Το Ποτάμι πήρε το slogan του λανσαρίσματος της Δημιουργίας: “Πολιτική χωρίς πολιτικούς” και το έκανε “Πολιτική χωρίς κομματικό παρελθόν”. Τι σημαίνει αυτό; Ότι όλα τα μέλη του Ποταμιού δεν ήταν ποτέ μέλη άλλου κόμματος; Ότι δεν θα γίνονται δεκτά μέλη που έχουν κομματικό παρελθόν; Σε ποια κόμματα; Ας πούμε, κάποιος που ήταν μέλος της Δράσης ή της Δημιουργίας έχει κομματικό παρελθόν; Της ΔΗΜΑΡ;

Μαθαίνουμε ότι ο Γιάννης Μαντζουράνης, πρώην μέλος της Κ.Ε. του ΠΑΣΟΚ, πρώην γραμματέας του υπουργικού συμβουλίου, άνθρωπος του Κουτσόγιωργα και γνωστός από το σκάνδαλο Κοσκωτά (ενεργητική δωροδοκία, απλή συνέργια και αποδοχή προϊόντος εγκλήματος) είναι σύνεδρος στο Ποτάμι.

Περιμένετε να επισημάνω την ασυνέπεια; Δεν θα το κάνω. Θα υπερασπιστώ το Ποτάμι. Διότι το slogan δεν είναι καταστατικό. Δείχνει τη φιλοσοφία του κόμματος, σαν γενικός οδηγός. Δεν προβλέπει διαδικασίες αποδοχής ή απόρριψης νέων μελών. Ποιος θα είχε τη δικαιοδοσία να αποκλείσει τον Ματζουράνη, με ποια αιτιολογία και βασισμένος σε ποιον κανόνα; Το συνέδριο είναι ιδρυτικό. Εκεί θα αποφασιστούν όλα. Αλλά εκεί θα κριθεί και η συνέχεια. Όταν τα όνειρα, τα οράματα και το πάθος γίνουν άρθρο 14 παράγραφος 2. Όταν θα σηκωθεί κάποιος και θα πει: εγώ με τον Μαντζουράνη δεν μπορώ να ανήκω στο ίδιο κόμμα, και θα πρέπει αυτοί που θα φτιάξουν το καταστατικό να ορίσουν πώς διαγράφεται κάποιος από μέλος. Τι θα βάλουν; Να μην έχει υπάρξει μέλος των κοινοβουλευτικών κομμάτων γενικώς; Του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ ειδικώς; Της ΧΑ, του ΚΚΕ και των ΑΝΕΛ; Και πώς γίνεται δεκτός ο “μετανοημένος”; Να έχει μία 5ετία που αποχώρησε; Να πει τρεις φορές “απεταξάμην”;

Προφανώς αυτό είναι αδύνατο. Αν πάλι ορίσουν διαδικασίες με τις οποίες ένα κονκλάβιο αποφασίζει “αυτός δεν μου κάνει” και τον διαγράφει, ανοίγουν την πόρτα στον φραξιονισμό και πολύ σύντομα οι μισοί θα διαγράφουν τους άλλους μισούς. Αν η διαγραφή ορισθεί ως προνομία του προέδρου, το κόμμα θα μεταβληθεί σε αρχηγικό διότι κανένας δεν θα τολμάει να εκφράσει αντίρρηση από τον φόβο να μην διαγραφεί.

Ανώδυνη λύση δεν υπάρχει. Ένα κόμμα είναι μικρογραφία της κοινωνίας. Και ο τρόπος που λειτουργεί είναι ενδεικτικός του πώς φαντάζεται την λειτουργία της Δημοκρατίας. Θα είναι ανοιχτό σε όσους ασπάζονται ή προσποιούνται ότι ασπάζονται τις αρχές του. Και θα τις προστατεύει με κάθε τρόπο. Αυτό σημαίνει ότι συχνά πυκνά θα βλέπουμε επιστολές παραιτήσεων με καταγγελίες, γιατί αυτός που είναι ακατάλληλος και δεν τον σηκώνει το κλίμα, ποτέ δεν θα παραδεχθεί τη δική του ασυμβατότητα. Θα καταγγείλει τους άλλους και ειδικά τον πρόεδρο. Θα επινοήσει σκάνδαλα, παραβιάσεις αρχών, αδιαφάνεια, κλίκες, αδικίες, μεροληπτικές αποφάσεις. Θα δώσει τροφή στα ΜΜΕ, στους εχθρούς που επιχαίρουν, σε ιοβόλα δημοσιεύματα του τύπου “Διαλύεται το μόρφωμα του…”. Κι αν είναι βαλτός θα έχει και χρήματα. Θα κάνει πληρωμένη εκστρατεία δυσφήμισης. Θα πάρει τη δημοσιότητα του ενός τετάρτου ή των δύο ημερών και μετά θα εξαφανιστεί, αλλά τη ζημιά θα σου την έχει κάνει. (Κάποια πρώην μέλη της Δημιουργίας που μεταξύ Μαΐου και Ιουνίου του 2012 κατήγγειλαν τη συνεργασία με το “παλιό και φθαρμένο” εννοώντας… τον Στέφανο Μάνο και αποχώρησαν με ταρατατζούμ στέλνοντας στα ΜΜΕ λιβέλλους εναντίον μου κατέληξαν στους ΑΝΕΛ, στον Πολύδωρα και στο ΠΑΣΟΚ!)

Τώρα λοιπόν αρχίζουν τα δύσκολα. Όταν από τη διαχείριση ιδεών, περνάς στη διαχείριση ανθρώπων, ειδικά όταν διαπιστώσεις ότι έχουν τρυπώσει στο όραμά σου πολλοί μη διαχειρίσιμοι. Και κάποιοι δια-χείριστοι.

Facebook Comments