1. Προκαλεί αηδία η ακόρεστη λαιμαργία του τηλεοπτικού κοινού για κάθε αποτρόπαιο έγκλημα: “ανατριχιαστικές” λεπτομέρειες, “αποκλειστικά” πλάνα, φωτογραφίες των θυμάτων, δηλώσεις τηλε-δικηγόρων, πρωινο-μεσημεριανο-βραδινά ρεπορτάζ, “Αλήθειες” με τη Ζήνα, καταθέσεις “μαρτύρων-κλειδί”, υπόνοιες και σπόντες για συμμετοχή περισσότερων κ.λπ. Από τον ιπτάμενο Μπάμπη, στο βιτριόλι, στην Πισπιρίγκου, στον Κολωνό. Η βιομηχανία του εγκλήματος στην υπηρεσία της διασκέδασης του κοινού. Η ηδονή του “σοκ” ως τρόπος να περνάς τις μέρες σου.
2. Η προσπάθεια ταύτισης συγκεκριμένων πολιτικών-ιδεολογικών χώρων με εκδηλώσεις σεξουαλικής διαστροφής, είναι ο έσχατος βαθμός χυδαιότητας. Τα κόμματα δεν κατασκοπεύουν την ιδιωτική ζωή των μελών τους – διότι τότε θα ήταν παρακρατικά μορφώματα. Πολιτικές ευθύνες για έγκλημα ανακύπτουν μόνο όταν το ίδιο το κόμμα είναι εγκληματικός οργανισμός (βλ. Χρυσή Αυγή), ή όταν επιχειρείται οργανωμένη συγκάλυψη ενός εγκλήματος. Εάν δεν υπάρχουν στοιχεία για κάτι από αυτά, η κομματική ιδιότητα ενός εγκληματία δεν λέει απολύτως τίποτα για το ίδιο το κόμμα. Υπάρχει μεγάλη διαφορά μεταξύ του “έχω συγκεκριμένα στοιχεία συγκάλυψης κυκλώματος παιδεραστών από ένα κόμμα, και γι’ αυτό φωνάζω” και του (αποπροσανατολιστικού για την εύρεση της αλήθειας) “εγώ θα φωνάζω ότι φταίει το Χ κόμμα, εσείς ψάξτε να βρείτε τα στοιχεία”.
3. Δεν καταλαβαίνω σε τι εξυπηρετεί ο δημόσιος σχολιασμός λεπτομερειών της υπόθεσης: το 99,99% των σχολιαζόντων δεν έχει πρόσβαση στη δικογραφία. Τι σημαίνει αυτό; Ότι η “γνώση” προέρχεται αποκλειστικά από διαρροές των (πολλάκις αναξιόπιστων) ΜΜΕ, σε μία εν εξελίξει έρευνα. Είναι δηλ. πληροφορίες ατελείς, φιλτραρισμένες, σε πολύ αρχικό ερευνητικά στάδιο. Ποια ανάγκη εξωθεί τους σχολιαστές να δημοσιεύουν τα συμπεράσματά τους για το ποιος ήξερε και ποιος όχι, ποιος συγκάλυπτε, ποιος είναι πίσω από όλα, ποιος βίασε κ.ο.κ.; Είναι η ανάγκη συμβολής στην εξακρίβωση της αλήθειας (σας διαβεβαιώ, μία τέτοια συμβολή έχει μηδενική, αν όχι αρνητική αξία); Ή μήπως η ανάγκη του Νεοέλληνα να φανεί στους ομοίους του “ξύπνιος”, “σας τα ‘λεγα”, “δεν τρώω κουτόχορτο εγώ”;
4. Τι ακριβώς είναι η δημόσια απαίτηση για “θανατική ποινή” ή “χημικό ευνουχισμό”, αν όχι ένα απαίσιο διαδικτυακό λιντσάρισμα; Σε τι εξυπηρετεί ο διαγωνισμός του ποιος θα προτείνει την πιο βάναυση μορφή τιμώρησης; Τα ισόβια δεν αρκούν; Ακόμη και η απαίτηση να δημοσιευθούν τα πρόσωπα των δραστών, δεν γίνεται με σκοπό την ενίσχυση των αποδεικτικών ευρημάτων, αλλά με σκοπό να “παραδοθούν τα κτήνη στους πολίτες”. Οτιδήποτε άλλο -δηλ. η εφαρμογή της νομοθεσίας- θεωρείται μέτρο ήπιο, άρα και λίγο “ξέπλυμα” των δραστών.
5. Και κάτι σε επίπεδο νομικό: η τιμώρηση όσων προέβησαν σε σεξουαλικές πράξεις με την ανήλικη, μπορεί να περιλαμβάνει περισσότερα αδικήματα. Ο βιασμός προϋποθέτει την εκδήλωση αντίθετης βούλησης από το θύμα ενώπιον των “πελατών”. Η αποπλάνηση παιδιού, προϋποθέτει γνώση ή αντίληψη ότι η ανήλικη ήταν κάτω των δεκαπέντε ετών. Η γενετήσια πράξη με ανήλικο έναντι αμοιβής, το ίδιο (στην κακουργηματική της μορφή). Το εάν συντρέχουν αυτές οι προϋποθέσεις, θα το κρίνει η Δικαιοσύνη – σίγουρα όχι σχολιαστές που αγνοούν όχι απλώς τα πραγματικά περιστατικά, αλλά ακόμη και την ίδια τη νομοτυπική μορφή των εγκλημάτων. Ο χαρακτηρισμός, λοιπόν, αγνώστου αριθμού προσώπων ως “βιαστών”, σε αυτή τη φάση της έρευνας, είναι παντελώς ατυχής.
Και όχι μόνο αυτό: η καταχώριση στο συλλογικό υποσυνείδητο ενός ατόμου ως βιαστή, προοικονομεί τις συνέπειες ενός τυχόν διαφορετικού (ηπιότερου) νομικού χαρακτηρισμού από τη Δικαιοσύνη: μαζική κατακραυγή περί “στημένης Δικαιοσύνης”, ιερή αγανάκτηση για τα “τέρατα” που μένουν ελεύθερα. Ό,τι περίπου είδαμε στην υπόθεση της Γ. Μπίκα.
Θα πει κανείς: και μόνο που κάποιος εκδηλώνει την επιθυμία να κάνει σεξ με ανήλικο κορίτσι, συνεννοούμενος προς τούτο με τον μαστροπό της, είναι ένα σκουπίδι. Ασφαλώς και είναι. Η απόδοση όμως του σωστού νομικού χαρακτηρισμού στα “σκουπίδια”, κατόπιν της σωστής αποδεικτικής διαδικασίας, και τέλος η απαγγελία της σωστής απόφασης και ποινής, διαχωρίζει εμάς, την κοινωνία των δημοκρατικών πολιτών, από τα “σκουπίδια”.

Facebook Comments