Η ελληνική οικονομία με τον λάθος έστω τρόπο, φαίνεται ότι έχει εισέλθει σε μια (ασταθής) ισορροπία. Ακόμα όμως και αυτή η «ισορροπία» δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να χαρακτηριστεί ούτε ως ελάχιστα ανεκτή, όταν η ανεργία έχει ξεπεράσει κάθε λογικό όριο.

Είναι χιλιοειπωμένο, ότι ο πόλεμος για την ανεργία θα πρέπει να αποτελεί την πρώτη προτεραιότητα. Δεν έχουμε δει όμως ως τώρα, κάποια συνταγμένη προσπάθεια προς αυτήν την κατεύθυνση. Καταρχάς είναι προφανές, ότι ακόμη δεν έχουμε εντοπίσει το παραγωγικό μοντέλο που θέλουμε για την χώρα.

Χωρίς σαφή προσανατολισμό αναμένουμε τις «μεγάλες επενδύσεις», που δύσκολα θα έρθουν σε μια οικονομία που η γραφειοκρατία και οι αγκυλώσεις κυριαρχούν. Ακόμα και αν έρθουν ωστόσο, οι περισσότερες απαιτούν ένα εύλογο χρονικό διάστημα μέχρι να αποδώσουν σοβαρό αριθμό από νέες θέσεις εργασίας.

Η ανεργία όμως δεν περιμένει, περιθωριοποιεί χιλιάδες συμπολίτες μας τώρα, αυτήν την στιγμή. Και για αυτό το λόγο χρειάζεται να ληφθούν άμεσα μέτρα ανακούφισης – έστω σε ένα βαθμό – του προβλήματος. Χρειάζεται μια φιλοσοφία εύκολης εισόδου στην αγορά εργασίας, όπου θα δίνει στον άνεργο περισσότερες ευκαιρίες από όσες έχει ως σήμερα.

Θα προσπαθήσω λοιπόν εδώ να σταχυολογήσω ορισμένες προτάσεις, οι οποίες θα μπορούσαν να εφαρμοστούν σχετικά εύκολα στις παρούσες δομές της οικονομίας μας.

Πρώτος άξονας φυσικά αποτελεί η αύξηση της απασχόλησης μέσω της επιχειρηματικότητας (και αυτό δυστυχώς πολλές φορές ειπωμένο). Είναι αναγκαίο καταρχάς να δημιουργηθεί  μιας βαθμίδα πολύ μικρής επιχειρηματικότητας για αυτούς που έχουν την δυνατότητα να προσφέρουν ευκαιριακά έστω, επαγγελματικές υπηρεσίες, όπου όλες οι κρατήσεις και οι φόροι θα καταβάλλονται με το κάθε τιμολόγιο που κόβεται απευθείας, χωρίς περαιτέρω υποχρεώσεις και με μια απλή δήλωση έδρας στην κατοικία χωρίς ανάγκη αλλαγής μισθωτηρίου. ( «Η επιχειρηματικότητα της δοκιμής», Ημερησία 25/05/13).

Πέρα όμως από το παραπάνω, θα πρέπει να εξεταστεί επίσης, αν μπορούν να γίνουν εταιρείες τύπου ΙΚΕ (του κεφαλαίου του ενός ευρώ) και με βιβλία Β΄ κατηγορίας (για να μειωθούν τα λειτουργικά έξοδα) στις οποίες θα ισχύουν μειωμένες ασφαλιστικές εισφορές για τα απλά μέλη της (όχι για τον εκπρόσωπο), ώστε ομάδες ατόμων με ικανότητες, να μπορούν να συνεργαστούν εύκολα, νόμιμα και παραγωγικά (π.χ. Start Ups).

Παράλληλα θα πρέπει να γίνει πιο απλό για τις υπάρχουσες μικρές ατομικές επιχειρήσεις να συστεγάζονται και να στήνουν «άτυπες» εταιρίες, ώστε να δημιουργούν επιχειρηματικά δίκτυα. Ίσως αυτά τα επιχειρηματικά δίκτυα να μπορούν συλλογικά να προχωρούν και σε προσλήψεις προσωπικού (διαμοιράζοντας μισθούς και εισφορές), π.χ. για κοινή γραμματεία.

Οι κοινωνικές επιχειρήσεις είναι ένα άλλο μέτρο που δεν στηρίζεται στον βαθμό που θα έπρεπε. Υπάρχει η ανάγκη για συστηματική ενημέρωση όσων  θα μπορούσαν να επωφεληθούν από αυτές, ενώ και η τοπική αυτοδιοίκηση πρέπει να συμβάλει στην πιο συστηματική λειτουργία τους.

Το δεύτερο σκέλος στο μέτωπο κατά  της ανεργίας, αφορά την διευκόλυνση των ήδη υπαρχόντων εταιριών στην πρόσληψη νέου προσωπικού.

