Μια ρεαλιστική προσέγγιση της συμφωνίας
Η λύση που διαμορφώθηκε στο ζήτημα των Σκοπίων είναι μια καλή λύση. Δεν είναι μια άριστη λύση ούτε μια λύση χωρίς παραχωρήσεις
Η λύση που διαμορφώθηκε στο ζήτημα των Σκοπίων είναι μια καλή λύση. Δεν είναι μια άριστη λύση ούτε μια λύση χωρίς παραχωρήσεις
Η λύση που διαμορφώθηκε στο ζήτημα των Σκοπίων είναι μια καλή λύση. Δεν είναι μια άριστη λύση ούτε μια λύση χωρίς παραχωρήσεις. Είναι όμως μια φυγή προς τα εμπρός απο το αδιέξοδο στο οποίο βρισκόμασταν μέχρι πρότινος. Και αυτό παρά το γεγονός ότι η πρόταση παραπέμπει δύσκολα θέματα όπως αυτό του εμπορικού σήματος στο προσεχές μέλλον ενώ οι επισφάλειες μέχρι την κύρωσή της απο τις δυο πλευρές είναι μεγάλες. Ο γεωγραφικός προσδιορισμός, το erga omnes, η αποσαφήνιση ότι δεν πρόκειται για απογόνους του Μέγα Αλεξάνδρου και η συνταγματική αναθεώρηση για απαλοιφή αλυτρωτικών βλέψεων αποτελούν σαφώς κέρδη.
Το ότι αναγνωρίζουμε την ύπαρξη της σύγχρονης μακεδονικής γλώσσας ακόμα και αν την κατατάσσουμε στην οικογένεια των νοτίων σλαβικών γλωσσών αλλα και την μακεδονική υπηκοότητα με την σημείωση πολίτης Β. Μακεδονίας ειναι βασικές παραχωρήσεις.
Για να αξιολογήσει κανείς αν τα συμφωνηθέντα μπορούν να γίνουν αποδεκτά πρέπει να συγκρίνει και να αξιολογήσει τους όρους της συμφωνίας με βάση το που βρισκόμαστε σημερα. Ας είμαστε λοιπόν ειλικρινείς:
Εδώ και χρόνια το σύνολο των κρατών του πλανήτη πλην ελαχίστων εξαιρέσεων αναγνωρίζουν τα Σκόπια ως Μακεδονία στις διμερείς τους σχέσεις και τους κατοίκους αυτων ως Μακεδόνες. Το γράφουν στα διαβατήρια τους και γίνονται έτσι δεκτοί στο εξωτερικό. Και για να μην γελιόμαστε ειναι πολυ πιθανό το Β. Μακεδονία στην πράξη θα αποκαλείται απλά Μακεδονία. Μας ενοχλεί; Ναι. Μπορούμε να κανουμε πρακτικά κατι γι αυτό; Όχι.
Επιπλέον αν επιχειρήσει κανείς μια πρόχειρη ανάλυση κόστους οφέλους για το ζήτημα διαπιστώνει τα παρακάτω:
1) Μπλοκάροντας την ένταξη του κρατιδίου σε ΝΑΤΟ και ΕΕ επιτείνουμε την ανασφάλεια στα βόρεια σύνορα της χώρας μας συμβάλλοντας στην διαμόρφωση του πεδίου για την επέκταση δικτύων οργανωμένου εγκλήματος και διαφθοράς; Ναι. Μας συμφέρει; Όχι.
2) Τα φτωχά Σκοπιά των 2 εκ. κατοίκων χωρίς πολεμική αεροπορία συνιστούν στρατιωτική απειλή κλασικού τύπου για τη χώρα μας; Όχι.
3) Έχει η Ελλάδα να κερδίσει εμπορικά απο μια τελωνειακή και εμπορική ένωση με τα Σκοπιά; Ναι.
4) Η οικονομική συνεργασία συμβάλλει στη σταθερότητα μιας περιοχής ανεβάζοντας το κόστος του πολέμου κάνοντας τον μη συμφέρουσα επιλογή; Ναι.
5) Υπάρχει κάποια πολιτισμική απειλή για τη χώρα μας; Όχι.
6) Αποτελούν τα Σκοπιά ανταγωνιστικο τουριστικό προορισμό για τη βόρεια Ελλάδα; Μάλλον Όχι…
Το περήφανο εθνικό μας φρόνημα αρνήθηκε στα 90ς να αποδεχθεί ότι στον γεωγραφικό χώρο της Μακεδονίας ένα ετερόκλητο φυλετικό άθροισμα που απέκτησε κρατική υπόσταση πριν απο κοντά 30 χρόνια δύναται να διεκδικεί να ορίσει τη δημοκρατία του βάσει του γεωγραφικού χώρου στον οποίο ειναι εγκατεστημένη κάνοντας αυθαίρετες αναφορές σε στοιχεία της αρχαίας ελληνικής ιστορίας προκειμενου να διασφαλίσει τη συνοχή και την υπόστασή του.
Ήταν μια άλλη εποχή στην οποία τα εθνικά μας αντανακλαστικά μας στέρησαν τη δυνατότητα επίλυσης του ζητήματος εν τη γενέσει του βάζοντας μάλιστα τη χώρα σε μια δύσκολη περίοδο εκλογικής περιδίνησης.
Σήμερα με πολλά σημαντικά μέτωπα ανοικτά ας φανούμε σοφότεροι και ίσως λιγότερο φοβικοί.
Facebook Comments