«Ενημέρωση» ανά ημέρα, προς μη ενήμερους, από «ανήμερους»… Η φράση αυτή αναλογεί στο: «Αθλίας παρ’ αθλίου, δι’ αθλίου προς άθλιον» που εξεστόμισε ο Διογένης ο Κυνικός, όταν ο βασιλιάς Αλέξανδρος είχε στείλει επιστολή προς τον τοποτηρητή του Αντίπατρο με κάποιον απεσταλμένο ονόματι Αθλία.

Το γεγονός είναι ότι ζούμε μια γενικότερη αθλιότητα,την οποία οι διάφορες εισπρακτικές εταιρείες των τραπεζών καθιστούν ακόμη πιο ανυπόφορη. Κάποιοι συμπολίτες μας, με ιδιαίτερη ευαισθησία σε τέτοια θέματα έχουν οδηγηθεί εξ αυτού του λόγου και σε αυτοκτονίες.

Παραταύτα, ούτε παρόμοια (δυστυχώς συχνά) γεγονότα συγκινούν τους αρμοδίους. Το μόνο που θέσπισαν οι τελευταίοι ήταν η υποχρέωση καταγραφής της κλήσης, ώστε να μπορεί ο οφειλέτης να στραφεί εναντίον των «οχλουσών» εταιρειών.

Δεν ξέρω πώς θα μπορούσαμε να συμβάλουμε στην αναχαίτιση του απαράδεκτου (υπό τις συνθήκες που μας αναγκάζουν να το βιώνουμε) αυτού φαινομένου.

 Η αλήθεια είναι ότι, αν δεν επιθυμούμε να «ενημερωθούμε» (γιατί υπάρχει και περίπτωση να επιθυμούμε) μπορούμε να τερματίζουμε την κλήση σε οποιοδήποτε χρονικό σημείο ή, να μη σηκώνουμε το τηλέφωνο, αφού προηγουμένως έχουμε αποθηκεύσει δεόντως τον αριθμό που μας καλεί.

Αν έχουμε όμως κέφι και διάθεση να αποθαρρύνουμε τις (ή να τη «σπάσουμε» στις) τηλεφωνήτριες, υπάρχουν πολλοί και διάφοροι τρόποι. Για παράδειγμα:

–        Καλημέρα σααάάΑΑΣ! (το «κρεσέντο» στο «καλημέρα σας» υποδηλώνει κάποια που κάνει αυτή τη δουλειά εκατοντάδες φορές την ημέρα και έχει σκυλοβαρεθεί και σιχαθεί τη ζωή της η ίδια…)  

–        Καλημέρα

–        Θα μπορούσα παρακαλώ να μιλήσω στον  κ. Μ.Ν.; (υπερβολική ευγένεια από κάποιαν που καλεί σε κινητό τηλέφωνο…)

–        Μάλιστα, ο ίδιος

–        Κύριε Ν. σας καλώ από την εταιρεία [μέλλον, κύκλος, first call…κλπ]. Λέγομαι Α.Β. με αριθμό μητρώου 12 εκ μέρους της τράπεζας …(πρώην…) … για το …

–        Χαίρω πολύ! Μ.Ν. από την προσωπική εταιρεία [παρελθόν, τετράγωνο, second call… επιλέγετε αναλόγως] με αριθμό μητρώου 1 (!)

–        Σας ενημερώνουμε ότι, βάσει νόμου και για τη δική σας ασφάλεια η κλήση καταγράφεται και θα διατηρηθεί στα αρχεία για ένα έτος.

–        (περίπτωση1) Ευχαριστώ πολύ για το ενδιαφέρον. Βάσει του ιδίου νόμου και για τη δική σας ασφάλεια, καταγράφω και εγώ την κλήση!

(Εδώ συνήθως, προκύπτει αμηχανία και η κλήση διακόπτεται…)

–         (περίπτωση 2) Πολύ καλή η ιδέα του νομοθέτη. Θα χρησιμεύσει και στον …ιστορικό του μέλλοντος! Σας παρακαλώ να δεσμευθείτε ότι δεν θα καταστρέψετε να αρχεία, αλλιώς  δεν συναινώ στην καταγραφή!

