Έθνος ονομάζεται ένα σύνολο ανθρώπων που μοιράζονται κοινά γνωρίσματα που διακρίνουν το σύνολο αυτό, σε παγκόσμια κλίμακα. Τα κυριότερα από τα γνωρίσματα αυτά μπορεί να είναι η φυλή, η γλώσσα, το θρήσκευμα, η κοινή ιστορία και πολιτισμός και η γεωγραφική καταγωγή.

Με βάση αυτό τον ορισμό, δεν είναι ξεκάθαρο αν οι Σκωτσέζοι μπορούν να θεωρούνται ως ξεχωριστό έθνος από τους Άγγλους και του Ουαλούς ή αν θεωρούνται εθνότητα του βρετανικού έθνους.

Από τη άλλη μεριά δεν είναι αδιανόητο να συνυπάρχουν περισσότερα του ενός έθνη μέσα σε ένα κράτος. Στην περίπτωση αυτή φυσικά, θα πρέπει το κράτος να σέβεται τις ιδιαιτερότητες κάθε επιμέρους έθνους, παρέχοντας ευρεία αυτονομία και κυριαρχία χωρίς προϋποθέσεις για ορισμένα θέματα που αφορούν τη συγκεκριμένη περιοχή και εθνότητα.

Το πραγματικό ζήτημα είναι ότι οι Άγγλοι και οι Σκωτσέζοι δεν αισθάνονται ότι ανήκουν στο ίδιο έθνος και γι αυτό φταίνε κυρίως οι κατά πολύ ισχυρότεροι και πολυπληθέστεροι Άγγλοι, που αφήνουν τους Σκωτσέζους «στην απέξω» και σε πολύ χειρότερη οικονομική κατάσταση από τους ίδιους.

Για παράδειγμα, δεν είναι καθόλου αυτονόητο ότι το 90% των πλουτοπαραγωγικών πηγών (γεωργία, κτηνοτροφία, βιομηχανία κλπ) της Μεγ. Βρετανίας πρέπει να ανήκει στους Άγγλους, ενώ το 100% των πετρελαίων της βόρειας θάλασσας να ανήκει στους «Βρετανούς» (85% Άγγλοι, 10% Σκωτσέζοι…) 

Όσο αισθάνονται (με το δίκιο τους) αδικημένοι από τους υπερόπτες Άγγλους, η «εθνική τους συνείδηση», ως Σκωτσέζων, θα τους κρατάει σε απόσταση από αυτούς. Αντί να σκέφτονται όλα αυτά που τους ενώνουν, θα αναπολούν τους πάμπολλους (και συχνά νικηφόρους) πολέμους που είχαν δώσει κατά των Άγγλων για να παραμείνουν ανεξάρτητοι.

http://en.wikipedia.org/wiki/List_of_battles_between_Scotland_and_England 

Ελπίζω μετά από όλα αυτά να αλλάξουν τα πράγματα. Άλλωστε το 45% του ΝΑΙ δεν είναι καθόλου ευκαταφρόνητο ποσοστό. 

Αυτό που πρέπει, ούτως ή άλλως να γίνει κατανοητό είναι ότι την εποχή της παγκοσμιοποίησης και της προσπάθειας ενοποίησης διαφορετικών εθνών και κρατών σε μια ομοσπονδία όπως είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση, τα κοινά προβλήματα που πρέπει να επιλυθούν με από κοινού προσπάθειες πρέπει να κυριαρχούν πάνω στις όποιες επιμέρους διαφορές, πολλές από τις οποίες έχουν τις ρίζες τους στο παρελθόν.   

Ας δούμε και τη σχετική άποψη του καθηγητή του Πανεπιστημίου Κολούμπια κ. Μαρκ Μαζάουερ.

http://www.kathimerini.gr/736724/opinion/epikairothta/arxeio-monimes-sthles/yparxei-mellon-gia-to-e8nos-kratos

 

Facebook Comments