Θα είναι χρήσιμο να εξεταστεί αν μπορούν να δοθούν κίνητρα στις μικρές επιχειρήσεις που δεν έχουν καθόλου προσωπικό (π.χ ατομικές, οικογενειακές κλπ) για την πρόσληψη ενός ατόμου για ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα (π.χ. για έναν χρόνο), με μείωση των ασφαλιστικών εισφορών αλλά και μείωση των φορολογικών συντελεστών αυτής  της επιχείρησης κατά την συγκεκριμένη περίοδο, με προφανή στόχο, την αύξηση παραγωγικότητας αυτών των επιχειρήσεων και μετατροπή τους σε εργοδότες.

Επίσης οι μικρές εταιρείες που χρειάζονται προσωπικό για σύντομο ή ακανόνιστο διάστημα (το οποίο θα οριοθετείται βέβαια εκ των προτέρων με ιδιωτικό συμφωνητικό) θα μπορούσαν να εκδίδουν ειδικό δελτίο πληρωμής, στον υπάλληλο, το οποίο θα περιλαμβάνει και τις ασφαλιστικές του εισφορές χωρίς να χρειάζεται να προχωρούν σε συμβάσεις, προσλήψεις κλπ (θα υπάρχουν φυσικά περιορισμοί όμως ως προς το ποσοστό ατόμων και τον χρόνο, που θα μπορεί να απασχολεί με αυτόν τον τρόπο), ίσως θα μπορούσε να γίνει αυτό με επέκταση των επαγγελμάτων που εφαρμόζεται το εργόσημο.

Στις μεγαλύτερες εταιρείες ο «θεσμός» του «trainee», που εφαρμόζεται εδώ και πολλά χρόνια, πρακτικά παράνομα, θα πρέπει να νομιμοποιηθεί με δήλωση της εργασίας και ασφάλεια (έστω από το κράτος), του εργαζομένου και με αυστηρό ορίζοντα το εξάμηνο. Από εκεί και πέρα θα μπορούσε να δίνεται κίνητρο για τις εταιρείες να προσλαμβάνουν αυτούς τους «trainees» (π.χ. χρηματοδότηση εισφορών για ένα διάστημα), το γεγονός ότι πολλοί από αυτούς σε δεύτερο στάδιο θα γίνουν κανονικοί εργαζόμενοι (συνήθως μάλιστα σε παραγωγικές θέσεις), θα αποκαταστήσει τις όποιες αρχικές απώλειες σε χρήματα από το κράτος.

Σημαντικότατο επίσης, είναι να δίνονται κίνητρα σε επιχειρήσεις που προχωρούν σε μαζικές προσλήψεις (π.χ. από 10 άτομα και πάνω) εκεί θα είχε ενδιαφέρον ίσως, να προσφέρεται για ένα διάστημα μια συνολική «έκπτωση» στις ασφαλιστικές εισφορές ανάλογα με τον αριθμό των προσληφθέντων, συνδυασμένα με ισχυρά φορολογικά κίνητρα στους μεγάλους αριθμούς προσλήψεων (π.χ. με συγκεκριμένο σύστημα bonus μείωσης των φορολογικών συντελεστών ανάλογα με τον αριθμό προσωπικού που προσλαμβάνεται ή το ποσοστό αύξησης του προσωπικού – υπό προϋποθέσεις πάντα).

Τέλος η Ελλάδα θα πρέπει να κοιτάξει φυσικά και την Ευρωπαϊκή πτυχή του ζητήματος. Η Ε.Ε. είναι ώριμη πλέον να δεχτεί προτάσεις για μια συνολική αντιμετώπιση της ανεργίας, μπορούμε να βρούμε συμμάχους σε αυτό τον τομέα, αν λειτουργήσουμε με την απαραίτητη μεθοδικότητα.

Είναι δεδομένο ότι στο ίδιο πνεύμα μπορούν να βρεθούν και άλλες προτάσεις, είναι αυτονόητο, ότι η κάθε μια από τις παραπάνω χρειάζεται εις βάθος ανάλυση. Επιπροσθέτως θα πρέπει να τονιστεί ότι δεν υποκαθιστούν σε καμία περίπτωση την ανάγκη για την δημιουργία μιας σαφέστερης παραγωγικής στρατηγικής σε βάθος χρόνου, ούτε τους θεσμούς όπως είναι ο ΟΑΕΔ.

Αυτό που προσφέρουν όμως οι παραπάνω προτάσεις, είναι μια πιο «επιθετική» λογική άμεσων κινήσεων στον πόλεμο κατά της ανεργίας, ώστε περισσότεροι άνθρωποι να μπορέσουν να δοκιμάσουν τις δυνάμεις τους και να μπουν στον παραγωγικό ιστό της χώρας μας. Η πολιτεία πρέπει να μπει σε κατάσταση «συναγερμού» μπροστά σε αυτό το τρομερά σημαντικό πρόβλημα.

Facebook Comments