Στο άκουσμα μιας αποτρόπαιης πράξης, όλη η κοινή γνώμη αναστατώνεται! «Τους έδεσαν, τους βασάνισαν για να τους ληστέψουν», «την βίασαν και διέρρευσαν το βίντεο στο ίντερνετ».

Δεν θα ξεχάσω -όταν ήμουν παρούσα σε δίκη για βιασμό ανηλίκου- τη στιγμή που άκουσα τον έναν από τους κατηγορούμενους να απαντά, στην ερώτηση που του έθεσε η Δικαστής του Μεικτού Ορκωτού Εφετείου, για το εάν μετάνιωσε για τις πράξεις του. Εκείνος, αμέσως, χωρίς δεύτερη σκέψη, της δήλωσε πως μετάνιωσε που τράβηξε το βιασμό σε βίντεο….

Η μετάνοια έχει να κάνει καθαρά με τις επιπτώσεις της δημοσιότητας για την απόδειξη της ενοχής του και όχι με την ίδια την πράξη και το κακό που έχει προκαλέσει.

«Ναι μετάνιωσα κυρία Πρόεδρε, που τράβηξα τον βιασμό σε βίντεο».

Μια αυθόρμητη και καθ΄όλα ειλικρινής απάντηση που δείχνει ακριβώς, το βάθος της σήψης. Της δικής του σήψης;

Ακούσαμε την πρώτη εκδοχή του εγκλήματος στα Γλυκά Νερά και η κοινή γνώμη έφριξε με την βιαιότητα των δραστών: «Μα, να κρεμάσουν και τον σκύλο ; » Και μια τέτοια βίαιη πράξη γεννά αμέσως τον φόβο, το γιο του Θεού του πολέμου. Άρχισαν να οργιάζουν οι σκέψεις για το πόσο άσχημα μπορούν τελικά να φερθούν κάποιοι άγνωστοι, φοβεροί εγκληματίες, σε αθώους πολίτες. «Αυτοί» οι απρόσωποι, οι στυγνοί, τα καθάρματα.

Όταν φανερώθηκε ο πραγματικός δράστης του αποτρόπαιου αυτού εγκλήματος, ο ευυπόληπτος πολίτης, ο ιδανικός άντρας «πακέτο», η κοινή γνώμη παγώνει με το βάθος της σήψης. Της δικής του σήψης;

Όλοι οι δράστες γεννιούνται από κάποιες συγκεκριμένες καταστάσεις: ζωής, ιδανικών, παιδείας και φιλοσοφίας. Μία γιαγιά δίπλα μου στο μετρό, έδωσε σε μία και μοναδική φράση, τη διάσταση του θέματος: «Μα, επιτέλους σε τί Θεό πιστεύουν ?!»

Με εκείνη την ρητορική ερώτηση, το μυαλό μου πέταξε στην ουσία του θέματος: Σε ποιόν Θεό πιστεύουν;

Αντί για τη λέξη Θεό, θέλετε να σας βάλω την φιλοσοφία; Το στόχο ζωής; Η λέξη Θεός, σημαίνει κάτι περισσότερο από στόχο. Σημαίνει αυτό που ακολουθείς και το ρήμα «ακολουθώ», εμπεριέχει εννοιολογικά τη λέξη «υποταγή» και η «υποταγή» σημαίνει «παραδοχή» και «πίστη». Νά και η πίστη. Στην τελευταία λέξη. Όταν πιστεύεις πως αυτό που ακολουθείς θα σε «βγάλει σωστά», τελείωσε! Το ακολουθείς πιστά!

