Μια χαρά (έξω) και δυο τρομάρες (στα δικά μας πανεπιστήμια)

Ο φοιτητής της ΑΣΟΕΕ που έφαγε ξύλο γιατί ζητούσε να μπει επιτέλους μια αστυνομία στα πανεπιστήμια, απέδειξε πόσο δίκιο είχε που το ζητούσε.

Αυτοί που τον έδειραν απέδειξαν ακριβώς το ίδιο.

Ο υφυπουργός παιδείας για θέματα Ανωτάτης Εκπαίδευσης κ. Άγγελος Συρίγος υπήρξε – ως καθηγητής – θύμα βιαιοπραγίας ο ίδιος.

Ως βουλευτής ψήφισε υπέρ της πανεπιστημιακής αστυνομίας.

Ως κατ’ εξοχήν αρμόδιο μέλος της κυβέρνησης καλείται να εφαρμόσει τον «υπό της βουλής ψηφισθέντα νόμο», δηλαδή να εγκαταστήσει πανεπιστημιακή αστυνομία.

Ωστόσο, δεν εφαρμόζει το νόμο, μολονότι είναι απολύτως βέβαιο ότι πιστεύει στην αναγκαιότητά του…

Όλοι αυτοί οι πανεπιστημιακοί που ήσαν αντίθετοι στο νόμο υποστηρίζοντας ότι «τα ίδια τα μέλη της πανεπιστημιακής κοινότητας μπορούν να επιτηρούν και να ελέγχουν επαρκώς τους χώρους ώστε να αποτρέπουν τα έκτροπα» διαψεύσθηκαν οικτρά, όπως άλλωστε αναμενόταν.

Το εντελώς έωλο «επιχείρημα» ότι η παρουσία κάποιας μορφής πανεπιστημιακής αστυνομίας θα ερχόταν (τάχατες) σε αντίθεση με το συνταγματικώς κατοχυρωμένο «αυτοδιοίκητο» των Πανεπιστημίων, το έχουμε ήδη καταρρίψει, αποδεικνύοντας ότι ακριβώς το αντίθετο συμβαίνει. 

Τέλος, ενώ υφίσταται ακόμα η φιλολογία ότι «η αστυνομία θα παραβιάσει το πανεπιστημιακό άσυλο και θα εμποδίζει την ελεύθερη διακίνηση και ανταλλαγή ιδεών»…

… υπάρχει αντίθετα η οδυνηρή πραγματικότητα ότι χωρίς την αστυνομία το μόνο που έχουμε είναι ελεύθερη ανταλλαγή από μπουνιές και κλωτσιές, διαπομπεύσεις καθηγητών, καταλήψεις, βανδαλισμούς, τζάμπα μαγκιά γενικώς, παράλληλα με απόλυτη και με κάθε τρόπο παρεμπόδιση της διατύπωσης αντίθετης άποψης από αυτήν που έχουν οι βιαιοπραγούντες τζάμπα μάγκες των ΑΕΙ και ΤΕΙ.

Τα όποια συμπεράσματα, δικά σας.

Προσωπικά αρκούμαι στη διαπίστωση ότι κάτι δεν πάει καθόλου καλά στον τρόπο, με τον οποίο αντιμετωπίζονται τα πανεπιστήμια ή ότι «κάτι εντελώς σάπιο υπάρχει στο βασίλειο της Δανιμαρκίας» όπως θα έλεγε και ο Άμλετ.

Με τη διαφορά ότι στο σύγχρονο βασίλειο της Δανιμαρκίας και στις άλλες πολιτισμένες ευρωπαϊκές χώρες παρόμοια φαινόμενα είναι εντελώς αδιανόητα εδώ και δεκαετίες.

Και εκεί, μια χαρά διακινούνται ελεύθερα οι ιδέες.

Εδώ, αντίθετα, έχουμε δυό τρομάρες στην όποια προσπάθεια ελεύθερης διακίνησής τους.