–        Μπορείτε παρακαλώ, για λόγους επαλήθευσης, να μου πείτε το πατρώνυμο ΚΑΙ την ημερομηνία γέννησης Ή 3 ψηφία από τον ΑΦΜ ή το ΔΤ;

–        Κώστας και 18/11/…

–        Μα δεν είναι αυτό το όνομα του πατέρα σας που δώσατε στην τράπεζα…

–        Κοιτάξτε, λυπάμαι που θα σας το πω, αλλά η μακαρίτισσα η μάνα μου, λίγο πριν πεθάνει, μου εξομολογήθηκε ότι ο πραγματικός πατέρας μου λεγόταν Κώστας… και ότι με γέννησε στις 3 το πρωΐ, οπότε η ημερομηνία είναι αυτή που σας λέω…

–        Το δάνειό σας (η πιστωτική σας κάρτα) βρίσκεται σε μηνιαία (και βάλε!) καθυστέρηση και πρέπει να καταβάλετε τουλάχιστον … έως … ώστε να…

–        Θα βάλω αν έχω και όποτε έχω. «Ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος», όπως έλεγε και ο Λουκιανός στους «νεκρικούς διαλόγους» του…  

–        Μα εγώ πρέπει κάτι να πω στην τράπεζα…

–        Σκασίλα μου μεγάλη και δέκα παπαγάλοι για το τι θα πείτε στην τράπεζα και για την ίδια την τράπεζα. Σας καταλαβαίνω, και σεις είσθε εργαζόμενη και κάνετε μιαν άχαρη δουλειά, αλλά δεν μπορώ να κάνω τίποτα περισσότερο.  

–        Μα, κύριε Ν. έχετε υπογράψει σύμβαση, η οποία λέει ότι…

–        Λυπάμαι ειλικρινά που υπέγραψα αυτή τη σύμβαση, που δεν μπορώ να τηρήσω. Αλλά και ο πρωθυπουργός έλεγε προεκλογικά ότι δεν θα μειωθούν οι μισθοί και ότι δεν θα υπάρξουν απολύσεις, αλλά στην αρχή μου μειώθηκε ο μισθός στο μισό και τελικά απολύθηκα… Αλλά  εκείνος ΔΕΝ λυπάται ιδιαίτερα γι’ αυτό. Αντιθέτως χαίρεται για το success story! Για τον ίδιο λόγο … «χαίρομαι» κι εγώ (!) και πρέπει να χαίρεσθε κι εσείς αντί να στενοχωριέστε για την τράπεζα. Όλα θα πάνε καλά!

–        Αν η καθυστέρηση γίνει Χ μηνη η τράπεζα μπορεί να προβεί σε νομικές ενέργειες και να ζητήσει όλο το ποσό…

–        Ας κάνει ό,τι καταλαβαίνει η τράπεζα. Και αν μου ζητήσει όλο το ποσό, θα σας έλεγα τι θα πάρει, αλλά κωλύομαι γιατί είσθε κυρία…

–        Φροντίστε αν θέλετε να βάλετε το Ψ ποσό την Τάδε του μηνός, γιατί αλλιώς επιβαρύνεσθε με τόκους υπερημερίας.

–        Πολύ γλυκό εκ μέρους σας το ενδιαφέρον για τους τόκους υπερημερίας. Να ξέρετε λοιπόν ότι στο χέρι της τράπεζας είναι να μειώσει το επιτόκιο στο μηδέν, ή τουλάχιστον έως το euribor, ώστε να μπορούμε και να πληρώνουμε τις δόσεις και να ελπίζουμε ότι κάποτε θα ξοφλήσουμε. Ξέρετε, η ζωή μας είναι πεπερασμένη…

–        Κάντε τουλάχιστον μία καταβολή, όσα μπορείτε, ώστε να φανεί μια κίνηση…

–        Τώρα επιτέλους μιλάτε σωστά και ανθρώπινα. Δεν έχω τίποτα εναντίον σας. Ακόμη και οι τράπεζες έχουν κάποιο δίκιο. Είναι κι αυτές σε δύσκολη θέση και το καταλαβαίνω. Αλλά ΚΑΙ εγώ έχω δίκιο. Πολύ μεγάλο δίκιο. Κάποιοι άλλοι έχουν όλο το άδικο. Κανονικά αυτούς θα έπρεπε να ενοχλείτε κάθε μέρα στα τηλέφωνα…  Και κάτι άλλο. Να μας φέρεσθε καλά, γιατί όχι μόνο έχουμε δίκιο και είμαστε τα θύματα, αλλά στην ύπαρξή μας οφείλετε και εσείς τη δουλειά σας.

