Μετά τις πρόσφατες ανακοινώσεις και τη λήψη νέων μέτρων από το κράτος για την εμπόδιση της εξάπλωσης του ιού, το σύνολο του ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ μπήκε στη βαθιά κατάψυξη. Όχι ότι δεν ήταν ήδη μέσα. Και δεν μπήκε πριν 8 μήνες. Είναι χρόνια που το κράτος τον αγνοεί.

Να πούμε μερικές αλήθειες;

Ένα από τα πιο βρώμικα κυκλώματα συντηρείται στους κόλπους των τεχνών. Επιχορηγούνται πάντα οι συγγενείς και οι φατρίες. Οι δικοί μας, οι δικοί τους κλπ. Όπως και στους υπόλοιπους τομείς. Προβάλλονται και Προωθούνται πάντα οι συγκεκριμένοι. Κατεβαίνουν πάντα στην Επίδαυρο οι ίδιοι και οι ίδιοι. Στο Μέγαρο τα ίδια. Στις εκθέσεις ζωγραφικής, στις εκθέσεις γλυπτικής, στα μουσικά δρώμενα τα ίδια. Οι αποθήκες των μουσείων σφύζουν από αγάλματα κι εκθέματα που « τρέμουν» μάλλον την έκθεση στο φως. Οι Δραματικές Σχολές σφύζουν από εν δυνάμει νεοσσούς ηθοποιούς που θέλουν να ξεχυθούν κάθε χρόνο κι αυτοί στην αρένα. Οι ίδιες σφύζουν από δήθεν δασκάλους που επειδή τελείωσαν μια σχολή κι έκαναν και 2 παραστάσεις, αυτοχρίζονται « άξιοι συνεχιστές» του Στανισλάφσκι. Τα βιβλιοπωλεία πάνε κατά διαόλου. Τα βιβλία ποίησης μένουν ανέγγιχτα, σκονισμένα στα ράφια τους. Όλος ο κόσμος παγκόσμια, επισκέπτεται κάθε χρόνο την Ακρόπολη κι εμείς έχουμε να πάμε απ’ την ημερήσια σχολική εκδρομή όταν ήμασταν εννιά. Την ίδια ώρα τα ριάλιτι σόου αγγίζουν τρελά νούμερα τηλεθέασης, σα να μην πέρασε μια μέρα από εκείνα τα πρώτα ξεκατινιάσματα των μέσων της δεκαετίας 90. Την ίδια στιγμή ορδές ξοφλημένων παρελάσουν καθημερινά απ’ τα διαδικτυακά. Γίναμε όλοι φωτογράφοι και μοντέλα ταυτοχρόνως. Στα σχολεία εκπαιδευόμαστε με μια προπαγανδιστική ματιά της ιστορίας και των γενομένων. Αν δεν διαβάσεις μόνος σου,  καληνύχτα. Το όχημα που λέγεται Παιδεία, Κοινωνική Μόρφωση, Πνευματική Καλλιέργεια τείνει να καταρρακωθεί.

Ένα καζάνι καλλιτέχνες πάει άκλαυτο κάθε χρόνο. Παλεύει μόνο του, όχι να επιβιώσει, να βγάλει έναν ψίθυρο έστω, να δώσει ένα στίγμα, να πει κάτι. Σήμερα σε άκουσαν 2, αύριο μπορεί να γίνουν 3.

…

Ένας κατάλογος χωρίς τέλος. Που στις λίστες του, είμαστε θύματα κι ενίοτε θύτες οι ίδιοι.

Κι ύστερα μιλάμε για τον τσιμεντένιο διάδρομο που στρώθηκε στην Ακρόπολη και την πείνα των καλλιτεχνών.

Καλά κάνουμε και μιλάμε, αλλά…

Facebook Comments