24 Ιανουαρίου 2022

Όταν η «Ελπίδα» μας επισκέφτηκε

Άλλη μια ημερομηνία που θα μείνει στην ιστορία του βαθιά ανύπαρκτου κράτους.

Μερικές μέρες πριν

Στις τηλεοπτικές οθόνες των ξοφλημένων ήδη και πουλημένων καναλαρχών παρελάσει όλο το επιτελείο του κρατικού μηχανισμού. Σε ετοιμότητα παρακαλώ. Κέντρα επιχειρήσεων έχουν στηθεί σε όλη την Αττική. Κανείς και τίποτα δεν μας φοβίζει.

Λίγες ώρες αργότερα έρχεται η συντριβή αυτού του μηχανισμού. Δρόμοι κλειστοί, σπίτια χωρίς ρεύμα, εγκλωβισμένοι οδηγοί, αναπάντητες κλήσεις παντού.  Και το γνωστό πινγκ πονγκ της επίρριψης ευθυνών. Μήπως φταίει ο κακός μας ο καιρός εν τέλει; Με 30 πόντους χιόνι η πρωτεύουσα του ελληνικού κράτους παρέλυσε. Χρειάστηκε να συμβεί πρώτα η καταστροφή για να αποφασιστεί η κύρηξη αργίας. Μια ζωή οι αποφάσεις έπονται, ποτέ δεν προηγούνται των γεγονότων. Και ποτέ δεν έρχεται η μάθηση. Το ένα πάθημα, ακολουθεί το άλλο. Από γενιά σε γενιά. Κι έτσι φτάνουμε στην απαξίωση κάθε δομής κρατικής λειτουργίας. Κατά βάθος ξέρουμε την ανικανότητα των κυβερνόντων, την περιμένουμε, την επιζητούμε μη πω όταν είμαστε με το αντίπαλο στρατόπεδο. Το κακό είναι ότι τη ξεχνάμε όταν φτάνουμε στη κάλπη. Εδώ σημασία έχουν τα μέσα, οι μεσάζοντες, το παρακράτος, το βόλεμα, οι οικογενειοκρατίες  και η κομματική παράδοση των ψηφοφόρων. Σπάνια μας απασχολεί το γενικό συμφέρον και εξίσου σπάνια η ατομική ευθύνη. Χθες ήταν χιονιάς, πέρυσι οι πλημμύρες, πρόπερσι οι πυρκαγιές, του χρόνου κάτι άλλο. Και πάντα η ίδια θλιβερή ανικανότητα του κράτους.

Του ίδιου κράτους που διεκδικεί τα «Μάρμαρα του Παρθενώνα». Του ίδιου αυτού κράτους που διεκδικεί μια θέση ανάμεσα στις εξελισσόμενες χώρες του δυτικού κόσμου. Του κράτους που αυτοξεφτιλίζεται στην στάση του απέναντι στις απειλές της γείτονος χώρας. Του κράτους που συνεχίζει να τοποθετεί τον λαό του στα έγκατα της κρίσης, της ηττοπάθειας, της υποδούλωσης.

Δεν λέγεται αυτό Κράτος

Κι η εικόνα από την Κακοκαιρία, με όλα τα παρελκόμενα Δεν Μας Τιμά.

 

Facebook Comments