–        …Χαίρετε κύριε! …και όπως είπαμε…

–        Γειά σας και χάρηκα πραγματικά για τη συνομιλία! Και όπως είπαμε!

Ο παραπάνω διάλογος είναι φυσικά φανταστικός και με κάποια δόση χιούμορ, αλλά υποδηλώνει ότι οι Πολίτες αυτής της χώρας, που υφίστανται τα πάνδεινα χωρίς (οι περισσότεροι τουλάχιστον) να ευθύνονται, πρέπει να βρίσκουν τρόπους να αντιδρούν σε όλα τα ψυχοφθόρα ερεθίσματα. Είναι ζήτημα επιβίωσής τους, τουλάχιστον ως ψυχικώς υγιών ατόμων. Διαφορετικά, η κατάθλιψη και άλλες ψυχασθένειες παραμονεύουν …να τους αποτελειώσουν. 

Επισημαίνω απλώς δύο στοιχεία, που κρίνω χρήσιμα για τους οφειλέτες:

1) Η βεβαιότητα ότι δεν διαπράττουν κάτι κακό. Δεν είναι έγκλημα να μην έχεις να πληρώσεις, είτε γιατί δεν έχεις εισόδημα, είτε γιατί έχεις πληρώσει προηγουμένως κάποια «ανελαστικά» ποσά στη ΔΕΗ, στην εφορία κλπ. Όταν κάποιος κάνει το καλύτερο που μπορεί, πρέπει να έχει τη συνείδησή του ήσυχη και να συμπεριφέρεται ανάλογα, τόσο στους άλλους όσο και στον …εαυτό του. Και πρέπει να συνειδητοποιήσει ο κάθε ταλαίπωρος οφειλέτης ότι δεν κινδυνεύει σοβαρά να υποστεί τίποτα χειρότερο από όσα ήδη έχει υποστεί. Γιατί «έχει πιάσει πάτο».

«Δεν ελπίζω τίποτα, δεν φοβούμαι τίποτα, είμαι λέφτερος» είχε γράψει κάποτε ο Νίκος Καζαντζάκης.

2) Δεν χρειάζεται αγριάδα και αντιδικία με τις τηλεφωνήτριες, εκτός αν εκείνες είναι ιδιαίτερα αναιδείς. Τόσο εμείς όσο και αυτές είμαστε πολίτες που «βράζουμε στο ίδιο καζάνι». Και οι πολίτες πρέπει να κτίζουν γέφυρες επικοινωνίας σε κάθε ευκαιρία.

Όσοι ευθύνονται για τα δεινά των πολιτών (πολιτικοί και …πολιτική των τραπεζών) δεν πρέπει τουλάχιστον να μας βρίσκουν διχασμένους. «Διαίρει και βασίλευε»…

Υ.Γ. Ο πρωθυπουργός κ. Σαμαράς είχε υποσχεθεί προεκλογικά (το 2012) ότι θα μεριμνήσει ώστε οι συνολικές δανειακές υποχρεώσεις κάθε πολίτη να μην υπερβαίνουν το 30% του συνολικού εισοδήματός του. Είναι 2,5 χρόνια ήδη πρωθυπουργός και δεν έχουμε δει ακόμα καμία ρύθμιση για τα «κόκκινα» (ούτε για τα …ροζ!) δάνεια.

Έτσι όπως πάνε τα πράγματα, πολύ φοβούμαι ότι τελικά δεν θα …προλάβει να πραγματοποιήσει την υπόσχεσή του.

Μήπως πρέπει να αρχίσουν κάποιοι ταλαίπωροι πολίτες να …τον παίρνουν τηλέφωνο;