Ο Άλφρεντ Μπουρλά

Τι θα ήταν ο Μωυσής αν οι Εβραίοι δεν ήταν σκλαβωμένοι στην Αίγυπτο; Είχε αναρωτηθεί ο Μακιαβέλι στον «Ηγεμόνα». Τι θα ήταν ο Άλφρεντ Μπουρλά αν η ανθρωπότητα δεν ήταν αντιμέτωπη με τον κορωνοϊό;

Θα ήταν ασφαλώς ένας πολύ επιτυχημένος διευθύνων σύμβουλος μιας τεράστιας πολυεθνικής φαρμακοβιομηχανίας. Θα ήταν γνωστός σε περιορισμένους φαρμακευτικούς κύκλους. Η προσωπικότητα του και οι δράσεις του θα απασχολούσαν από καιρό εις καιρό άρθρα και ρεπορτάζ μεγάλων κοινωνικών και οικονομικών έντυπων όπως ο «Economist» και οι «Financial Times». Στην χώρα μας θα ακούγαμε κάπου κάπου, μέσα από εφήμερα διθυραμβικά ρεπορτάζ, για τον αυτοδημιούργητο Έλληνα που έφτασε να γίνει διευθύνων σύμβουλος μιας τεράστιας φαρμακοβιομηχανίας. Μεγάλα Αγγλόφωνα κολέγια θα τον καλούσαν να βγάλει εμπνευσμένες ομιλίες σε τελετές αποφοίτησης και γενικά θα ζούσε μια ζωή περιορισμένης αναγνωρισιμότητας μέσα στις δάφνες της ήδη σπουδαίας του καριέρας.

Όμως το 2020 ήρθε ο κορωνοϊός θερίζοντας και φέρνοντας μας αντιμέτωπους με την μεγαλύτερη κρίση μετά το τέλος του Β΄Π.Π.. Τότε, όπως λένε όλα τα ρεπορτάζ, ο Μπουρλά πήρε το ρίσκο και έριξε όλη την εκκολαπτόμενη έρευνα γύρω από τα εμβόλια m RNA στην μάχη κατά της πανδημίας. Η έρευνα έφερε καρπούς και ξαφνικά το θαύμα συνετελέσθη. Μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα η παγκόσμια κοινότητα ξεπέρασε  δοκιμαστικές αγκυλώσεις ετών δημιουργώντας ένα νέο εμβόλιο το οποίο απέδωσε τα μέγιστα στην μάχη κατά της πανδημίας. Το μεγάλο ρίσκο πέτυχε και ο Άλφρεντ Μπουρλά μετατράπηκε ξαφνικά σε έναν νέο Μπαζίλ Ζαχάρωφ του παγκόσμιου φαρμακευτικού εμπορίου που συνομιλεί όχι με μάνατζερ άλλων επιχειρήσεων αλλά με αρχηγούς κρατών και κυβερνήσεων.

Κάθε άνθρωπος είναι δημιούργημα της εποχής του, του χώρου στον οποίο μεγάλωσε και γαλουχήθηκε καθώς και της μόρφωσης του. Ο Μπουρλά προέρχεται από την Ισραηλιτική κοινότητα της Θεσσαλονίκης. Μια κοινότητα που μέχρι τον βίαιο αφανισμό της κατά τον Β’ ΠΠ κυριαρχούσε στην οικονομική και πολιτιστική ζωή της πόλης. Μετά τον πόλεμο η κοινότητα αυτή έγινε μικρή, εσωστρεφής και φοβική. Θυμάμαι ότι έως και την δεκαετία του ‘ 90 και του 2000 σε έναν κοινωνικό χώρο οι άνθρωποι Ισραηλιτικού θρησκεύματος ήταν λίγο έως πολύ δακτυλοδεικτούμενοι. Αν κάποιος περάσει από την οδό Φλέμινγκ, στα ανατολικά του δήμου Θες/νικης, θα παρατηρήσει ένα πολύ ωραίο μικρό νεοκλασικό κτίριο το οποίο είναι το Εβραϊκό σχολείο. Πρόκειται για ένα κτίριο κρυμμένο πίσω από βαριά κάγκελα και συρματοπλέγματα που δύσκολα κάποιος ανυποψίαστος θα καταλάβει ότι εκεί στεγάζεται δημοτικό σχολείο. Αποτελεί και αυτό ένα δείγμα του φόβου που υπάρχει λόγω του υπάρχοντος ακόμα αντισημιτισμού.

