Άδικα εναντίον αδίκων (Γεννηματά – Καμίνης – Βενιζέλος)
Η σύγκριση με τα αντίστοιχα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα της Ισπανίας και Πορτογαλίας μόνο θλίψη μπορεί να προκαλεί
Η σύγκριση με τα αντίστοιχα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα της Ισπανίας και Πορτογαλίας μόνο θλίψη μπορεί να προκαλεί
Η διένεξη ανάμεσα σε Φώφη Γεννηματά και Ευάγγελο Βενιζέλο και η διαφαινόμενη αποχώρηση του δεύτερου από το «Κίνημα Αλλαγής» – ΠΑΣΟΚ αποτελούν πολύ δυσάρεστες εξελίξεις στο χώρο της σοσιαλδημοκρατίας στην Ελλάδα, την οποία οι περισσότεροι εχέφρονες πολίτες θα ήθελαν ισχυρή ώστε να αποτελέσει εκείνη «εν ευθέτω χρόνω» την κεντροαριστερή συνιστώσα της πολιτικής ζωής της χώρας στη θέση του τραγικού και παραπαίοντος ΣΥΡΙΖΑ.
Η σύγκριση με τα αντίστοιχα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα της Ισπανίας και Πορτογαλίας μόνο θλίψη μπορεί να προκαλεί.
Η κ. Γεννηματά είχε άδικο διότι:
1) Σε ένα πολιτικό όπως ο Ευάγγελος Βενιζέλος που στήριξε το ΠΑΣΟΚ «στα δύσκολα» (το 1989), στη συνέχεια υπήρξε κορυφαίο στέλεχος και υπουργός, πρόεδρος του κόμματος και δεινός κοινοβουλευτικός του εκπρόσωπος… ΔΕΝ φέρονται κατ’ αυτό τον τρόπο.
2) Ο Γιώργος Καμίνης ούτε άγνωστος είναι, ούτε άσχετος με πολιτικές μάχες. Δύο φορές υπήρξε εκλεγμένος δήμαρχος μετά από αντίστοιχο προεκλογικό αγώνα. Δεν ήταν (π.χ.) Πύρρος Δήμας, ώστε να χρειαστεί να τον θέσει επικεφαλής του ψηφοδελτίου Επικρατείας.
3) Ο Γιώργος Καμίνης ΔΕΝ είναι «εθνικής εμβέλειας» πολιτικός. Στις πρόσφατες ευρωεκλογές ήρθε τέταρτος. Δηλαδή, ούτε κάν πρώτος επιλαχών.
4) Τοποθετώντας το Βενιζέλο στο Επικρατείας θα «απελευθέρωνε» μια θέση στην Α Θεσσαλονίκης, ώστε να προωθηθεί ενδεχομένως κάποιο νεώτερο και ικανό στέλεχος.
5) Διχάζει το κόμμα, εν όψει εκλογών και μέσα σε ατμόσφαιρα «ανόδου».
6) Στο τέλος-τέλος ο Βενιζέλος είχε στο παρελθόν παραιτηθεί (στην ουσία) υπέρ αυτής και ουδέποτε της αμφισβήτησε την αρχηγία, ενώ ο Καμίνης υπήρξε πολιτικός της αντίπαλος, ως συνυποψήφιος αρχηγός στο ΚΙΝΑΛ.
Ο κ. Καμίνης είχε άδικο διότι:
1) Ισχύουν και για τον ίδιο όλα τα παραπάνω
2) Επιπλέον, ένας πρώην δήμαρχος δεν νομιμοποιείται και δεν δικαιούται να αποφύγει την έκθεση στην ψήφο των συμπολιτών, την πόλη των οποίων επί τόσο χρόνια διοικούσε. Αποτελεί δειλία και φυγομαχία.
3) Στο κάτω – κάτω της γραφής, όσοι τον είχαν ψηφίσει για δήμαρχο (στην Α Αθηνών) από τον πρώτο γύρο, μάλλον θα τον ψήφιζαν και για βουλευτή.
Ο κ. Βενιζέλος είχε άδικο διότι:
1) Δεν εγκαταλείπεις το κόμμα και την παράταξη που υπηρέτησες επί δεκαετίες θέτοντας τελεσίγραφα και απαιτώντας, όσο εύλογη και αν είναι η επιθυμία σου.
Ένας πολιτικός υποτίθεται (…) ότι ενεργεί πάντα για το συμφέρον ενός συνόλου και όχι για την εξυπηρέτηση της υπερτροφικής αυτοπεποίθησής του.
2) Δεν κινδύνευε με κανένα τρόπο η εκλογή του στη Θεσσαλονίκη, ούτε η εκεί εκλογή του θα τον καθιστούσε «τοπικής» αντί για «εθνικής» εμβέλειας.
3) Καθόσον η εμβέλεια καθορίζεται από την προσωπικότητα και το κύρος και όχι από άλλους παράγοντες. Και η ισχύς της προσωπικότητας του Βαγγέλη Βενιζέλου είναι πέραν πάσης συζητήσεως.
