Η «πύρρειος νίκη» της διπλωματίας μας!

Η γνώμη μας για έναν άνθρωπο εξαρτάται από το τι μας επιτρέπει η εξωτερική του εμφάνιση να γνωρίζουμε για το άτομό του, κι αυτά συνήθως είναι η συμπεριφορά του και η ενδυμασία του –σπανίως θα χρειαστεί να αναζητήσουμε την ταυτότητά του ή τον ατομικό του φάκελο. Η γνώμη μας για ένα προϊόν εξαρτάται από την αισθητική της συσκευασίας του και από τη θέση του στη βιτρίνα του καταστήματος –σπανίως θα επικαλεστούμε τα υλικά κατασκευής του ή την πιστοποίηση ISO.

Αντιστοίχως, η γνώμη μας για ένα Κράτος ή για ένα Έθνος εξαρτάται από τα στοιχεία του που καταγράφονται σε Διεθνείς Οργανισμούς (όνομα, εθνικότητα, γλώσσα κ.λπ.) –σπανίως θα ανατρέξουμε στην Ιστορία, για να εξετάσουμε τη διαχρονική του πορεία.

Άρα, έχει πολύ μεγάλη σημασία το πώς θα συστήνεται στους υπόλοιπους λαούς η γειτονική μας χώρα, που, κατά το παρελθόν, κατάφερε να οικειοποιηθεί το όνομα της Μακεδονίας και, συνακόλουθα, την εθνικότητα και τη γλώσσα των αρχαίων κατοίκων της, επειδή της το επέτρεψαν η διεθνής συγκυρία, η παραπλανητική υπαγωγή της σε ομόσπονδο κράτος (Γιουγκοσλαβία) και τα μειωμένα αντανακλαστικά της Εξωτερικής μας Πολιτικής. Η παρήγορη(;) προσθήκη του επιθέτου (Βόρεια) ενδεχομένως να προβληματίσει κάποιον σκεπτόμενο πολίτη του κόσμου ότι η αναβαπτισμένη αυτή χώρα δεν διαθέτει το “μονοπώλιο” των όσων συνεπάγεται το προσωνύμιο «Μακεδονία – μακεδονικός», αλλά δεν θα μπει και στον κόπο να ψάξει πού βρίσκεται το Νότιο τμήμα της, αφού αυτό δεν αντιστοιχεί σε κράτος παρά σε μια απλή επαρχία της Ελλάδας. Κι ούτε, βεβαίως, θα προστρέξει στις υποσημειώσεις της διακρατικής συμφωνίας, για να πληροφορηθεί ότι η “μακεδονική” εθνικότητα και η “μακεδονική” γλώσσα των Σκοπίων υπολείπεται σε εννοιολογική καθαρότητα, λόγω της προσθήκης του διευκρινιστικού επιθέτου «σλαβικός».

Εξάλλου, αμέσως μετά την υπογραφή της συμφωνίας στις Πρέσπες, ο Σκοπιανός πρωθυπουργός, απροσχημάτιστα, έσπευσε να κατοχυρώσει τη μακεδονική εθνότητα στον λαό του, ξεχωρίζοντας τους Μακεδόνες από τους Έλληνες. Κι εδώ επικαλούμαι απλώς τη λογική: αφού, βάσει της συμφωνίας, η χώρα των Σκοπίων από (ολόκληρη) «Μακεδονία» περιορίστηκε σε «Βόρεια Μακεδονία», δεν θα έπρεπε, κατ’ αντιστοιχίαν, οτιδήποτε αναφέρεται σ’ αυτήν (λαός, εθνικότητα, γλώσσα) να περιλαμβάνει ως πρώτο συνθετικό και το επίθετο «βόρειο-» (Βορειο-μακεδόνες, βορειο-μακεδονικό έθνος, βορειο-μακεδονική γλώσσα κ.λπ.);

Δυστυχώς, δεν αξιοποιήσαμε επαρκώς (κατά τα προηγούμενα χρόνια) το όποιο διεθνές κύρος της χώρας μας, για να επιβάλουμε στο νεότευκτο κρατίδιο των Σκοπίων την αποδοχή της αρχικής ονομασίας του («Βαρντάσκα»), καταγγέλλοντας τη σκόπιμη εθνολογική εκτροπή του σε «Μακεδονία» ως προϊόν “δοκιμαστικού σωλήνα” της Κομμουνιστικής Διπλωματίας. Κι έτσι, σήμερα, αντιμετωπίζουμε αμήχανοι ως Έθνος τις συνέπειες της αδράνειάς μας, με την αποδοχή του ονόματος «Βόρεια Μακεδονία» ως δήθεν μετριοπαθούς μέσης λύσης, μένοντας ωστόσο ακάλυπτοι ιστορικά. Διότι ποιος πολίτης του κόσμου θα μας θεωρήσει γενεολογικούς συνεχιστές της Μακεδονίας του Φιλίππου και του Αλεξάνδρου, όταν θα ακούει ή θα διαβάζει ότι οι κάτοικοι της Βόρειας Μακεδονίας ονομάζονται «Μακεδόνες», ενώ αυτοί της Νότιας Μακεδονίας απλώς «Έλληνες»;