Από τη φυλακή στα Α.Ε.Ι.

Από τη φυλακή στα Α.Ε.Ι. Δύο προσωπικές ιστορίες νέων, οι οποίοι αν και φυλακίστηκαν, κατάφεραν να σπουδάσουν.

Ρόκας Μπαλμπιέρις: Το όνειρο που έγινε πραγματικότητα

Είναι ο ήρωας του βιβλίου “Ώρα Μηδέν…” της Αιμιλίας Πλατή.

Μια ιστορία για την αληθινή αγάπη, το έγκλημα, την τιμωρία και την κάθαρση, που τελικά έρχεται μόνο μέσα από την προσφορά στο συνάνθρωπο.

Το 2009, με την άφιξη του στη χώρα μας, ο τότε 20χρονος Λιθουανός συνελήφθη καθώς η βαλίτσα που μετέφερε από την Τουρκία περιείχε ναρκωτικά.

“Έκανα ένα λάθος και το πλήρωσα” παραδέχτηκε.

Η δεύτερη ευκαιρία

Ο Ρόκας οδηγήθηκε στο ειδικό κατάστημα κράτησης νέων Αυλώνα. Τα πράγματα ήταν πολύ δύσκολα γι αυτόν. Δεν ήξερε κανέναν και δεν μιλούσε Ελληνικά.

Η απόφαση του να γραφτεί στο σχολείο της φυλακής στάθηκε καθοριστική. Με την αμέριστη συμπαράσταση του διευθυντή του σχολείου Πέτρου Δαμιανού και τη βοήθεια των εθελοντών καθηγητών, που με αυταπάρνηση τον δίδαξαν, ο νεαρός Λιθουανός κατάφερε το  2013 να περάσει στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο.

Μάλιστα, ενώ ήταν ακόμη κρατούμενος βραβεύθηκε από την Ελληνική Μαθηματική Εταιρεία.

Το δικαστήριο μείωσε την ποινή του, επιτρέποντάς του να βγει με αναστολή για να σπουδάσει. Τώρα βρίσκεται στο τελευταίο έτος στη Σχολή Εφαρμοσμένων Μαθηματικών και Φυσικών Επιστημών του ΕΜΠ.

Ένας πολυτάλαντος νέος

Ο Ρόκας συμμετέχει σε δύο θεατρικές ομάδες, παίζει μουσική, λατρεύει το αργεντίνικο τάνγκο και το μπάσκετ. Μένει στη φοιτητική εστία και έχει στόχο μετά την αποφοίτηση του να κάνει ένα μεταπτυχιακό.

Μαρίνα Γραμματικοπούλου: Αθωώθηκε μετά από 3,5 χρόνια στη φυλακή!

Η Μαρίνα πέρασε περισσότερα από τρία χρόνια στη φυλακή για αδικήματα που δεν έκανε, όπως τελεσίδικα αποφάνθηκε η Ελληνική Δικαιοσύνη. Αποζημιώθηκε μάλιστα από το Δημόσιο γι αυτόν τον λόγο.

Οι αστυνομικοί τη συνέλαβαν επειδή στο σπίτι που έμενε με τον τότε φίλο της βρέθηκε ποσότητα ναρκωτικών. Ο ίδιος διέφυγε και η Μαρίνα βρέθηκε ξαφνικά κατηγορούμενη.

Οδηγήθηκε στις φυλακές της Θήβας. Ως υπόδικη δεν είχε δυνατότητα να σπουδάσει. Μετά τον πρώτο χρόνο στη φυλακή άρχισε να παρακολουθεί μαθήματα της 1ης Λυκείου. Τα πράγματα ήταν πολύ δύσκολα. Δεν υπήρχαν καθηγητές και τα μαθήματα τα έκαναν εθελοντές. Η ίδια κατάσταση και στη δευτέρα Λυκείου.

