Ο Μητσοτάκης ανακοίνωσε μια αθροιστική αύξηση του κατώτατου μισθού κατά 9,6% αθροιστικά για το 2022.

Οι επιχειρήσεις είχαν απαιτήσει η συμπληρωματική αύξηση που ανακοινώθηκε να μην ξεπεράσει το 4%, καταθέτοντας σειρά επιχειρημάτων που αποκρυσταλλώνονταν στο «δεν βγαίνω μάνα μου». Η κυβέρνηση στάθμισε τα δεδομένα και αποφάσισε ότι η αύξηση πρέπει να φθάσει ακριβώς στο όριο που αντέχει ο ιδιωτικός τομέας της οικονομίας. Διότι ούτε οι μισθοί των δημοσίων υπαλλήλων αυξήθηκαν για να επιβαρυνθεί ο προϋπολογισμός, ούτε οι συντάξεις για να βγουν στην ζητιανιά τα ασφαλιστικά ταμεία. Ο ιδιώτης επιχειρηματίας θα την δώσει την αύξηση αυτή.

Πως τα καταφέραμε λοιπόν σε τούτο τον τόπο, να εμφανίζεται ο εκάστοτε πρωθυπουργός τσιγκούνης ή κιμπάρης με τα λεφτά των άλλων; Αυτό αποτελεί ελληνικό παράδοξο, απομεινάρι της μνημονιακής εποχής κατά την οποία η αρμοδιότητα του καθορισμού του ύψους των μισθών αφαιρέθηκε από τους κοινωνικούς εταίρους και μεταφέρθηκε στην φαρέτρα των κυβερνήσεων. Μια φαρέτρα που ποτέ δεν είναι υπέρ των κυβερνήσεων, καθότι ποτέ η αύξηση που δίνεται στους εργαζόμενους δεν θεωρείται αρκετή. Διότι ο υπάλληλος ή ο εργάτης, δεν έχει μπροστά του τα δεδομένα που έχει ο πρωθυπουργός ή ο υπουργός εργασίας.

Ο Τσίπρας θέλει να κάνει τον μάγκα με τα λεφτά των ιδιωτών, γιατί δεν υπόσχεται 1200 ευρώ κατώτερο μισθό;

Για παράδειγμα, μια δύσκολη εξίσωση είναι η ισορροπία ανάμεσα στον μισθό και την απασχόληση. Αν ο μικροεπιχειρηματίας θεωρήσει ότι η αύξηση των μισθών των υπαλλήλων του είναι πέραν των οικονομικών του δυνατοτήτων και αρχίσει τις απολύσεις ή τις μετατροπές των οκταώρων σε τετράωρα, τότε η αύξηση αυτή εν τέλει αποβαίνει εις βάρος των εργαζομένων, όχι υπέρ τους. Από την άλλη, δεν είναι δυνατόν να προκόβουν οι επιχειρήσεις δίχως να παίρνουν μέρισμα και οι εργαζόμενοι της. Και βέβαια, οι καλοί μισθοί αυξάνουν την ζήτηση στην εσωτερική αγορά, άρα επιστρέφουν στις ίδιες τις επιχειρήσεις ως μελλοντικός τζίρος. Λεπτή, λεπτότατη η ισορροπία.

Κατά τούτο, καλά θα κάνουν οι αντιπολιτεύσεις (και κυρίως ο ΣΥΡΙΖΑ) να μην αψηφούν αυτές τις λεπτές γραμμές που καθορίζουν την λειτουργία της αγοράς,  την οικονομική βιωσιμότητα των επιχειρήσεων και τις ανάγκες των εργαζόμενων. Είναι πολύ εύκολο να υποσχεθεί κάποιος κατώτατο μισθό 800 ή 900 ευρώ. Σάματις δικά του λεφτά είναι; Οι άλλοι θα τα πληρώσουν, οπότε κάνουμε τους κουβαρντάδες με ξένο χρήμα. Εύκολο. Αλλά αν δούμε την ανεργία να εκτοξεύεται, τότε ποιος θα αναλάβει την ευθύνη; Διότι σήμερα η ανεργία πέφτει, πλην κανένας δεν το μνημονεύει αυτό. Τον καιρό των μνημονίων, η ανεργία ήταν το πρώτο πρόβλημα, τώρα λες και δεν υπάρχει καν.

Και τέλος πάντων, αφού ο Τσίπρας θέλει να κάνει τον μάγκα με τα λεφτά των ιδιωτών, γιατί δεν υπόσχεται 1200 ευρώ κατώτερο μισθό; Για να μπορεί ο εργαζόμενος να καλύψει και την αύξηση του ρεύματος, όπως λέει η Κουμουνδούρου στις ανακοινώσεις της. Αχ πόσο εύκολη είναι η αντιπολίτευση και πόσο δύσκολο να κάνεις ως κυβέρνηση όσα έλεγες ως αντιπολίτευση…

Facebook Comments