Ξέρετε τι ακούω όλο και πιο συχνά τώρα τελευταία; Ότι ο ευτυχισμένος άνθρωπος δεν είναι εκείνος, που διαθέτει πολλά, έχει στα πόδια του έναν τεράστιο όμιλο εταιριών, και τραπεζικούς λογαριασμούς με εκατοντάδες ή εκατομμύρια ευρώ και εχει έτσι την  ευχέρεια κινήσεων να ζήσει πολλά και να νιώσει ακόμα περισσότερα.

Μιλώντας τις προάλλες με έναν άνθρωπο, που και τη ζωή του έχει ζήσει και με το παραπάνω, και αληθινή μόρφωση και καλλιέργεια έχει, και ζηλευτούς τραπεζικούς λογαριασμούς διαθέτει λόγω των κερδοφόρων επιχειρήσεων του, μου είπε το εξής: “μακάρι τη φιλοσοφημένη άποψη για τη ζωή, που έχω τώρα πλέον στα 70 μου, να τη διέθετα στα 30 μου… Πόσες περισσότερες στιγμές θα είχα κερδίσει που τη ζωή μου, πόσες καταστάσεις θα είχα ζυγίσει διαφορετικά, πόσο πιο ευτυχισμένος θα ήμουν… Ξέρεις”, μου λέει, “αν κάποιος διαθέτει πχ 1 εκατ. ευρώ στην τράπεζα, δε θα γίνει πιο ευτυχισμένος αν το αυξήσει στο 1,5 εκατ. ευρώ. Δε θα καταλάβει καμμιά διαφορά στην καθημερινότητα του, απολύτως καμμιά… Άσε που ενδέχεται να αγχωθεί περισσότερο να το αυξήσει περαιτέρω.”

Vanity and happiness are incompatible, αυτό μου περιέγραφε. Η ματαιοδοξία δεν είναι συμβατή με την ευτυχία. Δεν είπε, βεβαίως, κανένας να μένουμε άπραγοι, χωρίς φιλοδοξία, με έλλειψη δημιουργικότητας και μόνο σαν καλοκουρδισμενες μηχανές να εκτελούμε εντολές, υποχρεώσεις και να διάγουμε τον βίο μας αδιάφορα, χωρίς να προσπαθούμε για το …ωραίο, το μεγάλο και το αληθινό, όπως ο καθένας το προσδιορίζει για τον εαυτό του και τη ζωή του. Αλλά χρειαζόμαστε μέτρο, όταν δούμε οτι χάνουμε τον έλεγχο της αληθινής μας ζωής. Γιατί όσα ζούμε σήμερα, δε θα επαναληφθούν. Δε θα ξανασυμβούν, δε θα τα απαθανατίσουμε με τη φωτογραφική μας μηχανή κάποια άλλη φορά.

Μην αφήνουμε τη ζωή μας να κινείται χωρίς ενδιαφέρον, όχι. Αλλά, την ίδια ώρα, μην την παρεκκλίνουμε και, ξεχνώντας να ζήσουμε, από τις πολλές, αμέτρητες έγνοιες. Δεν ξέρουμε τι θα μας ξημερώσει αύριο, ούτε έχουμε συμβόλαιο με τον Θεό ότι πάντα θα είμαστε ατρόμητοι, άτρωτοι και αγέρωχοι…  

Facebook Comments