Αφιερωμένο εξαιρετικά σε όσους έσπευσαν να διαμαρτυρηθούν για την «εκτός ορίων» αγόρευση της εισαγγελέως  Αριστοτελίας Δόγκα στην πολύκροτη δίκη Τοπαλούδη…

Είναι ένα μικρό απόσπασμα από την αγόρευση συνηγόρου υπεράσπισης «Εγώ βιασμό σε αυτή τη δικογραφία δεν είδα. Βιασμό με στηθόδεσμο δε μπορώ να φανταστώ. Εγώ πιστεύω τον Μανόλη. Όλες οι φίλες της αναφέρουν τα ναρκωτικά. Όταν είσαι γυμνός και υπό επήρεια όλα τα συμπλέγματα που είχες βγαίνουν στην επιφάνεια. Και παίρνω τη θέση του ψυχολόγου… Ήταν σαν παρανοϊκή, λέει για την Ελένη. Ψυχική υγεία υπάρχει όταν υπάρχει μακροχρόνια σχέση. Για ένα τρίο πήγαμε και κλείσαμε τρία σπίτια, είπε ο Μανόλης.» Για όσους δεν κατάλαβαν; Ο Μανώλης τον οποίο πιστεύει ο συνήγορος του, πήγαινε για ένα τρίο με μια τρελή χρήστρια ουσιών,  με την οποία όπως είπε η αδελφή του είχε δεσμό και δεν τη βίασε απλά την βρήκαν στη θάλασσα πεθαμένη……

Ας γυρίσουμε όμως στην αγόρευση:   Ασφαλώς ο συνήγορος έχει καθήκον να υπερασπιστεί τον πελάτη του.  Αλλά μέχρι ποίου σημείου και μέχρι ποίου ορίου άραγε; Εδώ ο Δικηγορικός Σύλλογος έχει να μας πει κάτι ή σιωπά αιδημόνως; Εδώ πάει περίπατο η ευθιξία και η ευαισθητοποίηση; Εδώ δεν έχουμε λαϊκισμό και ριάλιτι; Πόσες «Ελένες» στην θλιβερά μεγάλη και εξόχως αποκρουστική ιστορία των βιασμών γυναικών διεθνώς όχι μόνον στην Ελλάδα, άκουσαν ότι αυτές φταίνε, ότι δεν ήταν βιασμός ήταν συναινετικό σεξ, ότι τάθελαν, ότι ήταν αμφιβόλου ηθικής, αμφιβόλου ψυχικής υγείας, αμφιβόλου ….γενικώς! Δεν ντρέπεται κανείς εκ των συνηγόρων όλων αυτών των δικών -πολλές εκ των οποίων γίνονται με τα θύματα σε δυο μέτρα τάφο- να σπιλώνουν τις γυναίκες προκειμένου να αθωώσουν τον πελάτη τους;

Γυναίκες κακοποιημένες, τρομαγμένες, τραυματισμένες δια βίου, γυναίκες μικρές μεγάλες μέχρι και ηλικιωμένες, ζουν ξανά και ξανά την ίδια διπλή βία: Αυτή των βιαστών κι αυτή των δικαστηρίων. Στα δικαστήρια οι συνήγοροι υπεράσπισης δεν διστάζουν να τις διαλύσουν ξανά, όχι μόνον τις ζωντανές που μετατρέπονται σε «κατηγορούμενες» αλλά και τις νεκρές των οποίων η μνήμη σπιλώνεται κατά τρόπο ασύλληπτο.

Γι αυτούς τους λειτουργούς της Δικαιοσύνης δεν έχουμε να πούμε τίποτε; Λέξη κουβέντα άχνα κύριοι που σπεύσατε να κάνετε σημαία το πράγματι πιο έντονο και πιο προσωπικό ύφος της εισαγγελέως;  Εκεί ήταν και άκουγε επι εβδομάδες τέτοια κι άλλα πολλά … Εβλεπε τις συμπαιγνίες και τις δικονομικές  προσπάθειες .Και ακόμη πιο σοβαρό; Είδε ότι σχεδόν από τύχη βρέθηκαν οι ένοχοι καθώς όπως πολύ σωστά τόνισε «θα πρέπει να υπήρχαν και άλλες δικογραφίες βιασμού ενώπιον του δικαστηρίου» μια που τα παλικάρια βιαστές και δολοφόνοι είχαν παρελθόν με άλλα κορίτσια.

Ασφαλώς η φωνή της εισαγγελέως ήταν πιο δυνατή του συνήθους. Και αλίμονο κύριοι αν δεν ήταν! Όφειλε να είναι και πιο δυνατή και πιο αγανακτισμένη και πιο προσωπική… Όφειλε να είναι κραυγή αγανάκτησης που να διαπεράσει την ήσυχη κλειστή σας κάστα και να ουρλιάξει ότι όταν σε χτυπάνε σε βιάζουν και σε σκοτώνουν, δεν έχει πια υπερασπιστική γραμμή όπως την μάθατε τόσα χρόνια «τάθελε» «δεν ήταν καλή γυναίκα» κλπ.  Να βρείτε άλλη γραμμή γιατί αυτή μας τελείωσε κύριοι! Να το βάλετε καλά στο μυαλό σας είτε αυτό είναι πολιτικό είτε δικηγορικό είτε δημοσιογραφικό: Τέλος!

Και η φωνή της εισαγγελέως είναι η φωνή χιλιάδων θυμάτων και η φωνή εκατομμυρίων γυναικών «Να  επικρατήσει Δικαιοσύνη και ας χαθεί ο κόσμος όλος. Αυτό εκφράζει την εισαγγελέα της έδρας. Δεν με ενδιαφέρει όσο και αν πίεζαν – αν πίεζαν – ας χαλάσει ο κόσμος όλος, ας γκρεμιστεί, αλλά ας επικρατήσει η Δικαιοσύνη».

Facebook Comments