Επίσης ακόμα και η ιστορία του Ολοκαυτώματος και του αφανισμού της κοινότητας φαίνεται να αγνοείται από τους Θεσσαλονικιούς. Χαρακτηριστικό είναι το παρακάτω πραγματικό συμβάν που έλαβε χώρα το 2012 σε σούπερ μάρκετ της πόλης: Καλοκαίρι με καύσωνα. Υπέργηρη κυρία υποβοηθούμενη από τον εγγονό της βρίσκεται στο ταμείο του καταστήματος. Η ταμίας παρατηρεί στο γυμνό αντιβράχιο της γυναίκας τον αριθμό που είχαν οι κρατούμενοι στα στρατόπεδα συγκέντρωσης και την ρωτάει αφελέστατα « Εσύ γριά γυναίκα γιατί το έκανες το τατουάζ» …

Αυτή η εικόνα άρχισε να αλλάζει στα μέσα της δεκαετίας του 2000 όταν η δημαρχία του Γ. Μπουτάρη έδωσε νέα πνοή στην πόλη και άνοιξε τον δρόμο για να μάθουμε το παρελθόν της και να συμφιλιωθούμε με αυτό. Αξιοσημείωτη πρόοδος είχε συντελεστεί εκείνη την εποχή πάνω σε αυτό το θέμα. Σήμερα η Θεσσαλονίκη είναι συμφιλιωμένη σε μεγάλο βαθμό με το παρελθόν της και αυτό μπορούμε να το δούμε στις μαζικές αντιδράσεις φορέων και προσωπικοτήτων της πόλης στην μετατροπή της πλατείας Ελευθερίας σε χώρο παρκινγκ και όχι σε χώρο μνήμης του Ολοκαυτώματος, έτσι όπως θα έπρεπε να είναι. Σε αυτό το σκηνικό στις αρχές του 2021 ακούστηκε σαν βροντερή καμπάνα το όνομα Μπουρλάς πάνω από την πόλη και όλοι μάθαμε ότι ο άνθρωπος πίσω από τα πολυπόθητα εμβόλια είναι Θεσσαλονικιός.

« Μπουρλάς, από το Χαριλάου  δεν είναι αυτός;» αναρωτήθηκε ένας κάτοικος,

«Μπουρλά, δεν είχαμε μια ασθενή;» είπε μια γιατρός σε μια κλινική

«Ρε ο γείτονας μου είναι Μπουρλάς, λες να τον βάλω μέσο για να πάρω το εμβόλιο πιο γρήγορα» ακούστηκε κάποιος σε ένα καφενείο.

« Με μεγάλη χαρά το κατάστημα οπτικών (…) εξυπηρέτησαν στον χώρο τους τον CEO της Pfizer Δρ. Άλφρεντ Μπουρλά και την σύζυγο του» γράφει  πρόσφατα γνωστό κατάστημα οπτικών της πόλης μας σε ανάρτηση του στα ΜΚΔ.

Και κάπως έτσι όλη η Θεσσαλονίκη ομόθυμη αγκάλιασε το μεγάλο της τέκνο που και αυτό όμως με την σειρά του την προίκισε με μια τεραστίων διαστάσεων επένδυση της «Pfizer».

Τώρα όπως είπαμε ο Άλφρεντ Μπουρλά έχει αναδειχθεί σε έναν νέο ιδιότυπο Ζαχάρωφ της παγκόσμιας φαρμακοβιομηχανίας ο οποίος συνομιλεί με κυβερνήσεις, διαπραγματεύεται, κυριαρχεί και βγάζει κέρδος. Δυστυχώς σε αυτόν τον κόσμο τίποτα όσο θεάρεστο και αν είναι δεν γίνεται χωρίς να υπάρχει ο παράγοντας κέρδος. Έτσι ήταν τα πράγματα από την αρχή των πρώτων κοινωνιών πάνω σε αυτήν την γη και έτσι θα συνεχίσουν να είναι.  Όσο όμως για το πνευματικό του παιδί που ωρίμασε απότομα μέσα στην πανδημία, το εμβόλιο m RNA, η προσδοκίες που έχουμε είναι μεγάλες. Η νέα αυτή τεχνολογία υπόσχεται ευεργετικές εξελίξεις πάνω στο θέα της καταπολέμησης του καρκίνου. Αν αυτό το ογκολογικό εμβόλιο αποδειχθεί σωτήριο τότε θα μιλάμε για την μεγαλύτερη επιστημονική επανάσταση του αιώνα. Έως τότε προσδοκούμε και ελπίζουμε.