Λένε ότι δεν πρέπει να ποδοσφαιροποιείται η πολιτική και έχουν δίκιο. Παραδείγματα όμως βγαλμένα από το πιο λαϊκό άθλημα, αυτό που όλοι καταλαβαίνουν και δεν αφήνει περιθώρια ύπαρξης σε καμιά μορφή ελιτισμού, είναι κατάλληλα σε κάποιες περιπτώσεις. Ας πάρουμε υπόψιν μας ένα τέτοιο με αφορμή την πρόσφατη επίσκεψη του πρωθυπουργού στο Μάτι, η οποία έγινε ο ορισμός του viral που λένε και στις γειτονιές πλέον, εννοώντας αυτό που όλοι έχουν δει.

Ο πρωθυπουργός παρουσιάζεται από ένα μεγάλος μέρος των ΜΜΕ, των συντρόφων του, αλλά ακόμα και των πολιτικών του αντιπάλων ως «μεγάλος παίχτης», ικανός για ντρίπλες ανά πάσα στιγμή.

Ας δούμε όμως πιο προσεκτικά την τελευταία επαφή του «μάγου» της επικοινωνίας με τον κανονικό κόσμο, έξω από τις κλειστές αίθουσες της βουλής και το περίκλειστο από  φρουρούς Μαξίμου. Ναι ντε, αυτό που δεν έχει κλούβες. Αυτό που βλέπετε από έξω είναι διαφήμιση του γνωστού παιχνιδιού Τetris, μόνο που χρησιμοποιούνται τα οχήματα της αστυνομίας. Πείτε το και virtual reality, πάντως κλούβες δεν έχει!

Σε ένα βίντεο μόλις 2 λεπτών από κάμερα κινητού, με τους δημοσιογράφους να απεργούν και με τον Υπουργό Μεταφορών Χρήστο Σπίρτζη αραχτό να ανάβει το ένα τσιγάρο μετά το άλλο δίπλα του, τάζει ένα νοσοκομείο στους πυρόπληκτους κατοίκους για το οποίο τα χρήματα έχουν δοθεί από την Κυπριακή Δημοκρατία. Ο «μάγος»  κρύβει κάτω από το μανίκι του αυτή την λεπτομέρεια για την χρηματοδότηση αλλά λίγο αργότερα μένει χωρίς το «σορτσάκι» που λέγεται ταξική μεροληψία και τον κάνει να φαίνεται ως υπερασπιστής των αδύναμων.

Απαντά με το περίφημο πλέον «θα τα σπατάλαγες» σε μια πυρόπληκτη γυναίκα που δεν θα έπρεπε κατά την γνώμη του να πάρει 2000 ευρώ γιατί θα τα σκορπούσε, ανούσια. Είναι άραγε αυτή συμπεριφορά κάποιου που προέρχεται από τον λαό και μιλά για τον λαό; Είναι δυνατόν να μην ξέρει ότι 2.000 ευρώ φτάνουν για γάλα, ρούχα, είδη πρώτης ανάγκης και βενζίνη για τις απαραίτητες μεταφορές; Είναι δυνατόν να μην γνωρίζει ότι πρέπει για να βγάλει κάποιος αυτό το ποσό στον ιδιωτικό τομέα, να ιδρώσει πολλές φανέλες μέσα σε ένα μήνα, χωρίς ανάσα; Και όμως είναι. Ο «μάγος» της  επικοινωνίας δεν ξέρει τί είναι μεροκάματο, δεν έχει δουλέψει στον ιδιωτικό τομέα και περιβάλλεται από συνεργάτες που στην πλειοψηφία τους εργάζονται μια ζωή ως επιστημονικοί συνεργάτες και μετακλητοί σε πολιτικά γραφεία.

Άλλωστε για ποια ταξική μεροληψία μιλάμε όταν η Ελλάδα παραμένει πρώτη στην ανεργία των νέων, όταν 1.5 εκατομμύριο εργαζόμενοι και συνταξιούχοι ζουν με εισόδημα κάτω των 500 ευρώ; Για ποια κοινωνική ευαισθησία όταν η κυβέρνηση έχει φέρει 29 νέους φόρους, 21 μειώσεις συντάξεων, αυξήσεις εισφορών, περικοπές 35% σε κύριες και 45% σε επικουρικές νέες συντάξεις;

Την ίδια ώρα μοιράζει στοχευμένα επιδόματα, οι συμβασιούχοι του δημοσίου απολαμβάνουν μισθό 53% υψηλότερο από τους ιδιωτικούς υπαλλήλους. Οι ίδιοι που είδαν τους μισθούς τους να αυξάνονται κατά 17% στο διάστημα 2014-2017. Αυτό σημαίνει ότι ο μέσος μηνιαίος μισθός των μετακλητών υπερβαίνει τα 1.500 ευρώ την ώρα που οι αδύναμοι που επικαλείται ο πρωθυπουργός προσπαθούν να επιβιώσουν με λιγότερα από 500.

Το σκηνικό στο Μάτι και αυτά τα απλά παραδείγματα αποδεικνύουν ότι δεν υπάρχει ταξική μεροληψία, παρά μόνο ταξικός εμπαιγμός.  Ο πρωθυπουργός είναι ένας «μάγος» που πάσχει από σουσουδισμό. Προσπαθεί να θυμηθεί τον Μάρξ αλλά καταλήγει στην  Αντουανέτα που δεν ασχολείται με 2.000 ευρώ και από Μαρξισμό μπορεί να επικαλείται μόνο εκείνον του Γκράουτσο, «αυτές είναι οι αρχές μου και αν δεν σου αρέσουν… εντάξει, έχω κι άλλες».

Για να κλείσουμε ποδοσφαιρικά όπως ξεκινήσαμε στον Ολυμπιακό ακόμα περιμένουν κάποιον σαν τον Giovanni, δεν έχει έρθει από τότε που έφυγε ο πραγματικός μάγος της μπάλας. Στην κεντροαριστερά περιμένουν κάποιον σαν τον Ανδρέα Παπανδρέου, δεν είναι ο Τσίπρας αυτός που μπορεί να παίξει στην θέση του. Ο Παπανδρέου δεν συμπεριφερόταν σαν Αντουανέτα.

Facebook Comments