Ποιος είναι ο προσωπικός στόχος του καθενός;

Σαφώς η λέξη δύναμη, τα εμπεριέχει όλα: δόξα, χρήματα, ανέσεις, εξουσία. Το μέσο διαφέρει. Ποιο είναι το μέσο της ευτυχίας;

Γιατί για να σκοτώσεις κάποιον για να τον ληστέψεις, για να λάβεις τα χρήματα της ασφαλιστικής της συζύγου σου, για να βιάσεις κάποιον για τις ορέξεις σου, δεν οριοθετεί τα όρια αυτής της πράξης. Δεν οριοθετεί το βαθμό της βιαιότητας. Μπορείς να ληστέψεις κάποιον με τις λιγότερες απώλειες. Το να αποφασίσεις να τον βασανίσεις, εμπεριέχει και ένα μήνυμα που θες να εκπέμψεις προς την κοινωνία: είδατε ποιος είμαι εγώ, μπάσταρδοι…να σέβεστε! Άλλη φράση κι αυτή! Παντρεύει το σεβασμό με το φόβο… Αυτό ο σεβασμός και η επίδειξη δύναμης ίσως ξεκινά από την εκδίκηση σε ρατσιστικές συμπεριφορές, από αισθήματα μειονεξίας μετά από χρόνιο μπούλιγκ και άλλες τόσες αιτίες, που δόξα τω Θεώ, οι ψυχολόγοι στις μέρες μας, αναπτύσσουν ενώ η μισή κοινωνία είναι ξαπλωμένη σε ένα καναπέ μπροστά τους….

Η αλήθεια να λέγεται πως αρκετοί ληστές είναι άνθρωποι που δεν έχουν άλλο τρόπο να βιοποριστούν ή δεν μπόρεσαν να βγάλουν διαφορετικά χρήματα λόγω συγκυριών ή και προσωπικής τεμπελιάς, ή απλώς ηδονίζονται στην παρανομία. Ποιος τους έμαθε την παρανομία; Εκεί λοιπόν κρύβεται ένα κενό που δημιουργεί η ίδια η κοινωνία στους ανειδίκευτους πολίτες –γιατί όλοι δικηγόροι γίναμε και γιατροί–  στο πόσο εύκολα μπορεί να τους προσφέρει μια τίμια εργασία.

Οι ανάγκες που τρέχει να ικανοποιήσει κάποιος σήμερα, δύσκολα μπαίνει στα όρια της τίμιας εργασίας. Όταν κλέβουν την εφορία το μεγαλύτερο ποσοστό των επαγγελματιών σήμερα και είναι πρότυπο ο «πάμπλουτος κάποιος», δεν νομίζω να ενδιαφέρουν τα μέσα. Τα «όποια».  Η κοινωνία έχει θεοποιήσει τους «κάποιους», έχει ρίξει τα φώτα στους δήθεν όμορφους, δήθεν «άξιους», αρκεί να είσαι πλούσιος για να είσαι αξιοσέβαστος και φοβερός (=να σεβονται και να φοβούνται). Φωτίζοντας μια «δήθεν κατάσταση», όσοι βρίσκονται στα άκρα, από τη μια οι όντως όμορφοι, άξιοι και από την άλλη οι όντως άσχημοι και ανίκανοι, αυτοί για να επιβιώσουν θα οδηγηθούν στη βία ή στην αδράνεια. Της δικής τους σήψης;

Η σήψη είναι αυτή η πράσινη που περιέγραφε ο Ζολά στη Νανά και αφορά ένα ολόκληρο σύστημα. Μια κοινωνία εύκολα μένει με τους μέτριους, αντί να δώσει αέρα στους σοφούς της και να ανυψώσει τους λίγους της, για να μην πιάσουνε πάτο. Χρειάζεται να το θέλουμε, να το έχουμε αποφασίσει να υπάρχει παιδεία. Η παιδεία θέλει κόπο. Το μέτριο είναι πιο εύκολο και ελεγχόμενο. Συνεπώς γεμίζουμε από «δήθεν –καταναγκαστικά- ευτυχισμένους».

Δήθεν ευτυχισμένη στα δίκτυα κοινωνικής δικτύωσης, ήταν και η κοπέλα που δολοφόνησε ο σύζυγός της, που προετοίμαζε με τόσες δάφνες η κοινωνία μας. Αλλά εκείνος μόνο ξέρει σε ποιόν Θεό τελικά πιστεύει.

Facebook Comments