Ο θλιβερός «πόλεμος» πιστών και απίστων

Πριν μπω στο κυρίως θέμα, να συμφωνήσουμε σε ορισμένα αυτονόητα τα οποία, απ’ότι φαίνεται, δεν είναι αυτονόητα για όλους.

Η θρησκεία και η πίστη του καθενός είναι καθαρά προσωπικό του θέμα και μάλιστα από εκείνα που μπορεί να εντάξει κανείς στα ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα.

Η δημόσια υγεία ωστόσο δεν είναι προσωπικό θέμα. Εξασφαλίζεται όταν η εκάστοτε κυβέρνηση λαμβάνει αποφάσεις με βάση τις οδηγίες των αρμόδιων επιστημόνων λοιμωξιολόγων και θωρακίζεται όταν οι πολίτες αντιλαμβάνονται ότι η ατομική τους ευθύνη παίζει καθοριστικό ρόλο για την προστασία της υγείας τους και τελικά όλης της κοινωνίας.

Αυτονόητο επίσης είναι το αναφαίρετο δικαίωμα κάθε ανθρώπου να είναι πιστός σε κάποια θρησκεία ή άθεος. Γούστο του και καπέλο του. Δεν είναι όμως γούστο και καπέλο κανενός να μη σέβεται και να προσβάλει τους άλλους επειδή διαφωνεί.

Πάμε τώρα και στο κυρίως θέμα.

Οι Χριστιανοί πιστεύουν ότι με τη συμμετοχή στη Θεία Ευχαριστία, ουδείς ιός μεταδίδεται καθότι λαμβάνουν αποκλειστικά σώμα και αίμα Κυρίου. Όσο κι αν επιστημονικά αυτό δεν ισχύει, αυτό πιστεύουν. Δεν θα μπορούσαν να πιστεύουν το αντίθετο.  Και να είμαστε ξεκάθαροι. Όσοι δεν το πιστεύουν, Χριστιανοί δεν είναι. Αν πιστεύεις σε μία θρησκεία, δεν υιοθετείς αλα καρτ ό,τι σε βολεύει. Αν λοιπόν θεωρείς ότι ο κορονοϊός ή οποιοσδήποτε ιός, μεταδίδεται με τη μετάληψη – και επαναλαμβάνω είναι δικαίωμά σου να το θεωρείς αυτό – Χριστιανός δεν είσαι.

Αυτό που δεν είναι δικαίωμα πιστών ή απίστων είναι να προσβάλλουν οι μεν τους δε. Ηλίθιοι δεν είναι ούτε οι μεν, ούτε οι δε.

Παρακολουθώ τις τελευταίες ημέρες τον θλιβερό «πόλεμο» πιστών και απίστων. Βρήκαμε φίλες και φίλοι πάλι τρόπο να διχαστούμε σε εκείνους που πιστεύουν ότι ο ιός δεν μεταδίδεται με τη Θεία Ευχαριστία και εκείνους που πιστεύουν το αντίθετο. Τα κοσμητικά επίθετα και οι ειρωνικές αναρτήσεις πέφτουν βροχή. Και μέσα σε όλα εμφανίστηκαν και εκείνοι που θεώρησαν το θέμα πρόσφορο για να αποκομίσουν μικροκομματικά οφέλη. Και στο μεταξύ η Ιερά Σύνοδος ανακοίνωσε το αυτονόητο για την ίδια ότι ο ιός δεν μεταδίδεται με τη Θεία Ευχαριστία. Άλλοι τη χειροκρότησαν, άλλοι έκαναν αμήχανοι πως δεν άκουσαν και άλλοι έσπευσαν να τη λοιδορήσουν.

Το θέμα είναι πολύ σοβαρό και ευαίσθητο. Και επειδή ανεξάρτητα από το τι πιστεύει καθένας, σημασία έχει να γίνει αυτό που θα εξασφαλίσει τη δημόσια υγεία, είναι επιβεβλημένο πλέον να αρθούν όλοι στο ύψος των περιστάσεων.

Δεν έχει το δικαίωμα καμία κυβέρνηση να απαγορεύσει τη Θεία Ευχαριστία. Ούτε φυσικά πρόκειται κάτι τέτοιο να αποδεχτεί η Εκκλησία. Είναι ουτοπικό.

Όμως θα μπορούσαν να βγουν όλοι από το αδιέξοδο με ένα και μόνο τρόπο. Για τις επόμενες εβδομάδες, τα μέτρα που λαμβάνονται για την πρόληψη του ιού να εφαρμοστούν και για τη λειτουργία στις Εκκλησίες. Θα μπορούσε η κυβέρνηση να συστήσει σε ιερωμένους και πιστούς, το προσεχές διάστημα, ο εκκλησιασμός να γίνεται μέσω τηλεόρασης και διαδικτύου όπως αναγκάστηκαν στην Ιταλία. Δεν θα χαθεί ο κόσμος αν για τις επόμενες δυο-τρεις εβδομάδες οι πιστοί εκκλησιαστούν από το σπίτι τους.

Αυτή η κουβέντα για τη Θεία Ευχαριστία είναι προσβλητική για τους Χριστιανούς. Επιβάλλεται να σταματήσει εδώ. Και απορώ με το μένος ορισμένων.

Αντίστοιχα επιβάλλεται Εκκλησία και Πολιτεία να προστατέψουν τους ανθρώπους που εκκλησιάζονται και κατ’επέκταση τους οικείους τους. Επιβάλλεται ακόμα περισσότερο μάλιστα όταν οι περισσότεροι από τους ανθρώπους που πηγαίνουν στην Εκκλησία είναι ηλικιωμένοι δηλαδή ανήκουν στις ευπαθείς ομάδες.

Η θέση που πήρε ο Αρχιεπίσκοπος Αμερικής Ελπιδοφόρος ήταν η μόνη υπεύθυνη και με σεβασμό προς όλους, πιστούς και απίστους. Έτσι ξεχωρίζουν οι ιερείς που σέβονται τα ράσα που φορούν και ταυτόχρονα μπορούν να απευθύνονται σε όλες και όλους.

Αλλά δυστυχώς δεν είμαι αισιόδοξος. Ο φανατισμός σε όλες του τις μορφές, οργιάζει.