Γενική παρατήρηση και απορίες:
– Σε τέτοια ζητήματα κεφαλαιώδους σημασίας και μεγάλων επιπτώσεων για την πορεία ενός κόμματος, πόσο λογικό είναι να αποφασίζει ο Αρχηγός μόνος του;
– Οι «πολιτικές γραμματείες» και οι «κεντρικές επιτροπές» τί ρόλο παίζουν τελικά; Άραγε η μόνη δικαιοδοσία τους είναι να εγκρίνουν εκ των υστέρων τις αποφάσεις της αρχηγού ή να συζητούν για το πώς θα προχωρήσουν από δω και μπρός με δεδομένες τις αμφιλεγόμενες από όλη την κοινωνία αποφάσεις της αρχηγού;
– Να βράσω τη «δημοκρατική» παράταξη και το «κίνημα»
– Να βράσω και την αρχηγό με τις αποφάσεις που παίρνει εξ ονόματος της «παράταξης» και του «κινήματος»
Κρίμα και πάλι κρίμα!
Ανάλυση
Υπάρχει η άποψη ότι η συγκεκριμένη ενέργεια της κ. Γεννηματά να αποπέμψει (στην ουσία) τον κ. Βενιζέλο από το κόμμα έγινε για γίνει το ΚΙΝΑΛ πιο «ελκυστικό» για όσους ψηφοφόρους το εγκατέλειψαν για να ψηφίσουν τον ΣΥΡΙΖΑ, ώστε να παλινοστήσουν σ’ αυτό.
Η άποψη αυτή είναι τουλάχιστον αυθαίρετη.
Μολονότι ο κ. Ευάγγελος Βενιζέλος δεν είναι σε όλους συμπαθής ως προσωπικότητα, η προφανής αλήθεια είναι ότι οι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ το εγκατέλειψαν επειδή το θεώρησαν υπεύθυνο για τη «χρεωκοπία και τα μνημόνια» και όχι γιατί ανέλαβε την ηγεσία του ο κ. Βενιζέλος.
Όσοι λοιπόν από αυτούς διαπίστωσαν τη δημαγωγία, τα ψέματα και την ανεπάρκεια του ΣΥΡΙΖΑ και σκέπτονται να επανακάμψουν στο «αντιδεξιό» ΚΙΝΑΛ, δεν βλέπω σε τί θα τους εμπόδιζε η παρουσία του κ. Βενιζέλου ως απλού βουλευτή του χωρίς καμία επίσημη ιδιότητα στο κόμμα.
Η οξεία (και απολύτως δικαιολογημένη) «αντι-ΣΥΡΙΖΑ» ρητορική του κ. Βενιζέλου προφανώς και δεν αποτελεί πρόβλημα για όποιον θέλει να εγκαταλείψει τον ΣΥΡΙΖΑ! Άλλωστε και η ίδια η κ. Γεννηματά την ίδια «αντι-ΣΥΡΙΖΑ» γραμμή ακολουθεί.
Από την άλλη μεριά, πολλοί από αυτούς που εκτιμούν ιδιαίτερα τον κ. Βενιζέλο είναι λογικό και αναμενόμενο να αντιπαθήσουν την κ. Γεννηματά για τη στάση της και τελικά να ψηφίσουν Νέα Δημοκρατία ή κάτι άλλο πλην του ΚΙΝΑΛ εγκαταλείποντας τον ΣΥΡΙΖΑ.
Αν παρ’ όλα αυτά το ΚΙΝΑΛ καταφέρει να αυξήσει το ποσοστό του σε διψήφιο νούμερο και μάλιστα σε βάρος του ΣΥΡΙΖΑ, τότε θα έχει αποδειχθεί ότι η κ. Φώφη Γεννηματά είναι ιδιοφυής πολιτικός και εγώ (και όλοι όσοι την μέμφονται) εντελώς «ζντούπ» (εκτός τόπου και χρόνου!).
Προσωπικά θα χαρώ ιδιαίτερα αν διαψευσθώ από τα γεγονότα.
Ακόμη και έτσι όμως, δηλαδή στην περίπτωση που η στάση της κ. Γεννηματά δικαιωθεί από τις εξελίξεις, θα υπάρχει πάντα και ένα ζήτημα ηθικής τάξεως, το οποίο δεν πρέπει ποτέ να υποτιμάται.
Ας μη ξεχνάμε ότι και ο κ. Τσίπρας «δικαιώθηκε» από τη δημαγωγική του στάση και κατέκτησε τελικά την πολυπόθητη για τον ίδιο (και την παρέα του) εξουσία.
Τα αποτελέσματα όμως αυτής της «δικαίωσης» δυστυχώς τα ζήσαμε και τα γνωρίζουμε πλέον πάρα πολύ καλά και το συμπέρασμα είναι ότι παρόμοιες άδικες και σε τελευταία ανάλυση ανήθικες συμπεριφορές μόνο καλό δεν κάνουν στη χώρα και τους πολίτες της.
Τελικό συμπέρασμα
Τόσο η κ. Γεννηματά με τον κ. Καμίνη, όσο και ο κ. Βενιζέλος έχουν άδικο κατά τη γνώμη μου. Προς το παρόν όμως εξακολουθώ να πιστεύω ότι εντελώς «ζντουπ» είναι οι δύο πρώτοι εκ των τριών προαναφερομένων, ενώ ο τρίτος φαίνεται ότι πληρώνει τον τεράστιο και δυσκόλως τιθασσευόμενο εγωϊσμό του.
Facebook Comments