρ. Πειραιώς, αλλά αυτό είναι μια άλλη κουβέντα.

Αυτό όμως που θα ήθελα να σχολιάσω σήμερα, και μου έχει κάνει πολύ μεγάλη εντύπωση, είναι η τρομοκρατία που έχουν σπείρει ορισμένοι (δεν ξέρω ακριβώς ποιοι), σχετικά με τις επιπτώσεις της μη συγχώνευσης ΕΤΕ-ΕΥΡΩΒ.

Κατά την άποψή μου δεν σημαίνει απολύτως τίποτα και δεν θα έχει καμία μα καμία επίπτωση στην ασφάλεια των καταθέσεων στις τράπεζες η μη συγχώνευση των δυο τραπεζών. Με λίγα λόγια, δεν είναι συνάρτηση για την ασφάλεια των καταθέσεων, το αν γίνει αυτή η συγχώνευση η όχι.

Το αν οι δυο τράπεζες ανακεφαλαιοποιηθούν ξεχωριστά ή όχι δεν έχει καμία σημασία για την ασφάλεια των καταθέσεων. Σημασία έχει να ανακεφαλαιοποιηθούν. Και από τη στιγμή που γίνει κάτι τέτοιο (όπως και θα γίνει) δεν υφίσταται κανένα πρόβλημα, είτε μιλάμε για 1 τράπεζα είτε για 10 τράπεζες.

Όποτε αδυνατώ να καταλάβω ως προς τι ο τρόμος σχετικά με την ασφάλεια των καταθέσεων και γιατί συνδέεται η συγχώνευση αυτή με τις καταθέσεις. Επίσης δεν μπορώ να καταλάβω(και δεν θα συνομωσιολογήσω) στο γιατί το ΥΠΟΙΚ και η ΤτΕ ήθελαν και επέμεναν τόσο πολύ για αυτή τη συγχώνευση.

Κάτι άλλο σχετικά με τα της Κύπρου. Στην Κύπρο το ενεργητικό των τραπεζών ήταν περίπου 5 φορές το ΑΕΠ της χώρας. Με το κούρεμα που έκαναν στους μεγάλους καταθέτες, ουσιαστικά εξοικονομήθηκαν πόροι ίσοι με το 30% του ΑΕΠ, που θα χρειαζόντουσαν, αν δεν είχε γίνει αυτό το κούρεμα. Αλλά μπορούσαν να το κάνουν διότι οι τράπεζες είχαν τόσο μεγάλο ενεργητικό.

Στην Ελλάδα δε συμβαίνει το ίδιο. Δεν μπορείς δηλαδή κουρεύοντας καταθέσεις πάνω από 100.000 ευρώ (σε όποια τράπεζα χρειαστεί) να λύσεις το πρόβλημα που έχουμε στην Ελλάδα. Ο λόγος είναι διότι δεν έχουμε αρκετές καταθέσεις, αναλογικά με την Κύπρο.

Αυτό που έγινε στην Κύπρο θα έπρεπε να είχε γίνει στην ΑΤΕ εδώ και πολλά χρόνια και θα έπρεπε ο μηχανισμός του bail-in να είχε εφαρμοστεί σε συνδυασμό με ένα πολύ μεγάλο κούρεμα των Ελληνικών ομολόγων το 2010. Αν το 2010 είχαμε ακολουθήσει αυτή την οδό, να είσαστε σίγουροι ότι δεν θα ήμασταν στο σημερινό χάλι.

Κάτι άλλο επίσης. Πόσοι λογαριασμοί άραγε έχουν πάνω από 100. 000ευρώ στην Ελλάδα, για να υπάρχει κάποιο όφελος, ακόμα και αν υποθέσουμε ότι γίνει κάτι τέτοιο; Στην Λαϊκή ήταν το 3% των συνολικών λογαριασμών. Πολύ αμφιβάλλω αν έχουμε αυτό το ποσοστό στην Ελλάδα.

Η κατάληξη είναι ότι, βλέπω με θετικό μάτι ότι δεν θα γίνει αυτή η συγχώνευση και είναι θετικό που η κάθε μια τράπεζα θα ανακεφαλαιοποιηθεί ξεχωριστά και είναι θετικό που η τρόικα επέμενε σε αυτό, διότι μακροπρόθεσμα θα μας βγει σε καλό.

 

Γιώργος Καισάριος

Facebook Comments