Πρέπει να έχει τουλάχιστον 12 χρόνια που εκτελούσα καθήκοντα γραμματέως στο σύλλογο γονέων και κηδεμόνων του δημοτικού σχολείου της κόρης μου στο Μαρούσι.

Όλοι οι γονείς που συμμετείχαμε ενδιαφερόμασταν γνήσια για το σχολείο και πραγματικά οργανώσαμε ενδιαφέρουσες δραστηριότητες και καλύψαμε αρκετές ανάγκες του σχολείου. Συνεργαστήκαμε όμορφα και χωρίς συγκρούσεις.

Σε μια από τις συνελεύσεις μας βρεθήκαμε αντιμέτωποι με ένα πρόβλημα που για να είμαι ειλικρινής ούτε θυμάμαι περί τίνος επρόκειτο. Αυτό που θυμάμαι είναι ότι έπεσε στο τραπέζι η ιδέα της κατάληψης του σχολείου ως μέσο διαμαρτυρίας. Οι γονείς ήμασταν όλοι λίγο πολύ γεννημένοι κοντά στη μεταπολίτευση. Η περίφημη γενιά του Τσίπρα που μεγάλωσε βομβαρδιζόμενη με την πεποίθηση ότι οι καταλήψεις είναι μέσο διεκδίκησης. Ότι οι κανόνες υποχωρούν όταν θίγεται δικαίωμα. Ο «αγώνας» καθαγιάζει τα όποια μέσα.

Η πρόταση έγινε εύκολα δεκτή από τους γονείς του συλλόγου. Εγώ προέβαλα ένσταση με το επιχείρημα ότι είμαι ιδεολογικά αντίθετη με τις καταλήψεις. Υποστήριξα ότι σε καμία περίπτωση δεν θέλω να δώσω στο παιδί μου το μάθημα ότι μπορεί να διεκδικεί το δίκιο του με παραβατική πράξη. Ότι η εισαγωγή ενός τέτοιου παραδείγματος ανοίγει έναν κατήφορο χωρίς τέλος. Το πιο επικίνδυνο είναι όταν τα παιδιά μας νομίζουν ότι αδικούνται (ακόμη και από μας) αλλά κάνουν λάθος και παρ’ όλα αυτά ενεργοποιούν την μέθοδο της παράβασης του κανόνα σε κάθε ανάλογη περίσταση ακολουθώντας το δικό μας παράδειγμα.

Να σημειωθεί ότι οι παριστάμενοι δεν είχαν καμία ενεργή σχέση με κάποιον πολιτικό χώρο, απλά τους είχε εγχαραχτεί στη συνείδηση ότι η κατάληψη, η πορεία που κλείνει τον δρόμο, το κλείσιμο της εθνικής οδού είναι θεμιτά μέσα.

Ευτυχώς το επιχείρημα τους φάνηκε λογικό γι’ αυτό και δεν έγινε ποτέ η κατάληψη.

Αυτό έλαβε χώρα σε ένα σχολείο. Σε χιλιάδες άλλα δεν ακούστηκε ποτέ κάποιο ανάλογο επιχείρημα και εκατοντάδες χιλιάδες παιδιά έχασαν χιλιάδες ώρες μαθημάτων γιατί οι περήφανοι απόγονοι του Σωκράτη δεν κατάλαβαν ποτέ γιατί  κάποτε ο μεγάλος δάσκαλος ήπιε το κώνειο.

Και βρισκόμαστε στο σήμερα.

Την επικαιρότητα απασχολούν τα αυξανόμενα περιστατικά σχολικού εκφοβισμού και οι βιαιοπραγίες από μαθητές που θυμίζουν συμμορίες κακόφημων περιοχών.

Τυχαίο; Δεν νομίζω.

Η γενιά μου, εμφορούμενη από τις παραπάνω ιδέες, μεγάλωσε τα παιδιά που τώρα είναι έφηβοι. Η επόμενη γενιά πήρε το μήνυμα και το περνάει στο επόμενο επίπεδο.

