«Η πίστη που χρειαζόμαστε τώρα είναι πως θα καταφέρουμε να ξεπεράσουμε την κρίση ακολουθώντας τη γνώμη των γιατρών και των ειδικών».  Δεν περίμενα πως θα άρχιζα αυτό το κείμενο με την κατακλείδα του πρωθυπουργού στο χτεσινό διάγγελμα, αλλά η ζωή μας φέρνει εξ απροόπτου πολλές φορές. Άλλωστε ποιος θα περίμενε πριν ελάχιστους μήνες πως μια πανδημία, όπως χαρακτηρίστηκε από τους ειδικούς, θα άλλαζε την καθημερινότητα και την ποιότητα ζωής όλης της γης. Πολιτεία και πολίτες για πρώτη φορά μαζικά οφείλουν να δείξουν μια πρωτοφανή στάση ευθύνης. Αλλά μήπως το κυνήγι του αυτονόητου είναι πιο δύσκολο από ότι περιμένει οποισδήποτε νουνεχής;

Πριν από 4 μέρες αποφασίστηκε η απαγόρευση συναθροίσεων μεταξύ αυτών και οι αθλητικοί χώροι. Σκληρό αλλά αναγκαίο μέτρο. Ταυτόχρονα ημιτελές. Η λογική συνέχεια αυτής  της πρότασης όφειλε να είναι «όλοι αγώνες θα γίνονται κεκλεισμένων των θυρών και θα καλύπτονται, τουλάχιστον οι σημαντικοί, από την ελεύθερη τηλεόραση» μιας τα play off του ελληνικού πρωταθλήματος  ποδοσφαίρου είναι σε συνδρομητικό κανάλι (αφήνω στην άκρη το διαδικτυακό PAOK tv).  Άλλωστε κανάλια  που έχουν καλές σχέσεις με ομάδες, υπάρχουν  και  τα οποία έχουν την δυνατότητα συμπαραγωγής με τα συνδρομητικά. Η μεταφορά της περίφημης συνάθροισης σε καφέ, πιθανά  αμφιβόλου ποιότητας και υγιεινής, δεν είναι παρά ένα ημίμετρο. Η πολιτειακή παρέμβαση όφειλε να είναι ολοκληρωμένη και να προστάτευε έτσι τους πολίτες και το περίφημο κοινωνικό αγαθό που τόσο έχει ακουστεί εσχάτως και να μην ακούμε τον υπουργό Επικράτειας να τονίζει πως «αμφιταλαντευόμασταν αν θα κλείσουμε τα γήπεδα διότι το ποδόσφαιρο δίνει χαρά».

 Σε μια εποχή που δεδομένα μια χώρα η οποία στηρίζει την οικονομία της στον τουρισμό, στην ναυτιλία και στην εστίαση θα αντιμετωπίσει σημαντικά προβλήματα ενώ ταυτοχρόνως η  παγκόσμια οικονομική δυσπραγία θα είναι το μεγαλύτερο απότοκο  αυτής της πανδημίας, υπάρχει  μια ευκαιρία να μπουν όρια και να επιβληθούν κανόνες. Κανόνες υγιεινής, για παράδειγμα, σε όλα τα μαγαζιά που επιτέλους οφείλουν να παρέχουν στους πελάτες αυτό που τους αρμόζει. Φυσικά όμως ταυτόχρονα πρέπει η ατομική ευθύνη γίνει μέλημα όλων. Σε μια χώρα που η αντιφατικότητα και ο ωχαδερφισμός είναι μπολιασμένη στο dna μας, ήρθε η ώρα της ώριμης στάσης. Ο σεβασμός στον συμπολίτη δεν έρχεται με Ευχολόγια αλλά εμπράκτως. Δεν μπορεί να πρέπει να μετατραπεί σε ένα αστυνομοκρατικο καθεστώς η χώρα επειδή ο καθένας θα κάνει του κεφαλιού του, μην υπολογίζοντας τον κίνδυνο. Οφειλουν οι πολίτες  να αποδείξουν ότι δεν χρειάζεται έναν κέρβερο πάνω από το κεφάλι του για να κάνει τα αυτονόητα.

Μα μια στιγμή,  αυτό ακριβώς δεν πρέπει να πρεσβεύει το πάλαι ποτέ «μέτωπο της λογικής»; Ένα κίνημα που ενώνει τις τελείες της πραγματικότητας και βγάζει πραγματικά συμπεράσματα τα οποία στηρίζονται στην αλήθεια ; Ήρθε η ώρα της ανασύστασης της λογικής που τόσο χτυπήθηκε τα χρόνια της κρίσης. Η ψυχική ανωριμότητα των Ελλήνων ήταν το αποτέλεσμα  του παραλόγου των προηγούμενων χρόνων. Σαν ένα παιδί που οι ενήλικοι γονείς του – ο κλήρος και η πολιτεία την συγκεκριμένη στιγμή – που του κρύβουν την αλήθεια. Είτε από φόβο μη στεναχωρηθεί το άλλο μέλος, είτε από δόλο… Η ανάγκη του παιδιού να πιστέψει,  το έκανε να μη βλέπει την αλήθεια. Το «πραγματικό» δεν είναι απλά αυθαίρετα συμπεράσματα κολλημένα με τέτοιο τρόπο ώστε να έχουν συνοχή. Το πραγματικό είναι το αληθινό. Η κυβέρνηση άργησε να δώσει το μήνυμα στους  πολίτες  πως «κάθε συνάθροιση είναι επικίνδυνη». Αρκούσε μόνο αυτή η φράση. Ο κλήρος βολεύτηκε από αυτό όπως και διάφοροι συντηρητικοί βουλευτές αλλά για να αποδώσω «δίκαιο» σε αυτή την πλευρά «it is difficult to get a man to understand something when his income depends on his not understanding it»…

Υγ Είναι η μεγαλύτερη ευκαιρία του Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου να μείνει στην ιστορία ως ο πλέον νουνεχής και προοδευτικός ιεράρχης. Ένας πραγματικός ταγός του ποιμνίου του. Να αφήσει πίσω του κάθε σκοταδιστικό ιερέα που καπηλεύεται την αληθινή πίστη. Να μας κάνει να ξεχάσουμε μια και καλή τα λάβαρα του προκατόχου του, όταν επέλεξε μια κόντρα με την πολιτεία. Ο ίδιος έχει το χρέος να δηλώσει πως η πίστη είναι προσωπική και  να αποτινάξει κάθε εικονολατρικό οργασμό ορισμένων που καπηλεύονται την αληθινή αγάπη προς τον Θεό. Η πατρίδα χρειάζεται τους πάντες και η σιωπή δεν τα λέει πάντα όλα…

Facebook Comments