Θα το κάψουμε κυρ Στέφανε!

2% αύξηση στον κατώτατο μισθό! Θα το κάψουμε κυρ Στέφανε! Μακριά από εμένα κάθε μορφή λαϊκισμού. Το 2% μπορεί να μην είναι αρκετό, αλλά είναι συμβολικό. Λέει σε όλους, εργαζόμενους και εργοδότες, ότι ως χώρα, ως κοινωνία θέλουμε να κοιτάμε προς τα πάνω. Άρα είναι σημαντικό. Μόνο που το πρόβλημα δεν είναι ο κατώτατος μισθός, αλλά η παραγωγικότητα. Γιατί, σε κλάδους και εργαζόμενους με υψηλή προστιθέμενη αξία αυτή η έννοια δεν υπάρχει. Όπως δεν υπάρχει, βεβαίως, και στον δημόσιο τομέα, όπου η συντριπτική πλειοψηφία των αποδοχών των νεοεισερχομένων είναι πάνω από το αντίστοιχο δίχτυ ασφαλείας του ιδιωτικού τομέα.

Πρόβλημα είναι και οι ασφαλιστικές εισφορές, σε συνδυασμό με τις παροχές των ασφαλιστικών ταμείων.  Καθώς, ένας εργαζόμενος με καλό μισθό, πχ 1500 ευρώ, κοστίζει σχεδόν τα διπλά στην επιχείρηση που τον απασχολεί. Ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω γιατί οι εισφορές να πηγαίνουν αναλογικά με τον μισθό. Το κράτος θα πρέπει να κοστολογήσει την υπηρεσία του. Να πει ότι εγώ για κάθε εργαζόμενο θέλω τόσα. Το τι βγάζει από εκεί και πέρα ο καθένας είναι ζήτημα φορολογίας, όχι ασφαλιστικού συστήματος. Πόσο μάλλον από την στιγμή που δεν υπάρχει αναλογικότητα. Είτε 5 πληρώνεις, είτε 500 στα ίδια νοσοκομεία θα πας.

Ας γυρίσουμε, όμως, στις δύο πρώτες επισημάνσεις. Δεν μπορώ να καταλάβω, επίσης, γιατί οι μισθοί στο δημόσιο είναι πάνω από τον ιδιωτικό τομέα. Δεν ήξερα ότι η παραγωγικότητα του δημοσίου είναι ανώτερη. Δεν είναι; Τότε γιατί αυτή η διαφορά; Δεδομένου ότι ο εργαζόμενος στο δημόσιο είναι σίγουρος και εξασφαλισμένος, αν έπρεπε να υπάρχει διαφορά, μάλλον υπέρ του εργαζόμενου στον ιδιωτικό τομέα θα έπρεπε να είναι.

Φθάνουμε, έτσι, στο πραγματικό θέμα: την παραγωγικότητα. Θέμα που αφορά εξίσου και τον δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα. Αν παράγεις και έχεις κέρδος, αν παράγεται νέο χρήμα τότε μπορείς και καλούς μισθούς, να έχεις και τα ταμεία πληρωμένα και επενδύσεις να κάνεις για να έχουν δουλειά οι νέοι, οι άνεργοι και οι ελεύθεροι επαγγελματίες. Απλά είναι τα πράγματα. Αν δεν θέλουμε να περιμένουμε κάθε χρονιά το 2%, ως εργαζόμενοι και εργοδότες, ως ιδιωτικός και δημόσιος τομέας θα πρέπει να στραφούμε σε κερδοφόρες δραστηριότητες. Από τις οποίες θα πληρώνουμε όλοι μαζί την άμυνα, την ασφάλεια και το κοινωνικό κράτος που έχουμε ανάγκη. Και θα μπορούμε να… το κάψουμε κυρ Στέφανε χωρίς να γινόμαστε κινηματογραφική ταινία.