Δεν είναι ευχάριστο και συνήθως δεν προμηνύει θετικές εξελίξεις στον επαγγελματικό τομέα. «Τίθεμαι σε καθεστώς αναστολής εργασίας» πιθανότατα σημαίνει ότι πλησιάζει η απόλυσή μου. Μοιάζει σαν προειδοποίηση περισσότερο, και λιγότερο σαν αναγκαστικό διάλειμμα από τη δουλειά, στην οποία θα επιστρέψω μετά από 3 εβδομάδες. Είναι δεδομένο ότι η μεγάλη πλειοψηφία των ανθρώπων εργαζόμαστε για βιοποριστικούς λόγους, άρα η πιθανή απόλυσή μου απειλεί τις υπάρχουσες συνθήκες της ζωής μου.

Και τι τώρα τι κάνω; Παραλύω; Κλαίω; Βουλιάζω σε μια διαδικασία αυτολύπησης; Αρχίζω να κατηγορώ τον εργοδότη μου, το σύστημα, την κοινωνία και τη μοίρα μου για τα στραβά που μου συμβαίνουν;

Θεωρητικά έχω το δικαίωμα να τα κάνω όλα αυτά…και την αφορμή την έχω…και την αιτία την έχω για να βυθιστώ σε τέτοιες σκέψεις. Μπορώ να κλαίω όλη μέρα ή να βρίζω όλη μέρα! Είναι όμως καλή ιδέα;

Θα μου επιτρέψετε να πω πως όχι! Δεν είναι καθόλου καλή ιδέα! Για δυο σημαντικούς λόγους.

Πρώτον γιατί, εάν τα κάνω όλα αυτά, θα προσθέσω μόνος μου και άλλα προβλήματα, σε αυτό που ήδη έχω. Όσο κλαίω και βρίζω, δεν είμαι καλά ούτε εγώ, ούτε οι γύρω μου. Χαλάω τη διάθεσή μου, επιβαρύνω την ψυχική μου υγεία και μοιραία επιβαρύνω και τη σωματική μου υγεία. Η στεναχώρια μας αρρωσταίνει! Επίσης, χαλάω τις σχέσεις με τους γύρω μου, με την οικογένεια και τους φίλους μου. Έχω ένα πρόβλημα, ένα σοβαρό πρόβλημα…γιατί να δημιουργήσω και άλλα;

Ο δεύτερος σημαντικός λόγος, που επιβάλει να προσπαθήσω να μείνω ψύχραιμος, είναι ότι η κατάσταση είναι κρίσιμη και επιβάλλεται να ψάξω για λύσεις. Εγώ, όχι κάποιος άλλος! Πρέπει να σταθμίσω την κατάσταση, να εκτιμήσω τις οικονομικές μου δυνάμεις, να βρω νέες δυνατότητες για εργασία, εφόσον θεωρήσω την απόλυσή μου οριστική ή να κινηθώ έτσι, ώστε να επιστρέψω στη δουλειά μου με καλούς όρους.

Και τότε τι πρέπει να κάνω, όταν μου ανακοινώσουν ότι μπαίνω σε αναστολή εργασίας; Κρατάω την ψυχραιμία μου, παίρνω το χρόνο να ξεκουραστώ, και ψάχνω για λύσεις. Ψάχνω παντού, διευρύνω τις επιλογές μου, εξετάζω όλες τις πιθανότητες, μπαίνω σε γόνιμη σκέψη, σκέφτομαι νέες ιδέες και βρίσκω λύσεις. Μπορεί να μοιάζει δύσκολο αρχικά, αλλά μοιραία είναι η μόνη επιλογή!

Είναι πραγματικά μονόδρομος: όταν έχω ένα πρόβλημα, ασχολούμαι ώστε να το λύσω! Δεν το μεγαλοποιώ, δεν το υποβαθμίζω! Το αντιμετωπίζω. Και συνεχίζω να ζω. Η αναστολή εργασίας δεν είναι και αναστολή ζωής…είναι μια αιτία για να αλλάξει η ζωή, όπως ήταν μέχρι τώρα, όχι για να σταματήσει!

Facebook Comments