Ένα κείμενο, λίγες σκέψεις που δεν έχουν πολιτική χροιά, αλλά μόνο κοινωνιολογική.
Έβλεπα φωτογραφίες από την Καμπούλ. Οι Ταλιμπάν να προελαύνουν και εκατοντάδες, χιλιάδες ίσως Αφγανοί, μόνο άντρες, να προσπαθούν να εγκαταλείψουν με κάθε τρόπο και μέσο τη χώρα τους.
 
Εξοργίστηκα. Ήθελα να φωνάξω και να μ ακούσει ο κόσμος όλος.
Ανατολή και Δύση!
 
Που πάτε μωρέ; Που πάτε; Που αφήνετε τις μανάδες, τις αδερφές, τις κόρες και τις γυναίκες σας; Αφού δεν ιδρώνει καθόλου το αυτί σας, για την τύχη που τις περιμένει, σημαίνει ότι αυτές οι γυναίκες, δεν θα γίνουν τώρα, ξαφνικά, θύματα στα χέρια των σκοταδιστών, των πολεμοχαρών, απάνθρωπων, αμόρφωτων, φανατικών τεράτων που πήραν την εξουσία.
 
Οι γυναίκες σας, ήταν θύματα και πριν, μόνο και μόνο επειδή ζούσαν δίπλα σας, ανύπαρκτες, σκλάβες, υποχείρια, σκεύη ηδονής κι αναπαραγωγή, άβουλα όντα, αναγκαίο κακό, δημιουργήματα της τρομακτικής σας θρησκείας, του φανατικού Ισλάμ.
 
Θα μου πείτε Τι να κάνουν.. Γυναίκες μόνες..
Θα σας πω μόνο, ότι κανένας άνθρωπος ποτέ, καμία κοινωνία, κανένας λαός, δεν σώθηκε, αν δεν ήθελε ο ίδιος να σωθεί.
Με κόστος; Ναι!
Με αίμα; Ναι!
 
Και θα σας παραπέμψω να διαβάσετε, λόγω και της επετειακής χρονιάς που διανύουμε, λίγα αποσπάσματα, λίγες σελίδες δόξας, πίστης σε ιδανικά, λατρείας προς την ελευθερία, από τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα του 1821.
 
Σελίδες που τις έγραψαν γυναίκες και γυναικόπαιδα.
 
Στη σφαγή της Νάουσας, που ήταν αναμενόμενη λόγω των ισχυρών δυνάμεων των Τούρκων, οι υπερασπιστές της πόλης, κράτησαν για τρεις μέρες αντίσταση, μέχρι να καταφέρουν να διώξουν τα παιδιά και τις γυναίκες στο Βέρμιο.
Κάποιες γυναίκες, δεν κατάφεραν να φύγουν. Κι όταν οι Τούρκοι άρχισαν να σφάζουν, πήραν τα παιδιά τους αγκαλιά κι έπεσαν στο ποτάμι της Αράπιτσας, βρίσκοντας τραγικό θάνατο.
 
Ηρωική πράξη αντίστασης ή αυτοκτονία; Δεν ήταν αυτοκτονία!
Ήταν επιλογή ελεύθερη και συνειδητή, του θανάτου, από την ατίμωση και τη σκλαβιά!
 
Μονή Αρκαδίου, Ρέθυμνο, 1866
15.000 Τούρκοι, πολιορκούν το μοναστήρι. Μέσα, 964 ψυχές, 325 άνδρες, οι υπόλοιποι γυναίκες και παιδιά. Ο Κωνσταντίνος Γιαμπουδάκης, βάζει φωτιά στην πυριτιδαποθήκη. Θυσία που μεσουράνησε, ανάμεσα σε όλες τις θυσίες των Κρητικών για Ελευθερία και ξεσήκωσε τα φιλελληνικά αισθήματα της Ευρώπης!
 
Σούλι, 1803
2.000 Τουρκαλβανοί, στα ριζά του βράχου του Ζαλόγγου περικυκλώνουν 300 Σουλιώτες, γυναίκες, άντρες και παιδιά. Πολέμησαν όλοι, με σπαθιά, με πέτρες, με ξύλα… Όταν είδαν ότι θα πιάνονταν αιχμάλωτοι, πολλοί πήδησαν στο γκρεμό, μαζί με τα παιδιά τους.
 
Καταστροφή της Σμύρνης 1922
Γυναίκες με τα παιδιά τους αγκαλιά, πέφτουν από ψηλούς βράχους στη θάλασσα, για να γλιτώσουν από τους Τσέτες.
Και δεκάδες άλλες συγκινητικές και ηρωικές ιστορίες, που δείχνουν, ότι κάποτε, ένας μικρός λαός αμόρφωτων ραγιάδων, πότισε με πολύ αίμα το δέντρο της Ελευθερίας.
 
Κι επανέρχομαι στο Αφγανιστάν κι επαναλαμβάνω..
 
Κανένας λαός δεν σώζεται αν δε θέλει ο ίδιος να σωθεί. Για να σωθεί πρέπει να ψάξει να βρει τι του φταίει. Για να το βρει, πρέπει να έχει αναπτύξει κρίση και να έχει μορφωθεί. Ισλάμ κι όλα τα παραπάνω, είναι διαμετρικά αντίθετα. Οι Αφγανές, το μόνο δικαίωμα που… είχαν κατακτήσει τα τελευταία χρόνια, ήταν να μην τις σκοτώνουν σαν τα ζώα στη μέση του δρόμου (στα αστικά κέντρα τουλάχιστον). Στα απομονωμένα χωριά, ξέρουμε τι γινόταν… Οι εικόνα χιλιάδων αντρών, να προσπαθούν να φύγουν αφήνοντας πίσω τις γυναίκες, για μένα είναι ντροπιαστική για τους ίδιους πάνω απ΄ όλα.
 
Τσαμπουκά στις αδύναμες και τρέξιμο με το σκ@@ο στην κάλτσα μπροστά στους Ταλιμπάν. Πόσα εκατομμύρια οι Αφγανοί, λίγες χιλιάδες οι Ταλιμπάν…
 
Η Ευρώπη, αν κι εφόσον ο Ερντογάν αρχίσει τις γνωστές απειλές, οφείλει να κρατήσει ενιαία και σκληρή στάση.
 
Δεν θέλουμε άλλο μεσαίωνα γύρω μας…
Δεν θέλουμε τα κορίτσια μας να έχουν τη μοίρα των Αφγανών γυναικών…
Δεν θέλουμε να ντύνουμε τα γυμνά αγάλματα για να μην …σκανδαλίζονται οι φανατικοί..
Δεν ανεχόμαστε άλλη υποχωρητικότητα των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων, μπροστά στο εν εξελίξει σχέδιο, Ισλαμοποίησης του Ευρωπαϊκού σπιτιού μας…
 
Κι όποιος σκέφτεται έτσι, δεν είναι ρατσιστής, βαθιά δημοκράτης είναι..
Καλοδεχούμενος στο σπίτι μας, όποιος έρχεται ειρηνικά, να δουλέψει, να προκόψει και να σεβαστεί τις αρχές, τις αξίες και τα ιδανικά του δυτικού πολιτισμού!
 
Το Ισλάμ, μπορεί να το ανεχτεί αυτό;
Νομίζω όχι.

Facebook Comments