“Eίναι προς όφελος μας να πανηγυρίζουμε;”

Στον απόηχο της γενικής κρίσης που ταλανίζει την γείτονα χώρα, μετά την επιβολή των κυρώσεων που επέβαλε η Αμερικάνικη Κυβέρνηση, παρατηρούνται διάφορες χαιρέκακες απόψεις σχετικά με την δύνη στην οποία βρίσκεται αυτή την στιγμή η τουρκική οικονομία.

Το ερώτημα που γένναται λοιπόν και θα προσπαθήσουμε να αναλύσουμε, είναι το εάν τελικά δικαιούμαστε ή ακόμα καλύτερα εάν είναι προς όφελος μας να πανηγυρίζουμε.

Καταρχάς είναι σημαντικό να κατανοήσουμε ότι οι διμερείς σχέσεις που μας συνδέουν στον οικονομικό τομέα, μετρούνται με θετικό πρόσημο προς την δική μας πλευρά και όσο και αν φαίνεται περίεργο στους κύκλους της λαϊκιστικής ψευτοπατριωτικής ακροδεξιάς, η Τουρκία διαχρονικά αποτελούσε προνομιακό οικονομικό εταίρο της Ελλάδας, φτάνοντας μάλιστα μέχρι και την πρώτη θέση, ως πελάτης των εξαγώγιμων προϊόντων μας το 2014.

Η κατάσταση αυτή ανατρέπεται το 2016 και η υποτίμηση κατά 25% της Τουρκικής λίρας, είχε αναστρέψει πρόσκαιρα το για χρόνια θετικό εμπορικό ισοζύγιο Ελλάδας – Τουρκίας, φέρνοντας την γείτονα σε 4ο εξαγωγικό μας προορισμό.

Τον Σεπτέμβριο του 2017 το εμπορικό ισοζύγιο επανέρχεται σε θετικό πρόσημο για την Ελλάδα και μεταβάλλεται σε πλεονασματικό, με τις Ελληνικές εξαγωγές να φτάνουν το 1,25 δισ ευρώ έναντι 1,037 δις εισαγωγών. Με βάση τα στοιχεία που μας παρέχει η ΕΛΣΤΑΤ για το 2017, το διμερές εμπόριο είχε ανοδική πορεία μέσα στο έτος. Ειδικότερα, ο όγκος του διμερούς εμπορίου των δύο χωρών αυξάνεται κατά 24,2%, από 2,73 δις ευρώ που ήταν το 2016, σε 3,39 δις ευρώ.

Σύμφωνα με το σχετικό άρθρο που δημοσίευσε το CNN.gr τον περασμένο Δεκέμβριο : “Τα καύσιμα αποτελούν το 57,5% του συνόλου των ελληνικών εξαγωγών, ενώ σημαντικές είναι οι εξαγωγές βαμβακιού (7,7% του συνόλου), πλαστικών (7,1%), μηχανολογικού εξοπλισμού, αλουμινίου, χαλκού και δημητριακών. Το εξαγόμενο βαμβάκι αποτελεί πρώτη ύλη για την τουρκική βιομηχανία, ενώ οι εξαγωγές δημητριακών αφορούν κυρίως σε ρύζι (87%) και σιτάρι (13%)….Σε ετήσια βάση οι ελληνικές εξαγωγές αυξάνονται με ρυθμό 49%, ενώ οι εισαγωγές από την γείτονα χώρα σημειώνουν άνοδο κατά μόλις 2,9%.”

Ταυτόχρονα για την περασμένη χρονιά οι αφίξεις Τούρκων επισκεπτών ξεπέρασαν το 1,5 εκατομμύριο (50% περισσότεροι από το 2015), νούμερο που κατατάσσει το 2017 ως την καλύτερη χρονιά με την τουριστική δαπάνη ανά διανυκτέρευση να φτάνει τα 90,8 ευρώ. Αξίζει να σημειωθεί ότι δεύτεροι ακολουθούν οι Αμερικανοί με 90 ευρώ και έπονται οι Αυστραλοί με 86 ευρώ και οι Γάλλοι με 65 ευρώ.” (πηγή CNN.gr)
Όπως είναι κατανοητό η κατάρρευση της Τουρκικής λίρας, θα επηρεάζει πτωτικά την αγοραστική δύναμη του Τούρκου καταναλωτή και ως είναι αναμενόμενο τις Ελληνικές εξαγωγές και τον τουρισμό. Ταυτόχρονα με την ως άνω αναφερόμενη αποδυνάμωση, η Τουρκία γίνεται και τουριστικά ανταγωνιστικότερη……     

Η ενδεχόμενη παρατεταμένη κρίση της Τουρκικής οικονομίας αναμένεται και σίγουρα θα μειώσει και την αξία των Ελληνικών επενδύσεων, καθώς και την απόδοσή τους εκφρασμένη σε διεθνές νόμισμα. Ταυτόχρονα θα μειώσει την Τουρκική επενδυτική δραστηριότητα στην Ελλάδα, η οποία εστιάζεται κυρίως στην αγορά ακινήτων.

Από τα παραπάνω καταλαβαίνουμε πόσο σημαντική είναι η συνέχεια της οικονομικής διασύνδεσης των δύο κρατών και πόσο ωφελημένη μπορεί να βγει η χώρα, εάν σε αυτό το κομβικό σημείο για την γεωπολιτική της περιοχής κάνει τα αυτονόητα. Αντίστοιχα όμως ελλοχεύει ο κίνδυνος να συμπαρασύρει η μία οικονομία την άλλη με δυσμενείς συνέπειες τόσο σε χρήμα όσο και σε θέσεις εργασίας

Η  4η  Σεπτεμβρίου, είναι μια ημερομηνία που μπορεί να σηματοδοτήσει την αρχή μιας νέας εποχής στα Ελληνοτουρκικά, καθώς  τότε είναι προγραμματισμένη η μετάβαση του υπουργού Εξωτερικών Νίκου Κοτζιά στη Σμύρνη για τα εγκαίνια του κτιρίου του γενικού προξενείου,  εκδήλωση στην οποία θα παραστεί και ο Τούρκος ομόλογός του Μεβλούτ Τσαβούσογλου. Η στάση που θα κρατηθεί δεν θα πρέπει να θυμίζει σε τίποτα τους λεονταρισμούς και τις αντεγκλήσεις που συνόδευαν την τελευταία επίσκεψη του τούρκου προέδρου στην χώρα μας. Εξάλλου ένας κόμπος δεν λύνεται με το τέντωμα των δύο άκρων…

Ας μην ξεχνάμε ότι η ευημερία αποτελεί γέφυρα και μέσο αποφυγής εντάσεων, η οποίες όποτε υπήρχαν μόνο τροφή μπορούν να αποτελέσουν για το βαθύ κράτος.