Πόσο αφελείς ήμασταν (για να μην πω ανόητοι) που δεν συνειδητοποιήσαμε ότι ο κανόνας, ο νόμος, που μάθαμε να μη σεβόμαστε, είναι εκεί για να προστατεύει τον αδύνατο. Το περίφημο «κοινωνικό συμβόλαιο» δεν δημιουργήθηκε σε κενό αέρος. Η ανθρωπότητα πλήρωσε με πολύ αίμα την αυθαιρεσία του θρασύ, του δυνατού, του ανήθικου και του ανόητου εις βάρος του πιο αδύνατου. Εκχωρήσαμε μέρος των δικαιωμάτων μας στο κράτος και δημιουργήσαμε την έννοια του ποινικού αδικήματος, των δικαστηρίων και της αστυνομίας για να μην μπορεί κανείς πιο δυνατός από μας να μας βρει στο δρόμο και να μας σπάσει στο ξύλο. Αν το κάνει θα τιμωρηθεί, θα παραδειγματιστούν οι υπόλοιποι και θα σκεφτούν πολύ να αντιγράψουν την συμπεριφορά. Με σεβασμό σ’ αυτό το μοντέλο, τους «Θεσμούς», περιορίσαμε στο ελάχιστο αυτές τις συμπεριφορές.

Για κακή μας τύχη οι «Θεσμοί» στη χώρα αμφισβητούνται συστηματικά από τον ιδεολογικό χώρο που εισήγαγε τις καταλήψεις. Το «κοινωνικό συμβόλαιο» θεωρείται παρωχημένο. Η «κοινωνική εξέγερση» εξωραΐστηκε και επιβλήθηκε χωρίς όρια. Θεωρείς ότι αδικείσαι; Αυτοδικείς, παραβιάζεις τον κανόνα, δεν περιμένεις κανέναν να κρίνει την κατάσταση. Δεν εμπιστεύεσαι άλλωστε κανέναν. Οι αστυνόμοι είναι μπάτσοι και η δικαιοσύνη πουλημένη.

Τα παιδιά μας συμπεριφέρονται ανάλογα. Η έλλειψη εμπιστοσύνης και σεβασμού στις αρχές (συμπεριλαμβανομένων των καθηγητών τους) τα έχει κάνει άσοφα. Η έλλειψη συνεπειών τα έχει κάνει ασύδοτα. Δεν τολμάει κανείς να επιβάλει ποινή σε παιδιά. Ξεσηκώνονται όλοι. Να θυμίσω την δικαστική απόφαση δικαστηρίου της Κρήτης που επέβαλε κοινωνική εργασία σε μαθητές που προκάλεσαν βλάβες σε εγκαταστάσεις κατά τη διάρκεια κατάληψης. Οι οργανώσεις των καθηγητών ξεσηκώθηκαν και η ποινή ανακλήθηκε. Αυτό το μάθημα πήραν οι έφηβοι της χώρας. Αν κάποιος ή κάτι σ’ ενοχλεί, σ’ εκνευρίζει, σε αδικεί παίρνεις την κατάσταση στα χέρια σου. Σπάνεις, καταστρέφεις, δέρνεις. Εσύ ορίζεις τη ζωή σου και δεν ζεις σε Χούντα για να σε σταματήσουν. Συνέπειες δεν υπάρχουν. Κανείς δεν ενδιαφέρεται. Οι καθηγητές που θα ‘πρεπε να έχουν τεντωμένες τις κεραίες τους για το τι συμβαίνει στη σχολική αυλή φωνάζουν μόνο όταν θέλουν να άρουν κυρώσεις, δεν επιβάλουν ποτέ οι ίδιοι.

Άλλωστε οι ίδιοι από τα μικράτα τους γι’ αυτό αγωνίστηκαν σε κάποια κατάληψη…

Facebook Comments