«Το βαλιτσάκι του κορωνοιού»

Είπαμε ρε παιδιά αλλά όχι κι έτσι…είπαμε ν αρπάζουμε τις ευκαιρίες, αλλά όχι να γίνουμε αρπακτικά.

Κάθε φορά που δημιουργείται μια κρίση, κάποιοι γατζώνονται πάνω της, γίνονται αρπακτικά με γαμψά νύχια για να βγάλουν χρήματα.

Χρήμα χρήμα χρήμα…όλα για το χρήμα.

Τι είναι όμως αυτό που βοηθάει αυτά τα αρπακτικά να κερδίσουν χρήματα από μας; είναι η υστερία, ο φόβος, η ανασφάλεια, που γίνονται κακοί μας σύμβουλοι και τότε την πατάμε.

Και γιατί τα λέω όλα αυτά, θα σας πω, από τότε που μπήκε στην ζωή μας ο κορωνοιός, τα ΜΜΕ γίνανε θετικοί πόλοι για να περάσουν τα αρπακτικά τα μηνύματά τους, διαφημίσεις επί διαφημίσεων, προτάσεις, γνώμες δήθεν ειδικών ανειδίκευτων, τρομολαγνεία για να ακινητοποιηθεί το ζαλισμένο θύμα και τότε νασου το αρπακτικό…

Βάλτε τώρα που γυρίζει… όλοι τώρα μάθανε τους ιατρικούς όρους και τα είδη…πχ, διαλαλούν ότι ο καθένας μας πρέπει να έχει μαζί του ένα «οξύμετρο», διαλαλούν ότι πρέπει να έχουμε μια μίνι «συσκευή οξυγόνου», διαλαλούν ότι πρέπει να έχουμε «θερμόμετρο απόστασης», ξαναδιαλαλούν ότι πρέπει να έχουμε πιεσόμετρο, ρε παιδιά… σας παρακαλώ, δείξτε λίγη προσοχή, ξεχάσατε τον μετρητή του σακχάρου.

Εγώ λοιπόν θα προτείνω στους διαλαλούντες, την ιατρική πραμάτεια τους από τηλεοράσεως, για να μην μπλέκεται ο κόσμος και μπερδεύεται, για να του βγει και κομμάτι οικονομικότερα, να διαθέσουν  πολλά σε ένα, «το βαλιτσάκι του κορωνοιού».

Δεν θα πάτε, δεν θα πάμε πουθενά χωρίς το βαλιτσάκι και εμπλουτισμένο παρακαλώ, ναχει μάσκες και απολυμαντικά, γάντια, ααα… και σακουλάκια για την  αλλαγή των μασκών, για να μην τις πετάμε στους δρόμους, τα πάρκα, τα πεζοδρόμια, είμαστε η πρωτεύουσα της μάσκας, του γαντιού και του πλαστικού φραπεδοκαφέ, όπου κι αν γυρίσεις το μάτι σου, επάνω τους θα πέσεις…

Όλα σε ένα, εγώ θα σας τα λέω; βέβαια ξέρω, καθότι στις φλέβες μου κυλάει αίμα Πελοποννησιακό, αμέσως το μυαλό μου την έστησε την επιχείρηση, παιδιά σας την βγήκα με κόκκινο και μάλιστα βαλιτσάκι, παρακαλώ τα ποσοστά μου για την συμμετοχή στην πατέντα μου και την κατοχυρώνω.

Αν είναι δυνατόν κοτζάμ κορωνοιός, η ζωή γέμισε φόβο και θάνατο, ευκαιρία δεν είναι; να μην βγάλουμε κι εμείς κάνα φράγκο; να βγάλουμε ντε… να λοιπόν η κρίση που θα γίνει ευκαιρία, τι λέτε καλό ε;