 Από τις φυλακές της Θήβας στη Νομική

Το δικαστήριο σε δεύτερο βαθμό την αθώωσε. Η Μαρίνα ήταν πλέον ελεύθερη. Παρακολούθησε τα μαθήματα της τρίτης τάξης στο Εσπερινό Λύκειο της Θήβας, από το οποίο αποφοίτησε με αριστείο και έπαινο. Πέρασε στη Νομική Σχολή Αθηνών, επιτυχία για την οποία βραβεύτηκε από το Υπουργείο Παιδείας.

Είναι ιδρυτικό μέλος του Δικτύου Στήριξης Φυλακισμένων και Αποφυλακισμένων Γυναικών.

Όπως λέει, η επιμόρφωση στις φυλακές έχει ζωτική σημασία για τους έγκλειστους και για την ομαλή επανένταξη τους στο κοινωνικό σύνολο. 

“Το δικαίωμα στη γνώση και στη ζωή για τα παιδιά που δεν προλάβαμε”

Ο Ρόκας και η Μαρίνα αγωνίστηκαν και κατάφεραν  να πετύχουν έναν από τους βασικότερους τους στόχους: Να σπουδάσουν και να διακριθούν, παρά τις αντίξοες συνθήκες. Έπεσαν και στάθηκαν ξανά όρθιοι. Όπως λένε, αν δεν είχαν βοηθηθεί όταν έπρεπε, δεν θα τα είχαν καταφέρει.

Σχολεία σε όλες τις φυλακές

Στην παρουσίαση του βιβλίου της Αιμιλίας Πλατή “Ώρα Μηδέν…” που έγινε στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων, ο Διευθυντής των Σχολείων στο Ειδικό Κατάστημα Κράτησης Νέων Αυλώνα Πέτρος Δαμιανός τόνισε την ανάγκη να δοθεί ένα χέρι βοηθείας στα παιδιά που σκόνταψαν και δεν μπορούν να σηκωθούν μόνα τους.

Όπως λέει χαρακτηριστικά: “Οι μαθητές του βρίσκονται στη φυλακή γιατί όλοι εμείς δεν τους προλάβαμε…” 

Σημαντικό βήμα προς αυτή την κατεύθυνση αποτελεί η πρόσφατη ψήφιση του νομοσχεδίου για την ίδρυση σχολικών μονάδων στις φυλακές. Αφορά όλες τις βαθμίδες  εκπαίδευσης, εκτός της τριτοβάθμιας. Δημιουργούνται μάλιστα τμήματα εκμάθησης της ελληνικής γλώσσας καθώς και τεχνικής εκπαίδευσης. Άλλοι συνομήλικοι τους, οι οποίοι σκόνταψαν, χρειάζονται επίσης ένα χέρι βοηθείας για να μπορούν να οραματίζονται ένα καλύτερο μέλλον.

“Ώρα Μηδέν…”

Το μυθιστόρημα της Αιμιλίας Πλατή παρουσιάζει το πόσο σημαντική είναι η εκπαίδευση αλλά και η προσφορά στον συνάνθρωπο, ένα είδος εξαγνισμού της ψυχής.  Αναφέρεται στο δικαίωμα των νέων ανθρώπων να ονειρεύονται χωρίς τα όρια που βάζουν η οικογένεια, η τάξη στην οποία ανήκουν, η κοινωνία, η πατρίδα. Η συγγραφέας, βασισμένη στην ιστορία του Ρόκας, δημιουργεί μια διαφορετική πλοκή αλλά στηρίζει ένα μεγάλο μέρος του μυθιστορήματος σε πραγματικές εικόνες και καταστάσεις της σύγχρονης Ελλάδας. Η επίσκεψη της μάλιστα στα σχολεία των φυλακών και οι επαφές της με τα παιδιά την επηρέασαν σημαντικά, όχι μόνο στον τρόπο που αποτύπωσε τις εικόνες αυτές στο βιβλίο αλλά γενικότερα.  Όλα τα έσοδα από τις πωλήσεις του μυθιστορήματος πηγαίνουν για τις ανάγκες των σχολείων στις φυλακές.  Με τα πρώτα χρήματα μάλιστα έχει ήδη αρχίσει η ανακαίνιση της αίθουσας πολλαπλών χρήσεων στο σχολείο του Ειδικού Κέντρου Κράτησης στον Αυλώνα.