Τα ελληνικά ΜΜΕ πάντα έλκονταν απ’ το κακό και πάντα το προσέφεραν απλόχερα. Φόνοι, πόλεμοι, θύματα, θύτες, δίκες, αποτελούσαν συχνά αγαπημένα θέματα επικαιρότητας.

Στη περίπτωση της Ρούλας όμως και του Μάνου το όριο ξεπεράστηκε. Όλοι πήραν τη θέση που δεν τους άξιζε. Η παιδοκτόνος έγινε πρωταγωνίστρια, οι παρουσιάστριες των πρωϊνάδικων ψυχολόγοι, αναλυτές, ειδήμονες και οι απλοί ακόλουθοι σε όλα τα media τουλάχιστον αστυνομικοί ρεπόρτερ, σχολιαστές, παντογνώστες. Στο κάδρο μπήκαν κι οι λοιποί συγγενείς, στενοί και μη, οι φίλοι, οι γείτονες.  Όταν επιστρατευτούν και τα κατοικίδια ζώα, ενημερώστε με.

Κι η κάθοδος συνεχίζεται αμείωτη. Την ώρα που στη ποδιά της Super Mammy σφάζονταν παλληκάρια, στην αντίπερα όχθη η Φόνισσα κατέκλυζε σα χείμαρρος δελτία ειδήσεων, εκπομπές και ιστοσελίδες. Σε βαθμό που παρόλη  την εγκράτεια σου να πατάς το αναθεματισμένο κουμπί της επίσκεψης. Και να μην υπάρχει ούτε ένας που να σκέφτεται έστω να βάλει ένα φρένο. Μέχρι το επόμενο φονικό. Σταρ της μιας βδομάδας.

Είναι τραγικό το επίπεδο των ΜΜΕ. Ήταν που ήταν κακό, ήρθε και η πανδημία και το αποτελείωσε. Με όλη αυτή την εκστρατεία του Φόβου και του επικείμενου Θανάτου, μοιάζει σα να αφόπλισε και το παραμικρό ίχνος αξιοπρέπειας, συνειδητότητας, σκέψης.

Αξίζουμε καλύτερη ενημέρωση, όπως αξίζουμε καλύτερους κυβερνώντες, καλύτερους δρόμους, κλπ.

Αλλά κάπου είμαι κι εγώ, εσύ, εμείς σε όλα αυτά.

Facebook Comments